Παίρνω μίζα.
Από τα προσφιλέστερα συνθηματικά μεταξύ αυτών που δίνουν και παίρνουν τη μίζα. Βέβαια το είδος και το μέγεθος του καφέ εξαρτάται από το είδος και το μέγεθος της εξυπηρέτησης.
Ξεκίνησε να χρησιμοποιείται σαν ορολογία για τις low level μίζες τύπου χαρτζηλίκι «για ένα καφεδάκι»τη δεκαετία του 80, και μετά την ένταξη μας στην ευροζώνη ταυτίστηκε με τη μίζα των 50 ευρώ, και αφού το χαρτονόμισμα των 50 είναι καφέ χρώματος ταίριαξε απόλυτα. Βέβαια η χρήση δεν περιορίζεται στα 50 ευρώ μόνο, αλλά σίγουρα δεν θα πρέπει να υπερβαίνει το χιλιάρικο. Από εκεί και πάνω μιλάμε για τσουβάλι καφέ, καφετέρια ολόκληρη, μια καραβιά καφέ, ή στην περίπτωση των πολιτικών μας, φυτείες ολόκληρες με καφέ στη Βραζιλία...
(Παράγοντας που κλείνει αυτοκίνητο σε αντιπροσωπεία)
- Και που'σαι παιδί, θέλω κανα εύκολο νούμερο στην πινακίδα.
- Εύκολο νούμερο;
- Ναί μωρέ, ξέρεις τώρα, 4 ίδια ή κάτι τέτοιο.
- Βεβαίως κύριε, τα καρέ και οι χιλιάδες κοστίζουν 400 ευρώ, ενώ τα ζεύγη 200.
- 400 ευρώ;;;;;
- Ε να μην πιουν ένα καφεδάκι τα παιδιά στο μηχανολογικό;(Σε δημόσιο νοσοκομείο)
- Θα ήθελα να κλείσω ραντεβού για στεφανιογραφία.
- Μάλιστα. Για να δω λίγο.... μμμ σε 6 μήνες μπορώ να σας κλείσω.
- (Ακουμπώντας το 200ευρο κίτρινο-κίτρινο στο τραπέζι) Αυτά για να πιεις ένα καφέ.
- (Εξαφανίζει το 200άρι) Πηγαίντε να κάνετε εισαγωγή, παρουσιάστηκε ένα κενό σήμερα στις 6 το απόγευμα.
