Άηχη αποβολή εντερικών αερίων από τον πρωκτό.

Ύπουλη κλανιά που χτυπάει αθόρυβα. Εξέρχεται από την κωλοτρυπίδα σαν πνοή και όταν συμβεί σε ομάδα αγνώστων, κανείς μπορεί να υποπτευθεί ακόμα και τον εαυτό του. Αυτού του είδους οι πορδές καίνε. Αν υπήρχε μονάδα μέτρησης, η μπόχα τους θα έφτανε στην υψηλότερη κλίμακα.

Όπως ένα κούφιο δέντρο έχει φλοιό, αλλά δεν έχει κορμό, έτσι και η συγκεκριμένη κλανιά έχει μεν μυρωδιά, αλλά δεν έχει ήχο. Βλέπουμε εδώ την αλληγορία του ανολοκλήρωτου, του ημιτελούς σαν ένδειξη της μη ένδειξης και ολοκληρωτικής απουσίας της οντότητας (!!!).

Την συναντάμε επίσης ως κλούβια (ακριβώς λόγω της ομοιότητας με την μυρωδιά του κλούβιου αυγού), ως τζούφια, ως πούστικη, ως κενή, και ως σπίρτο.

Όρος των κιθαριστών, που δηλώνει όταν κανείς δεν πιέζει αρκετά τις χορδές στην ταστιέρα (μπράτσο) της κιθάρας και ο ήχος ακούγεται σαν ξύσιμο. Χρησιμοποιείται κυρίως για ροκ, ντίσκο και φανκ κομμάτια.

Η τζούρα του τσιγάρου (που έχει φτάσει σχεδόν μέχρι το φίλτρο), κατά την οποία το βάζουμε ανάμεσα στις αρχές του δείκτη και του μέσου, κλείνουμε τη χούφτα σφιχτά και ρουφάμε από την τρύπα που δημιουργήθηκε ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δείκτη. Τέτοιες τζούρες παίρνουν συνήθως όσοι κάνουν οικονομία στα τσιγάρα.

Προφάνουσλυ η ονομασία έρχεται από την κούφια γροθιά που σχηματίζει ο χρήστης. Αρκετά θανατηφόρα τζούρα, οπότε με μέτρο.

Έκφραση που χρησιμοποιούν οι βαριτζήδες, δηλαδή όσοι ασχολούνται με βάρη (weight lifting). Κατ' εξοχήν βαριτζήδες είναι οι μποντιμπιλντεράδες, με βάρη, όμως, τραβιούνται άσχημα κι άλλοι αθλητές, κυρίως του στίβου (στιβικοί / στιβάδες).

Το επίθετο κούφιες πάει σχεδόν πάντα πακέτο με το ουσιαστικό επαναλήψεις. Αναφέρεται στον τρόπο εκτέλεσης των διαφόρων ασκήσεων με βάρη. Αυτές γίνονται πάντα σε σετ (π.χ. σετ των 6, των 8, των 12 επαναλήψεων).

Οι «κούφιες» επαναλήψεις αντιτίθενται στις «γεμάτες», που είναι και οι σωστές. Οι κούφιες λέγονται και σκάρτες, μισές, κλεψιμέϊκες, κοροϊδίστικες. Το «κλέψιμο» συνήθως συνίσταται στην μη εκτέλεση της άσκησης στο πλήρες εύρος της. Όταν π.χ. παίζεις στον οριζόντιο πάγκο -κάνεις δλδ πιέσεις στήθους με μπάρα- πρέπει η μπάρα, στο κατώτερο σημείο της κίνησης, να ακουμπά στο στήθος. Τότε μόνο η επανάληψη είναι γεμάτη.

Το να κάνεις καμιά-δυο κούφιες στο τελείωμα του σετ, έχοντας πριν κάνει αρκετές γεμάτες, δεν είναι έγκλημα, ίσα-ίσα που ενδείκνυται καμιά φορά. Το να επιδίδεσαι όμως συστηματικά στις κούφιες -όπως κάνουν πολλοί κατ' επίφαση μπίλντερς που θέλουν να δείξουν πως και καλά τραβάνε πολλά κιλά - στερείται απολύτως νοήματος. Βασικά τότε δεν γυμνάζεσαι, πιο πολύ βγάζεις τ' απωθημένα σου και ξεσπάς τα νεύρα σου πάνω στο μαντέμι. Στα gym τους λέμε συνήθως απατεώνες.

Ποτέ δεν θα δεις επαγγελματίες και σοβαρούς σφίχτηδες να κάνουν κούφιες. Προτιμούν να βάλουν λιγότερα κιλά και να κάνουν σωστά την άσκηση. Διότι στην τελική η εμφάνιση του σώματος είναι το μόνο που μετρά και όχι το πόση δύναμη έχεις. Υπάρχουν εκπληκτικά σώματα που φτιάχτηκαν με ελάχιστα βάρη, μόνο με μεθοδικότητα, πειθαρχία, καλή διατροφή κλπ.