Υπάρχει και στη ναυτική ορολογία:

Είναι ένα σκοινί (κάβος) πρόσδεσης του σκάφους στην αποβάθρα, του οποίου η μια άκρη δένεται στο σκάφος, η άλλη περνάει μέσα από χαλκά ή γύρω από τη δέστρα (μπίντα) στην αποβάθρα, χωρίς να δεθεί εκεί και τέλος επιστρέφει στο σκάφος, όπου δένεται σταθερά. Με τον τρόπο αυτό, δεν χρειάζεται να λυθεί απ' έξω κατά την αναχώρηση. Απλώς λύνουμε τη μιαν άκρη μέσα απ' το σκάφος και,τραβώντας απ' την άλλη, παίρνουμε τα μπόσικα.

Χαμηλός τοίχος, στην ουσία τσιμεντένιος και συνεχής φράχτης.

Εξαιρετικά χρήσιμος για τα πιτσιρίκια να κάθονται να τρώνε παγωτό και για τους εφήβους να κάθονται αντιμέτωπα και να χαμουρεύονται.

Ο γομαράς, το ντερέκι, ο γεροδεμένος από φυσικού του ή από τη δουλειά. Όχι δηλαδή ο σφίχτερμαν και σίγουρα όχι ο μπρατσορακέτας, αλλά ο παιδαράς. Λέγεται στη Δ. Κρήτη και κυριολεκτικά είναι το πέτρινο πεζούλι (η λέξη έχει τούρκικη προέλευση - beden = έπαλξη, πολεμίστρα). Λέγεται και ειρωνικά για τύπους που τους κάνεις φου και πάνε 4 μέτρα πιο κάτω.