Παλιά πατερνάλα του αναρχικού χώρου, ηλικίας πενήντα έως εξηνταφεύγα. Το εν λόγω τέρας...

Έτερα παραδείγματα:

Πολύ δευτερευόντως, αναρχοπατέρας αποκαλείται κι ο μπαμπάς ανάρχα, ή το αναρχίδι που αυξάνει και πληθαίνει το είδος του δια της γενετησίας οδού.

Ασίστ: ΜΧΣ.

Ο "αναρχικός/ελευθεριακός/αντιεξουσιαστής" συνήθως άνω των 40 ετών που σε αντίθεση με την ιδεολογία που υποτίθεται ότι πρεσβεύει είναι ηγεσιομανής και πατερναλιστικός και δυστυχώς σπάνια γίνετε αντιληπτός.

Εμπνευσμένο μάλλον από το εργατοπατέρας, ετυμολογείτε από το πρόθεμα αναρχό- και το πα-τέρας με αναφορά ιδεολογική και συμπεριφοράς αντίστοιχα. Συναντάτε και ως αναρχομπαμπάς.

Αφού έχει πατερναλιστική συμπεριφορά στη πράξη ποδηγετεί και περνάει τη γραμμή του στους άλλους όντας ηγετίσκος πρώτης τάξεως. "Συντηρεί" συλλογικότητα αποτελούμενη σε μεγάλο ποσοστό από άτομα νεαρότερης ηλικίας (π.χ. φοιτητές). Ο μανιπουλαριστικός ρόλος του δύσκολα γίνεται αντιληπτός λόγω έλλειψης εμπειρίας των συντρόφων του. Όταν γίνει αντιληπτός διώχνεται από τη συλλογικότητα του και δημιουργεί καινούργιο "μαγαζάκι", είτε παίρνοντας και άλλους μαζί του δημιουργώντας μία διάσπαση είτε φεύγει μόνος του και βρίσκει νέα θύματα, είτε ο κόσμος αποχωρεί σταδιακά από τη συλλογικότητα του και καταλήγουν τρεις κι ο αναρχοπατέρας(κούκος). Και φτου κι απ'την αρχή! Σχεδόν πάντα φροντίζει να δημιουργήσει έναν πνευματικό γιό που είναι τα ίδια σκατά με αυτόν και δικαιολογεί τα πάντα.

Ο αναρχοπατέρας κάνει αντισυντροφικές αισχρότητες, όπως στήσιμο συνελεύσεων, ραδιουργίες, κουτσομπολιά, κτλ. Συνήθως έχει καλό λέγειν και μεγάλη εμπειρία από κοινωνικο-πολιτικούς αγώνες από τα 80ies ή και τα 70ies. Έτσι έχει ιδιαίτερο κύρος και τα άτομα που συσπειρώνει γύρω του τον θεωρούν υπόδειγμα. Αυτός τους θεωρεί πολιτικά κατώτερους από αυτόν. Απομονώνει όποιον θεωρεί επικίνδυνο για την εξουσιομανία του βγάζοντας βρώμες για αυτόν. Ο γράφων θεωρεί ότι μεγάλο μερίδιο της ευθύνης για τη δράση του αναρχοπατέρα έχουν όσοι τον ανέχονται. Μπορεί να είναι και πρώην αριστερός και αυτό τον κάνει ποιο αποτελεσματικό αφού έχει ψηθεί μέσα σε κομματικό περιβάλλον όπου τέτοιες συμπεριφορές είναι αποδεκτές.

Μην γελιόμαστε ότι τέτοιοι τύποι υπάρχουν μόνο στον ελευθεριακό χώρο. Εκεί λόγο της αντι-ηγετικής φύσης της ιδεολογίας είναι μετρημένοι στα δάχτυλα και δεν είναι αποδεκτοί. Τύποι σαν και αυτόν ευημερούν σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας και σε κάθε λογής πολιτικούς η όχι χώρους και δραστηριότητες (δουλειές, παρέες, συλλόγους, κτλ) απλά δεν μας κακοφαίνεται επειδή έχουμε συνηθίσει από μωρά παιδιά να μας πατρονάρει το κάθε καθίκι (παπάς, πολιτικός, διευθυντής/manager, εργοδότης, κ.α.).