Πολύς κόσμος ακούγοντας τον χαρακτηρισμό ευαισθητοκαύλης φαντάζεται κάποιον με ευαίσθητο –εύθραυστο– καυλί που κόβεται και με την καρδιά ενός μαρουλιού.
Αν εξετάσουμε την ετυμολογία του θα βρούμε το λάθος στο οποίο υποπέφτει η πλέμπα. Η λέξη αναλύεται σε: ευαίσθητος + καύλες και όχι ευαίσθητος + καυλί. Ως συνέπεια ο ευαισθητοκαύλης είναι αυτός, στου οποίου το πέος γίνεται πολύ εύκολα η αιμάτωσις με αποτέλεσμα να σηκώνεται πλειστάκις κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Την αιμάτωση αυτή, που δεν έχω το χώρο να την εξηγήσω επιστημονικά, στο πέος του ευαισθητοκαύλη μπορεί να την προκαλέσουν διάφορα τετριμμένα πράγματα, όπως ένα απαλό γυναικείο χάιδεμα στον κάβαλο, η τηλεθέαση της «μόδας» στα πρωϊνάδικα και διάφοροι παράξενοι συνειρμοί που καταλήγουν στο πονηρό. Γυρνάει σπίτι και έχει να φάει π.χ. ψαρόσουπα, οι σκέψεις του: ψαρόσουπα → κηδεία → κοράκια → διαιτητές → παράγκα → γύφτοι → Σαλέας → κλαρίνο → ΤΣΙΜΠΟΥΚΙ... Αυτό ήταν –από μια ψαρόσουπα του σηκώθηκε.
Ένα πιθανό συνώνυμο είναι το ευαισθητοπούτσικο. Ωστόσο δεν αποσαφηνίζεται η σημασία του.
Μεταξύ μπουρδελιάρηδων:
— Πήγατε Φυλής 65;
— Ναι, η Αμαλία ήταν. Μόλις βγήκε στο σαλόνι μάλιστα μου κωλοτρίφτηκε λίγο και καύλωσα!
— Πώπω ρε παιδάκι μου! Τι ευαισθητοκαύλης είσαι;!Διάλογος Σαρκοζί - Μέρκελ:
— Νικολά, μου λες πως θα πείσουμε τον Μπερλουσκόνι να μειώσει τους μισθούς; Θα μας πάρει στο βραστό!
— Μη φοβάσαι φράου Αγγέλα. Θα του πλασάρουμε καμιά ανήλικη από δίπλα και σούξου-μούξου θα τον πείσουμε. Αφού ξέρεις τι ευαισθητοκαύλης είναι του λόγου του.
