Ρήση νέας κοπής (νομίζω) που αναφέρεται στην ύπαρξη ή όχι παιδιών στη ζωή μας. Λέγεται συνήθως από αυτούς που δεν έχουν και σημαίνει ότι καλό είναι να έχεις παιδιά και να τα χαίρεσαι (εδώ ελλοχεύει υπονοούμενο κακιούλας, είναι ελαφρώς καλία η έκφραση και πάει προς το ας πρόσεχες), αλλά κι αν δεν έχεις πάλι χαίρεσαι: την ελευθερία σου.

Τώρα αν είναι παρηγοριά στον άρρωστο η έκφραση αυτή, εξαρτάται από το ποιος και γιατί το λέει. Συνήθως λέγεται για να σταματήσει η κουβέντα, ιδίως όταν σου κάνουν κήρυγμα ή όταν κάποιος γονιός σου τη λέει αρχίζοντας τα «δεν ξέρεις εσύ» κλπ μπλιάξικα.

  1. - Και γιατί δεν θες να κάνεις παιδιά, δεν σου αρέσουν; Δίνουν μεγάλη χαρά στον άνθρωπο.
    - Ε, όποιος έχει να τα χαίρεται κι όποιος δεν έχει να χαίρεται!

  2. - Πω ρε πούστη, πήζω, τρέχω και δεν φτάνω...
    - Εσύ μη μιλάς, είσαι ελεύθερος και μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Ρώτα και μας που έχουμε γαμηθεί με τα παιδιά να τρέχουμε όλη μέρα...
    - Α, κοίτα να δεις, όποιος έχει να τα χαίρεται κι όποιος δεν έχει να χαίρεται!

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία