σπανιώλης

Ο φαν του σχεδόν ο,τιδήποτε είναι ισπανικό (να μη συγχέεται εδώ με το ισπανικό) ή ισπανόφωνο. Πρόκειται για τη μόδα της δεκαετίας, εφόσον η Βαρκελώνη είναι η νεανική πρωτεύουσα του κόσμου.

Ο Σπανιώλης (άρρην) μοντέλο 2008, είναι μια ειδική κατηγορία λέτσου, που ενδυματολογικά ξεχωρίζει από το κρανίο με γένια δυο εβδομάδων , στο οποίο έχει μείνει μια τζίβα, που προσδίδει κύρος στον βετεράνο των ράστα. Φορά σανδάλια και κουρελιασμένο ψαράδικο πατελόνι (ιδιότυπος βερμουδιάρης). Δεν είναι φαν της Barca και του αρέσει το τρίο B/B/G. Προτιμά την καταλανικήν έναντι της Καστιγιάνικης, και μετακομίζει στην Ισπανία. Υπάρχει και σε θηλυκή εκδοχή, με σχεδόν αμελητέες διαφορές από το άρρεν. Τους αρέσει και το Μαρόκο.

TIP: O Σπανιώλης δεν θα πει ποτέ ω ρε Ισπανία.

Η Σπανιώλα (θήλυ) είναι πρώην Αλμοδοβαρσιβαρίστρια, που θεωρεί τη Λουκία και το Σεχ χαζή ταινία που όμως βλέπεται. Θα σου πει ότι ξέρει ισπανικά επειδή είναι ανερχόμενη γλώσσα που μιλιέται από 700 εκατομμύρια παγκοσμίως - και όχι επειδή της αρέσει η γλώσσα. Πάει Ισπανία συχνά και έχει φίλους από το Εράσμους. Μιλάει πολύ για την Ισπανία και κάνει ότι ισπανικό παίζει στο Ελλάντα, αλλά δε μετακομίζει εκεί. Της αρέσει και η Πορτογαλία. Έχει στο παλμαρέ της τρίο G/G/B ή λεσβιακή παρτούζα και παλιότερα ήθελε να πάει με τραβέλι.

Το σημαντικό ψυχολογικό κουσούρι του Σπανιώλη είναι ότι τα έχει πολύ καλά με τον εαυτό του (smug που λένε και οι αγγλοσαξονες), αλλά η Ελλάδα είναι merda....

Θανάσιμοι εχθροί των Σπανιώληδων είναι οι Βεροι Βερολινέζοι ή Καστανιαλέας.

Η λέξη σχηματίζεται κατά το χανιώλης/α, καριόλης κλπ

Μολονότι ο ορισμός είναι εμπαθής και περιγράφει καρικατούρες, ως ιδεότυπος ισχύει.