Όταν πια κάποιος ή κάποια κατάσταση μας έχει σπάει τα νεύρα τόσο πολύ, κοινώς μας «έχει πρήξει τα αρχίδια», και αυτό συνεχίζεται εις διπλούν, εις τριπλούν, εις το διηνεκές... τότε μπορούμε (όχι και τόσο χαρούμενοι) να αναφωνήσουμε τον όρο πρηξαρχιδισμός, ως μια απόφανση από την οποία δε μπορούμε να ξεφύγουμε. Κι αυτό στο πλαίσιο της τραγικής κατάστασης η οποία μπορεί να μας κάνει ακόμα και να γελάσουμε ωσάν τρόφιμοι κάποιου ιδρύματος ψυχικής υγείας!!!
Περιμένεις το λεωφορείο και αυτό δεν έρχεται ποτέ;
Το παιδί σου επιμένει να πάτε βόλτα σε ώρες που είναι αδύνατον;
Το αφεντικό στη δουλειά σε αναγκάζει να κάνεις ένα σωρό άκυρες εργασίες άνευ ουσίας και άνευ σημασίας;
Ε!!! Πρηξαρχιδιμός!!!
