Ρήμα παράγωγο της γνωστής και αγαπημένης σε όλους λέξεως «χάος». Παρ' όλο που τα πράγματα τα οποία είναι χαώσιμα είναι πληθαρίθμου έως και άλεφ-μηδέν*, το ρήμα συντάσσεται αποκλειστικά με τη συζήτηση και απαντά ως άπελπις έκκλησις κάποιου για να περισωθεί ο λογικός ειρμός της συζήτησης που απειλείται από το ό,τινάναι ή (κυρίως) από την ακραία εξάπλωση του θέματος.
Όταν μια συζήτηση χαώνεται, μπορεί να συζητάμε ο,τιδήποτε από το απόλυτο τίποτα μέχρι τα πάντα. Όπως φαίνεται και από το παράδειγμα, η έκκληση είναι συνήθως αποτυχημένη.
*Η σχετική εικασία ανήκει στο τρισμέγιστο πανκ συγκρότημα «Η γενιά του Χάους».
Α: - Η λογική του Σοσιαλισμού, σύντροφοι, βασίζεται στην παράκαμψη της αστικής ψευτο-έννοιας της δικαιοσύνης μέσω της εργατικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Έτσι, το πρόβλημα της κοινωνικής δικαιοσύνης λύνεται χωρίς καν να τεθεί, καθώς μέσα στο πλαίσιο του προλεταριακού κράτους...
Β: - Λέγε με ΕΣΣΔ...
Γ: - Μη χαώνεις τη συζήτηση, ρε συ σύντροφε. Η οργάνωση έχει λήξει το ζήτημα της ΕΣΣΔ και αυτή είναι θεωρητική κουβέντα.
Β: - Οκ σύντροφε, το κόβω. Τι λέει; Γαμείς καθόλου;;
Γ: - Γνώρισα μια συντρόφισσα χτες στη συνέλευση φίλε, τρελλό μουνάκι. Θα την κυκλοφορήσω σήμερα και μάλλον θα μπει η τράτα στο λιμάνι.
Α: - Ποια χρονιά πέθανε ο Πικάσο ρε σεις;
Δ: - Δε γίνεται επανάσταση ρε με σάς. Θα γραφτώ στο ΚΚΕ νά 'χω και καμιά καβάτζα για όταν μεγαλώσω και τα βαρεθώ αυτά.
