Το παλαιό ελληνικό απόφθεγμα «ένα ίσον κανένα» που έλεγε ο λαός στα δύσκολα χρόνια της φτώχειας, της ανέχειας και των πολέμων για να σχολιάσει τη μεγάλη παιδική θνησιμότητα και να ενθαρρύνει την αβέρτα κουβέρτα τεκνοποίηση για τη διαιώνιση του έθνους, στην εποχή μας έγινε σχόλιο για το άτοπο της πίστης προς το έτερον ήμισυ.
- Ρε άνθρωπε, άντρας είσαι κι εσύ, έχεις τις ανάγκες σου, δεν πρέπει να τις καταπιέζεις, σέρνονται και ψυχολογικά διάφορα... πρέπει να γαμήσεις, εγώ στο λέω... πρέπει να γαμήσεις. Τελεία.
- Άντε πάλι τα ίδια... μη με τρελαίνεις ρε μαλάκα, εγώ δε γαμώ; Εγώ δε γαμώ; Κι η Σοφία τι είναι, καλοριφέρ; Μουνί δεν έχει η Σοφία;
- Μία ίσον καμία...
