Είναι το πολύ κολλητό τζιν παντελόνι. Ήταν πολύ της μόδας στα 80s και συνδέθηκε άρρηκτα με την ενδυματολογική άποψη του heavy metal και ιδιαίτερα του thrash (σε στάνταρ συνδυασμό με αθλητικό μποτάκι). Ακόμα φοριέται από μεταλλάδες νοσταλγούς των χρυσών μέταλ 80s ή ακόμα και από μεταλλάδες πουρέιντζερς που έζησαν οι ίδιοι τα 80s και με κάποιον ανεξήγητο τρόπο έχουν καταφέρει να παγώσουν τον χρόνο πριν την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Γενικότερα πάντως, σωλήνες λέγονται στον χώρο της μόδας τα κολλητά παντελόνια κάθε είδους (ακόμα και τα mainstream και haute couture - τυμβωρυχία και ιεροσυλία!)
(Από εδώ)
«Στο μεταλλάδικο δεν μπορείς να πάς αν δεν έχεις μακρύ μαλλί και παντελόνι σωλήνα με περασμένη αλυσιδίτσα για τα κλειδιά. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να σας ενημερώσω ότι η αλυσίδα δεν αποτελεί εφεντζίδικο γκάτζετ. Χρειάζεται για να τραβάς και να βγάζεις τα κλειδιά από την τσέπη του σωλήνα αφού άπαξ και τα έχωσες εκεί μέσα, δεν παίζει με τίποτα να χωρέσει το χέρι σου για να τα ξαναβγάλεις.»(Από blog)
«Ευτυχώς που τελειώνει ο χειμώνας και θα σταματήσει το φαινόμενο «βάζω μπότα μέσα στο παντελόνι, ασχέτως του ότι το παντελόνι είναι baggy και σακκουλιάζει, δεν μπαίνω καν στον κόπο να αγοράσω σωλήνα παντελόνι, δεν μπαίνω άλλωστε μέσα σε σωλήνα παντελόνι επειδή δεν είμαι η Kate Moss, απλώς αγοράζω μπότες ότι να ‘ναι, τις φορώ και κυκλοφορώ όπως τον καουμπόη» (gay ή μη).»
2 σχόλια
aias.ath
Πολὺ καλά, φίλτατε. Long time no see, κακῶς.
Τὴν παλαιὰ ἐποχὴ τὸ παντελόνι-σωλήνας λεγόταν τζογιέ. Συζητοῦμε τώρα γιὰ περίπου τὸ 1900. Τὸ χρυσὸ στάνταρ τῆς ἐποχῆς γιὰ τὰ παντελόνια ἦταν φαρδύ, μονοκόμματο, μὲ ρεβέρ, καὶ ἔπρεπε νὰ ἔχῃ κοφτερὴ τσάκισι, ἐξ οὗ καὶ τὸ καθημερινὸ σιδέρωμα ἦταν ἀπαραίτητο. Οἱ λιγότερο προνομιοῦχοι διεκρίνοντο εὔκολα ἀπὸ τὴ γυαλάδα τοῦ ὑφάσματος, ποὺ παράγεται ὅταν αὐτὸ σιδερωθῇ πολλὲς φορὲς χωρὶς πλύσιμο. Οἱ ἀκόμη λιγότερο προνομιοῦχοι (δύσκολο νὰ συντηρῇ κανεὶς κάρβουνα γιὰ τὸ βαποράκι χωρὶς ὑπηρετικὸ προσωπικό) τὸ «σιδέρωναν» κάτω ἀπὸ τὸ στρῶμα.
Ἡ πρακτικὴ σημασία τοῦ φαρδιοῦ παντελονιοῦ ἦταν ὅτι οἱ ἄνδρες ἔβγαζαν τὸ παντελόνι στὸ σπίτι, γιὰ νὰ μὴ φθείρεται, χωρὶς νὰ βγάλουν τὰ παπούτσια, καὶ ἔμεναν μὲ τὸ μακρὺ μάλλινο σώβρακο. Σημειωτέον ὅτι δὲν ὑπῆρχαν τότε κεντρικὲς θερμάνσεις, ἐνίοτε δὲ ούτε καν θέρμανσις.
Ὁ παπποῦς μου θυμόταν ἕνα δίστιχο (μᾶλλον δύστυχο εἶναι):
Λιμοκοντόρος φορεῖ τζογιέ,
Δεκάρα δὲν ἔχει νὰ πιῇ καφφέ.
Ἐγὼ ὡς παιδί, δὲν τὸ θυμοῦμαι νὰ λέγεται εὐρύτερα. Συνάγω ἀπὸ τὸ δίστιχο ὅτι τὰ τζογιὲ τὰ φοροῦσαν οἱ πολὺ μοδᾶτοι τύποι τῆς ἐποχῆς, τοὺς ὁποίους ἐμιμοῦντο ὡς εἶναι φυσικὸν οἱ λιμοκοντόροι.
HODJAS
[I]Λιμοκοντόρος με το ζακέ δεν έχει φράγκο να πιεί καφέ[/I]
Κατά Π. Πικρό σε «Τουμπεκί».
Για το τζογέ έχει γίνει λόγος στο λήμμα «παίχτης» (όπου παρατίθεται η ενδυματολογία των κουτσαβιώνε).
Χώνε τέτοιες πληροφορίες παλιοκαιρίσ(ι)ες. Γουστάρω φουλλ!