Ο άριστος, ο δάσκαλος, το αφεντικό, αυτός που όλοι τον παραδέχονται ως αρχηγό, ή φωτεινό παντογνώστη. Χρησιμοποιείται, ενίοτε, και ειρωνικά (τι λε, ρε μεγάλε;), ή και για να καλύψει το γεγονός ότι δεν θυμόμαστε το όνομα κάποιου που βλέπουμε μετά από αρκετό καιρό, ενώ αυτός δείχνει να μας θυμάται πολύ καλά:
- Ρε Μπάμπη, τι απαντάμε τώρα στον μεγάλο;
- Δεν ξέρω, ρε συ. Καλύτερα να του πούμε την αλήθεια. Δε μας παίρνει να του πουλήσουμε κι άλλο παραμύθι.- Τραβάω τον άσο, δίνω σπαθί και είστε μέσα!
- Μεγάλε, τους έσκισες!- Πάμε για καφέ;
- Μπα, ο μεγάλος είπε να μη φύγει κανείς!- Γεια σου, ρε Πάνο! Τι μου κάνεις; Τι κάνει η Λίντα και τα παιδιά;
- Γεια σου, ρε μεγάλε! Καλά, εσύ πώς πας;
- Ο Θανάσης είμαι, ρε… Δεν με θυμάσαι;
