Επικριτική παρατήρηση συντηρητικού Ελληνάρα προς εξελισσόμενο φίλο του, σε ρυθμούς δημοτικού τραγουδιού.
Εκφράζει το δραματικό δίλημμα του Νεοέλληνα στο σταυροδρόμι μεταξύ λεβεντιάς και τρεντοσύνης. Οι τρέντυς που θα θέλουν να προσελκύσουν στις τάξεις τους τον μέχρι πρότινος λεβέντη θα στιγματίσουν το πρώην περιβάλλον του ως λεβεντομαλάκες. Αντιστρόφως, οι λεβέντες πρώην φίλοι θα επισείσουν τον κίνδυνο ο εν λόγω νέος να εξελιχθεί σε «τρεντόπουστα», αν γειτνιάσει υπερβολικά στους τρέντυς.
Πιθανόν το δίλημμα να λύνεται ανάλογα με το για τι φοβάσαι περισσότερο να σε κατηγορήσουν. Φοβάσαι περισσότερο να σε πουν λεβεντομαλάκα, ή «τρεντόπουστα»; Ωστόσο, θεωρώ ότι πρόκειται εδώ για φοβία συντηρητικής υφής, την οποία ο νέος πρέπει να υπερβεί, προκειμένου να αποφασίσει απροϋπόθετα το «στρατόπεδο», όπου θα ενταχθεί.
-Κάποτε μεράκλωνες με λαϊκά και μπουζούκια, τώρα ζαχαρώνεσαι με Χατζηγιάννη και Παπαρίζου. Αχ, δυσκολεύομαι να σε αναγνωρίσω! Κάποτε ήσουνα λεβέντης, τώρα μού 'χεις γίνει τρέντης! Να προσέχεις με ποιους κάνεις παρέα!
