Λογοπαίγνιο από το αντιλαμβάνομαι και το αντιλαβού της προσευχής (αντιλαβού, σώσον και διαφύλαξον...). Βέβαια και το αντιλαβού της προσευχής από το ίδιο ρήμα είναι, αλλά μάλλον ο παλιός κουτσαβάκης δεν το ήξερε. Παρά ταύτα, ο παλιός κουτσαβάκης είχε μια τάση να αντλεί από τη λόγια γλώσσα υλικό για την αργκό του, συνήθως με κάποιες παραφθορές είτε στη γραμματική (π.χ. Ρε δεν έχεις μύτη; Δεν αντιλήβεσαι;) είτε στη σύνταξη και τη σημασία (π.χ. το οποίον, βλ. παρακάτω).

Συνήθως λέγεται με σκοπό να λήξει η συζήτηση και να έχει πει αυτός που το λέει την τελευταία κουβέντα.

Παλιό μάγκικο.

-Το οποίον, μανδάμ, ο Νώντας είναι κύριος και τέτοιες δουλειές δεν κάνει. Αντιλαβού;

-Ναι Νώντα μου.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
GATZMAN

Πολύ καλό!

#2
Jonas

Ωραίος!

#3
panman_gr

- Αντιλαβού;
- Αντιλάβγιου!

;)

#4
allivegp

Υπάρχει και ένας τύπος κουτσαβάκικης ομιλίας, που περιλαμβάνει πολλές μετοχές, φυσικά με πολλά γραμματικά και συντακτικά λάθη. Π.χ. κάτι σαν:

Νώντας (σοφέρ): Ο Νώνδας ακούων τον σκύλον σκούζων και την συνοδόν αυτού φωνάζων, και πατών το πεντάλ, η Κυρία μη φορών ζώνην, ευρέθη στο παρμπρίτζ .

#5
ο αυτοκτονημενος

ξεσκησες