Τὸ γυναικεῖο στῆθος στὰ καλιαρντά. Σημασία ἔχει ἡ προφορὰ τῆς λέξεως, μὲ δασὺ καὶ σκερτσόζο τch: κατchικανό.
Ἡ ἐτυμολογία σχετίζεται μὲ τὴν κατσίκα, πρὸς τὴν ὁποίαν προσομοιάζεται ὑπὸ τῶν κιναίδων μειωτικῶς ἡ γυναῖκα. Λέγεται μόνο στὸν ἑνικό.
Οἱ κυριότερες ἐναλλακτικὲς λέξεις γιὰ κατchικανὸ εἶναι μουτζαντίβαρο (ἐκ τοῦ μουτζό / μουνί + ἀντίβαρο), καυλοπιπίλω (μή μειωτικὸς ὅρος, ποὺ δηλώνει τοὐλάχιστον ἀποδοχὴ γιὰ τὴ γυναῖκα καὶ κάποιους ποὺ τὴν προτιμοῦν) καὶ βουτρὰ, τὸ ὁποῖο λέγεται εἰδικῶς γιὰ τὸ πλούσιο στῆθος. Κατὰ τὴ γνώμη μου παραπέμπει στὴν ἔννοια τῶν βουτύρων καὶ γαλάτων σὲ ἀφθονία (ἂς θυμηθοῦμε καὶ τὸν Ἀθανασιάδη-Νόβα...), καὶ ἐξ αὐτοῦ στὸν ὀπτικὸ ἢ / καὶ ἁπτικὸ πλοῦτο, δηλαδὴ σὲ μιὰ πολὺ ἀρχετυπικὴ θηλυκὴ εἰκόνα γονιμότητος.
Βασικὰ παράγωγα τοῦ κατσικανοῦ εἶναι ἡ κατσικανοθήκη καὶ ὁ κατσικανόδεσμος (σουτιέν). Τὸ σουτιὲν μὲ τρῦπες στὶς θηλὲς λέγεται κατσικανόδεσμος (ἢ -θήκη) ντεζιντερέ (μεικτὴ ἐτυμολόγησις ἀπὸ τὸ ντέζι (καύλα) καὶ ντεζιρέ (désirer, ἐπιθυμῶ, ποθῶ). Ἐπίσης εὔχρηστη ἡ κατσικανόραμπα (ντεκολτέ) καὶ ἡ κατσικανόρρογα (θηλή). Γιὰ τὴν θηλαία ἄλω δὲν ὑπάρχει λέξι.
Μερικὲς ἄλλες συναφεῖς λέξεις ποὺ ἀναφέρει ὁ Πετρόπουλος δὲν εἶναι εὔχρηστες στὴν πρᾶξι καὶ θυμίζουν περισσότερο κατασκευάσματα παρὰ γνήσια καλιαρντά.
- Ντίκ μωρὴ κατσικανὸ ἡ ἡρακλοντάνα ἡ Γεωργία! Πῶς θὰ ἀβέλουμε μωρὴ σιρκουλέ στὴν ἴδια πιάτσα; Νὰ τζάσουμε λουάχατα!
Τουτέστιν:
Κοίτα μωρὴ βυζὶ ἡ (γυναῖκα) πουτάνα ἡ Γεωργία! Πῶς θὰ κυκλοφορήσουμε μωρὴ στὴν ἴδια πιάτσα; Νὰ φύγουμε πέρα (μακρύτερα)!
- Νὰ ντὶκ βουτρὰ ἡ ντάνα, καὶ κατσικανόδεσμο ντεζιντερέ, τρὲ σίκ σοῦ μπενά καὶ λατσοκουλικέ.
Τουτέστιν:
Νὰ δῇς βυζιὰ ἡ πουστροῦ, καὶ στηθόδεσμο μὲ τρῦπες στὶς θηλές, πολὺ κομψὴ σοῦ λέω καὶ ὡραῖα ψιμυθιωμένη (μακιγιαρισμένη).
