τρόλεϊ

μπλακ μπλακ μπλακαρος μπλακ μπλακ μπλακαρος
μπλακ μπλακ μπλακαρος

ΟΛΕΕ

Καλώς το και το πρώτο μηδενικό. Και πολύ άργησε. Γιατί όμως καλύτερα δεν βγαίνεις αρχιδάτος να μας ειπείς τι σε χάλασε μωρή κότα και πού διαφωνείς; Ε;

Είπαμε ρε φίλε λίγη αυτοσυγκράτηση με αυτούς τους φωτογραφικούς ορισμούς για επιφανείς σλάνγκους...

Ok αλλά το λήμμα καραϋπάρχει και γαμεί και δέρνει ω βασιλεύ.

That's the fuckin' difference...

Έβαλα μηδέν στον ορισμό και πέντε στο λήμμα, γιατί ο ορισμός φωτογραφίζει το σλανγκρ με τρόπο που δεν είναι επιτυχημένος και δεν έχει γενικό ενδιαφέρον. Λυπάμαι αν προκάλεσα πόλωση με αυτήν την (είναι αλήθεια) παρορμητική ενέργειά μου, αλλά συμβαίνουν. Πάντως δεν θα έβαζα ποτέ πάνω από δύο.

Mαγκιά σου που βγαίνεις και το λες βασιλιά μου. Πραγματικά η δική σου ειλικρίνεια κάνει ακόμη πιο απωθητική την ανειλικρίνεια κάποιων άλλων.

Υπάρχουν δύο τινά:

α) Αν ο ορισμός δεν φωτογραφίζει επιτυχημένα το σλανγκ, τότε προφ είναι και παντελώς άσχετος με αυτό, και αναφέρεται σε άλλες, εξωσλανγκικές επινοημένες καταστάσεις.

β) Αν ο ορισμός φωτογραφίζει επιτυχημένα το σλανγκ (αν και μόνο αν ξαναλέω) τότε με το να τον καταδικάζουμε εθελοτυφλούμε μπροστά στην αλήθεια και εμμέσως επιβεβαιώνουμε τα περί στρουθοκαμηλισμού κλπ.

Διαλέγετε και παίρνετε.

Και σε ό,τι αφορά τους φωτογραφικούς ή «φωτογραφικούς» ορισμούς: εμένα προσωπίκαλλυ δεν με πειράζει καθόλου να φωτογραφίζομαι, το αντίθετο μάλιστα. Είμαι της άποψης «ένι πουβλίσιτυ ιζ γκουντ πουβλίσιτυ».

Alamo, ωραίο το μύδι. Να'χε και καλύτερο ήχο ρε γμτ...

Ο Τζόνι αγαπά το σάιτ.
Το σάι είναι χώρος ελευθέρας βοσκής. Καλά λέει ο Nicola Sconosciuto διά στόματος Bill Pap «Ελεύθερέ μου έρωτα πονάς»...

Και ναι, αυτό που υποψιαζόμουν είναι αλήθεια, Τζόνυ, μ' αγαπάςςςς ααααααααχαχαχαχχ

Μωρό μου έχεις πέσει και εσύ στην παγίδα που έχει την ταμπέλα «έχω χρόνο για πέταμα και ασχολούμαι με μαλακίες». Αλλά εγώ σαν καλή μανούλα έχω χρέος να στο πω αυτό όσο κι αν πονάει. Από την άλλη δεν έχεις άδικο, ε όχι ρε συ, δεν θα τους αντιμετωπίζουμε τους τρολς με συγκατάβαση, θα κάνουμε επανάσταση, θα τους μαζέψουμε και θα τους στήσουμε στον τοίχο και μετά θα τους τουφεκίσουμε στον κρόταφο και μετά θα τους τεμαχίσουμε και θα τους πετάξουμε στα σκυλιά.

Δεν πιάνεις να γράψεις καναν ορισμό της προκοπής σαν αυτούς τους γνωστούς καλούς δικούς σου. Η ζωή είναι μικρή.

@mes
ναι μεσ στα ιταλικ σου συμφονο πος ομος θα το κανει και με πιο πσυχισμο οταν του την σπανε μερικοι μερικοι (κακοπροερετα η οχι)
θελω να καταληξω οτι για να εχεις την ορεξη να ανθυσεις πρεπει και να υπαρχει και το καταληλο εδαφος γιατι λοιπον οι παλεωτεροι και σοφωτεροι δεν το καληεργουν ;;

Το σημαντικό είναι να μην μπερδεύουμε τα τρόλει με τα βερίκοκα.

Δες και τρολεατζής.

ΥΓ. Κι ένα τρίβιουμ: Τα πορτοκαλί σοβιετικά τρόλει που είχε φέρει ο Αντρέ Παπαντρέ (αν δεν απατώμαι) από την Σοβιετία έχουν μεταπωληθεί σε βαλκανικές χώρες (εν είδει αντιδανείου). Είναι πολύ συγκινητικό όταν παίρνεις τρόλει στην Βαλκανική μας ενδοχώρα να βλέπεις αυτά τα πορτοκαλιά με ελληνικές καθαρευουσιάνικες υποδείξεις, τ. «παρακαλείσθε όπως παραχωρήσητε την θέσιν σας εις εγκύους και κληρικούς (!)» δίπλα σε ρώσικα που αφορούν στην προέλευσή του, και μερικές φορές έχει διατηρηθεί και η ένδειξη με το μέρος που έκανε στάση στην Αθήνα, προσθέτοντας στον τιραμισουρεαλισμό.

για να εχεις την ορεξη να ανθυσεις πρεπει και να υπαρχει και το καταληλο εδαφος αυτοκτό Aκριβώς αυτό. Ως τότε διεκδικώ το δικαίωμά μου να μαλακίζομαι μέχρι τελικής πτώσεως (όπως κάνετε και όλοι οι υπόλοιποι)...

@ κηανου ρηβς. Τα σοβιετικά τρόλεϊ που κατέβηκαν εδώ στο Νότο ανήκαν σε δύο διαφορετικές γενιές. Τα πρεσβύτερα - που έπαιξαν μπάλα μέινλυ τη δεκαετία του 80 - είχαν ξύλινα καθίσματα άνευ επικαλύψεως αφρολεξίου και ειδικό κερματοδέκτη παρά τω οδηγώ, όπου και κατέθετες το αντίτιμον του κομίστρου (μετά ήρθαν τα εισιτήρια). Το κυριότερο χαρακτηριστικό τους ήταν οι ψιλο-αρ νουβώ καμπύλες τους, τόσο εξωτερικώς όσο και εξωτερικώς, και βεβαίως τα θρυλικά στρογγυλά μπροστινά φανάρια τους, εξ ου και οι τρολεατζήδες τα έλεγαν στρογγυλοφάναρα (εδώ ίσως πρέπει να γίνει προσθήκη ορισμού, πληζ όχι όμως νέο αυτοτελές λήμμα). Η δεύτερη γενιά ήταν τα με την τετραγωνιζέ μούρη, που για ένα διάστημα συνυπήρξαν με τα καινούρια (ιταλικα αν δεν απαταωμαι). Η καλτιά είναι τα στρογγυλοφάναρα, προφ σε αυτά αναφέρεσαι, νο;

Ναι, γιατρέ μου, καλά έκανες που το διευκρίνισες. Στρογγυλοφάναρα ήντουσαν.

Τα πρώτα πορτοκαλί ήσαν Fiat-Lancia και δόθησαν ως πολεμικές αποζημιώσεις από τους Ιταλούς. Τα σοβιετικά της δεκαετίας του '80 είναι αυτά με τα τετράγωνα φανάρια αποκλειστικώς, και επωλήθησαν ακολούθως στο Βελιγράδι.

Πού 'ντος ο imaginas ο σιδηροδρομικάριος να μας έδινε τα (στρογγυλοφάναρα) φώτα του;

Τότε με απατά η μνήμη μου. Μπράβο ΗΛΠΑΠ. Αρώτηξις: Στην Αλβανία πωλήθηκε τίποτα, γιατί παίζουν κι εκεί ελληνικές επιγραφές/ πινακίδες, αλλά δεν θυμάμαι αν ήταν τρόλει (μάλλον όχι) ή κάτι άλλο.

κατά τη γνώμη μου, αυτό δεν είναι ορισμός, είναι κριτική στη διαχείρηση του σάιτ.
κ την εναλλακτικότητα που δίνεις, απλά δεν την δέχομαι.

ως κριτική προφανώς ακουστέα (γαμώ τους λεξιπλάστες είμαι ο πούστης), αλλά κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσεις άν οι μοντς έχουν τις υπερεξουσίες που μας αποδίδεις κατά καιρούς κ τις οποίες χρησιμοποιούμε πολύ συχνά κ λάθος, ή αν είμαστε ανίκανοι να επιβάλλουμε την ηρεμία στο σάιτ, είτε λόγω δημοκρατικότητας - ελευθεριακότητας της αντίληψης διαχείρησης, είτε λόγω έλλειψης αυτών των σουπερπάουερ, είτε λόγω κ τα δύο.

το όλαφ τα από εδώ ο βίκαρος το είχε θεωρήσει κάζους μπέλι, αλλά κιότεψε κ δεν απήντησε ποτές. ένα-μηδέν:Ρ

Τελικά, όλες οι απορίες μπορούν να λυθούν εδώ, έχει και φωτογραφικό υλικό. Και δεν με απατά η μνήμη μου, ήταν στρογγυλοφάναρα τα ρώσικα.

Η χρονολογική σειρά είναι:
1) Ιταλικά ΦΙΑΤ 1948-1983.
2) Ιταλικά Άλφα Ρομέο 1955-1991.
3) Ιταλικά Λάντσια 1961-1991. Όλα τα ιταλικά στρογγυλοφάναρα και με σχέδια όπου κυριαρχούσαν οι καμπύλες. Πολλά από αυτά πορτοκαλί.
4) Ρωσικά 1972-2003, πορτοκαλί στρογγυλοφάναρα μεν, αλλά με τετραγωνισμένες εσοχές των φώτων και με γωνίες στο σχέδιό τους, που μεταπωλήθηκαν στη Σερβία.
5) Διάφορα νέας κοπής, με πολλά χρώματα εμπριμέ.

Τρόλεϋ φώναζε ένας κάφρος έναν άλλο κάφρο στο παλτό, σε φάση «άντε γαμήσου ρε μαλάκα καραγκιόζη που είσαι και αεκτζής τρομάρα σου είσαι κίτρινος, που σ' έχει κάνει η γυναίκα σου τρόλεϋ ρε κίτρινε με τις κεραίες να ξεφεύγουν από το ρεύμα μπλα μπλα». Θέλει συμπληρωματικό. Χα.

Ρε ιζνογκούντ, δέ μας έχεις συνηθίσει σε τέτοιες προχειροδουλειές. Έχεις θολώσει δύο ριζικά διαφορετικές έννοιες («ιστοχώρος που κατακλύζεται απο τρόλ» και «ηγετική κλίκα του ιστοχώρου») σε ένα λήμμα, και περίμενες και καλή βαθμολογία;... :-Ρ

Επί του λήμματος, είναι πολύ ενδιαφέρον ότι το τρόλεϊ και το τρολ έχουν πιθανόν κοινή ετυμολογία. Αντιγράφω και εδώ από το άρθρο του Νίκου Σαραντάκου:

«Βέβαια, η λέξη τρολ μας φέρνει στη σκανδιναβική μυθολογία, όπου τα τρολ ήταν μυθολογικά όντα. Στην αρχή ήταν γίγαντες, ύστερα η λέξη έφτασε να δηλώνει όντα μικρόσωμα, ανάλογα με τα ξωτικά ή τους καλικαντζάρους τους δικούς μας, κάποτε χαζά, κάποτε πονηρά, πάντοτε ενοχλητικά. Η λέξη πέρασε και στα αγγλικά όπου συνέπεσε με το ρήμα to troll, γαλλικής μάλλον ετυμολογίας, που έχει ποικίλες σημασίες (από εκεί, ας πούμε, είναι και το τρόλεϊ-trolley), μία από τις οποίες είναι ένα συγκεκριμένο είδος ψαρέματος, ίσως το ψάρεμα με συρτή.

Σύμφωνα με μια πειστική θεωρία, αρχή του ιντερνετικού τρολ είναι εκφράσεις όπως η trolling for newbies / for suckers, ψαρεύω για νιούμπηδες / για κορόιδα, που χρησιμοποιήθηκαν στις ομάδες του Usenet το 1990 για τις πονηρές ερωτήσεις παλιών μελών της ομάδας, για θέματα πολυσυζητημένα, που είχαν σκοπό να κάνουν τους νέους χρήστες να εκδηλώσουν ενδιαφέρον (να “τσιμπήσουν”), αφού οι άλλοι παλιοί ήξεραν ότι το θέμα έχει συζητηθεί μέχρι τελικής πτώσεως στην ομάδα. Αν είναι έτσι, αρχικά το τρολάρισμα ήταν μια μάλλον θετική συνεισφορά, όμως με την αύξηση των συζητήσεων η δραστηριότητα αυτή άρχισε να ενοχλεί άλλους χρήστες, ώσπου τελικά πήρε ολοφάνερα αρνητική απόχρωση.»