Άλλη, δημοφιλής μορφή του άι γαμήσου (άντε και γαμήσου, σάλτ(σ)α και γαμήσου κ.τ.ό.), θα μπορούσε και να θεωρηθεί υποκοριστικό του λόγω γραμματικής μορφής, ή, πιθανέστερα, αποτελεί συντόμευση του άι στα γαμίδια. Σε σχέση με το άι γαμήσου που είναι πιο σοβαρό, πιο δηλωσάρα, το άι γαμίδια δείχνει μάλλον πιο πολύ έναν συνδυασμό αγανάκτησης και περιφρόνησης προς ον απευθύνεται («οὐ φρονήματι μόνον ἀλλὰ καὶ καταφρονήματι», όπως γράφει ο Θουκυδίδης). Ένα πράμα σαν να στέλνουμε κάποιον να κάνει παρέα στον τόπο όπου έχουν εξοβελιστεί τα πάσης φύσεως γαμίδια, πράγματα τε και πρόσωπα.
Επίσης: α γαμίδια, άντε γαμίδια, άντε και γαμίδια, άι γαμίδια και σιχτίρια.
Άι γαμίδια γκιόσες (ναι, κι εσένα που το διαβάζεις και κάνεις το ίδιο!) Κομμένα ρε τα «Σειρά σου τώρα»! Την επόμενη φορά που θα δείτε μια μη-μάνα θα το βουλώσετε και θα σεβαστείτε το ότι δεν έχει παιδιά όπως κι εμείς πρέπει να τρώμε στην μάπα και να σεβόμαστε εσάς. Καπίσι ωρέ; Και τώρα την κάνω γιατί δεν θα προλάβω το παιχνιδάδικο και θέλω να πάρω έναν Γουίνι δε που με τον τίγρη που μου γυάλισαν :D ακούτε:. (Δώθε)
Πραγματικά θα ήθελα να μου πει κάποιος πώς θα έλεγε ένας Αγγλάρας το «άι στα γαμίδια, μωρή παλιολουγκρίτσα…». Εδώ σας θέλω. Γιατί έτσι αποκαλεί ένας ντόπιος στη Ρόδο τον Άγγλο που κατεβάζει τα βρακιά του τον Αύγουστο στο Φαληράκι. Και εκείνος τον κοιτάει αποβλακωμένος λες και είναι από άλλον πλανήτη. Και εκεί που προσπαθεί ο Αγγλάρας να συνέλθει από τα γαμοσταυρίδια, τρώει και μια γεμάτη μούτζα και ξαναζαλίζεται.
(Κείθε).
