Το απαύγασμα της ευρηματικότητας του Έλληνος πωλητή αυτοκινήτων, μας χάρισε αυτή την μνημειώδη έκφραση. Ο Έλληνας πωλητής και εν γένει ο Έλληνας πολίτης, έρχεται στην καθημερινότητά του αντιμέτωπος με πλείστες όσες αναποδιές, αλλά και κυρίως με τους υπόλοιπους Έλληνες συμπολίτες. Μέσα σε αυτό το αντίξοα ανομοιογενές περιβάλλον, όπου η διαφορετικότητα είναι φετίχ, η ατομικότητα είναι αξία και το «ό,τι δηλώσεις είσαι» είναι απαραίτητη προϋπόθεση επιβίωσης, ο Έλλην πωλητής θα έρθει αντιμέτωπος με τον κάθε κάβουρα, κάγκουρα, μπάρμπα και την κάθε θεία, γιαγιά και χαϊδομούνα.

Το πρόβλημά του είναι να πείσει όλους τους παραπάνω για την ανωτερότητα του προϊόντος που προωθεί, εν προκειμένω του αυτοκινήτου Χ. Γνωρίζοντας ότι ο αμείλικτος ανταγωνισμός προσπαθεί με ένα σωρό δώρα, δόσεις και τεμενάδες να προσελκύσει αγοραστές, ο χαρισματικός πωλητής μας πρωτοτυπεί, εφαρμόζοντας μεθόδους reverse psychology. Λαμβάνει αγέρωχο ύφος 1000 καρδιναλίων, ίσα που καταδέχεται να σου μιλήσει και πλασάρει το αυτοκίνητό του ως το 8ο θαύμα του κόσμου, που κακώς, κάκιστα, δεν έχεις πέσει ακόμα στα γόνατα για να τον εκλιπαρήσεις να σου πουλήσει.

Όταν δε η κουβέντα φτάσει στο οικονομικό και κάνετε αναφορά στα δώρα των ανταγωνιστών, (ηχοσυστήματα, ηλεκτρικά παράθυρα, θερμαινόμενοι δονητές στα καθίσματα, κοκ), τότε η αηδία ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του και απαξιωτικά σας τοποθετεί στην θέση που σας αρμόζει, άθλια σκουλήκια!!!

«Ούτε πατάκια δεν θα σας δώσω!»

Στο γραφείο:
(Γιώργος) - Γρηγόρη μου δίνεις το συρραπτικό και τίποτα συνδετήρες;
(Γρηγόρης) - Ούτε πατάκια δεν σου δίνω!
(Γιώργος) - Πήγες εφορία και είσαι ζοχαδιασμένος;

Στην καφετέρια:
(Γιώργος) - Και λέω που λες στην Πόπη ότι πρέπει να με καταλάβει, και ότι δεν φταίω εγώ που το ξεκώλι μού τριβόταν όλο το βράδυ, και τελευταία φορά γίνεται αυτό και πέος πάντων πως πρέπει να μου δώσει άλλη μια ευκαιρία...
(Γρηγόρης) - Ούτε πατάκια ε;
(Γιώργος) - Άσ' τα Γρηγόρη, ανένδοτη ήταν... τον πούλο...

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία