Την εποχή που το χρήμα έρεε άφθονο σαν τον καμπανίτη οίνο και το υπουργείο περιβάλλοντος κτυπούσε συναγερμό για αιθαλομίχλη όχι λόγω καυσόξυλων αλλά λόγω μαζικής καύσης Cohibas και Partagas, ο κλασικός ο μαλάκας ο Έλληνας (με πρώτο και καλύτερο το κράτος) ζούσε τον πέτσινο μύθο του χάρη σε θαλασσοδάνεια, διακοποδάνεια, στριπτητζοδάνεια, μπουζουκοδάνεια, πουτανοδάνεια, πάσης φύσεως γαμοδάνεια και, τέλος, δανειοδάνεια για να αποπληρώσει τα παραπάνω.
Τώρα που το μοντέλο αυτό ανάπτυξης τα 'φτυσε και βαρέσαμε ομοθυμαδόν φαλιμέντο, το τελευταίο καταφύγιο χρηματοδότησης είναι τα πεθεροδάνεια: την πριμοδότηση δηλαδή των νέων από γονείς και πεθερικά με σπίτια, αυτοκίνητα και χρήματα που απέκτησαν είτε κάνοντας το σκατό τους παξιμάδι είτε συμμετέχοντας στο πάρτι των προηγούμενων «καλών» ετών. Τα πεθεροδάνεια είναι συνήθως αγύριστα και σου δίνουν την ψευδαίσθηση ότι μπορείς με ένα μισθό €700 να ζήσεις αξιοπρεπώς.
1. Όσο υπάρχουν ακόμα τα πεθεροδάνεια οι καφετέριες θα είναι γεμάτες από Έλληνες και τα χωράφια από μετανάστες...
2. Τελος παντων... εγω πιστευω πως με το δανειο τραπεζης (αν και τωρα τα πραγματα εχουν δυσκολεψει) θα εχεις το κεφαλι σου πιο ησυχο απο οτι απο το πεθεροδανειο.
3. «Πάρε εορτοδάνεια, επιπλοδάνεια, σπιτοδάνεια, πεθεροδάνεια, γκομενοδάνεια και μην φοβάσαι χάρο!» «Πλήρωσε σε 2000 ή και 3000 έντοκες δόσεις και αν δεν προλάβεις μην στεναχωριέσαι, θα πληρώσουν τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου!» (με λίγη τύχη και τα τρισέγγονα σου).
