(Στον στρατό:) ο αξιωματικός ή το στέλεχος που έχει την κακιά συνήθεια να χώνει τους φαντάρους να κάνουν αγγαρείες, δουλειές και γενικότερα διάφορα πράγματα που το απόλυτο σάπισμα στο οποίο έχουν περιέλθει οι σειρούλες λόγω της θητείας τους σε καμία περίπτωση δεν τους επιτρέπει να κάνουν με τη στοιχειώδη καλή διάθεση. Άλλωστε κατά 99% κάποια βλακεία δουλειά χωρίς νόημα, τιμητική, μισθό και ένσημα θα είναι, οπότε το προληπτικό φίδιασμα επιβάλλεται!
- Πού είσαι ρε μαλάκα και σε ψάχνει ο Σειρηνάκης;
- Πάλι δουλειές θέλει να με φορτώσει ο Χοσέ γαμώ την τύχη μου;!(στο στρατιωτικό πρατήριο Λήμνου)
Φαντάρος: Γεια...
Λοχίας: Καλημέρα! Για φτιάξε τα πράγματα στα ράφια και πετάξου στις αποθήκες να φέρεις χαρτοπετσέτες που τελείωσαν. Και να έχεις τον νου σου γιατί σε κάνα μισάωρο θα έρθουν τα γάλατα, να τους χτυπήσεις τιμές και να τα βάλεις στα ράφια.
Φαντάρος (μουρμουρίζοντας): Α ρε Χοσέ, γαμώ την καλημέρα σου!!(από το διήγημα «Μεσάνυχτα στην αίθουσα επιχειρήσεων» που γράφτηκε σε στιγμές βαρεμάρας στο στρατηγείο της ΑΣΔΕΝ)
«[...]Τότε ο Χοσέ πρόβαλε μέσα στην αίθουσα με βήμα αργό, αθόρυβο. Πλησίασε τον νεαρό με το αγνό και ανυποψίαστο πρόσωπο. Ήταν μόνοι. Ο Τέντυ ένιωσε το στιβαρό, δασύτριχο χέρι του Χοσέ να ακουμπάει τρυφερά την πλάτη του και ψέλλισε, άθελά του, ένα επιφώνημα έκπληξης. Αμέσως ντράπηκε και χαμήλωσε τα μάτια.
«Ώρα να φύγουμε κι εμείς, να ξεκουραστούμε», του είπε γλυκά ο Χοσέ. «Ας περιμένουμε πρώτα τους αντικαταστάτες μας Κύριε», αποκρίθηκε ο νέος. «Είναι διαταγή», ανταπάντησε ο Χοσέ κι ένα μεγάλο -παιδικό θα έλεγε κανείς- χαμόγελο σχηματίστηκε στο όμορφό του πρόσωπο, μα τα μάτια του πρόδιδαν μια αναντίρρητη εντολή.»
