Φράση που ξεκίνησε να ακούγεται τη δεκαετία του '60 στην Ελλάδα χαρακτηρίζοντας τους νεαρούς με ατημέλητο κούρεμα που άκουγαν Beatles, Rolling Stones και λοιπά ροκ εν ρολ συγκροτήματα οι στίχοι των οποίων περιείχαν σε υπερβολικές δόσεις τη λέξη «yeah».

Οι περισσότερες Ελληνικές κωμωδίες της δεκαετίας του '60-'70 περιέχουν από μια τουλάχιστον αναφορά στους γιεγιέδες.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε

#1
HODJAS

Βλ. διαμάχες ρεμπετομάγκηδων-γιεγιέδων στο σκυλοτράγουδο '60ς «με τους γιεγιέδες άρχισες παρέα και δε θα καθαρίσουμε ωραία» και Ν. Καρβέλα «γιεγιές-δε θέλουμε να γίνεις γιεγιές-μα εγώ είμαι γεννημένος για καταστροφές, για να κοπανάω πιάνα και να σπάω χορδές» κλπ.

#2
Khan

Είναι βέβαια απ' το αρχαίο ελληνικό ὦ γαῖα

#3
HODJAS

Θα μας τρελάνεις ορέ Σουμπουτάει;

#4
Khan

απίστευτο μήδι ρε Βράστα. Υπάρχει όντως έτσι; Πώς το βρήκες ρε απεόφοβε;

#5
Khan

ΥΓ. ΤΟ 3ο μήδι με διασκέδασε πολύ γιατί η λαϊκουριά πέφτει πάνω σε μια άσχετη ταινία του Μικελάντζελο Αντονιόνι (νομίζω Μπλόου Απ) που έδειχνε το Τσάιτ Γκάιστ της γιεγιέδικης εποχής.

#6
The_Tongue

Έκανα έρωτα η γης με τον ουρανό.
Και επειδή του άρεσε πολύ του ουρανού φώναζε ω γαία! Καυλιάρα μου!! Ω ΓΑΙΑ!!!

και όντως, καλά τα λέει ο Κχαν. Από κει είναι

#7
selpa

auto vgike apo ton galiko oro «Yé-yé», leme twra.

#8
iron

Σημείωση του Σαραντάκου σχετικά με μια παρόμοια λέξη (θα βρείτε τη σημείωση κάπου εδώμέσα):

«Τη λέξη “γεγές” την έχω ξανασυναντήσει σε κείμενα της εποχής (περί το 1900) -σημαίνει “ευήθης, χαζός” (αρχική σημασία: κρονόληρος, ξεμωραμένος γέρος), και δεν είναι βέβαια ίδια με τη λ. γιεγιές που ήταν της μόδας στη δεκ. 1960 για όσους άκουγαν ξένη μουσική κτλ.»

Αναφέρεται στην εξής έκφραση του Καρκαβίτσα: « ...η αντιπολίτευσις τηρεί ακόμη την ελεεινήν στάσιν της και αφίνει την τύχην ολόκληρου του έθνους να παίζεται από έναν γεγέν... »

#9
σφυρίζων

Καλά λες, selpa!

Serge Gainsbourg - Chez Les Yé-Yé

#10
soulto

Όταν εμείς οι Έλληνες... λέγαμε ὦ γαῖα, οι ευρωπέη ...

#11
donmhtsos

Οι γιεγιέδες

Τραγούδι της εποχής, που χαρακτηρίζει τη μετάβαση από το λαϊκό στο "ψευτομοντέρνο". Ένας, κατ' εξοχήν, λαϊκός στιχουργός, ο Κώστας Βίρβος, κι ένας γνήσιος λαϊκός τραγουδιστής (με ρεμπέτικο ύφος και ηχόχρωμα), ο Μήτσος Ευσταθίου, συμπράτουν με τον αναδυόμενο (την εποχή εκείνη) συνθέτη Βασίλη Βασιλειάδη, για να δώσουν το τραγούδι αυτό. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι το ηλεκτρικό αρμόνιο ή "φαρφίσα" (Farfisa, ιταλική εταιρία κατασκευής ηλεκτρικών μουσικών οργάνων) που χρησιμοποιείται από το συνθέτη και εκτελεστή. Ο Βασίλης Βασιλειάδης (καμιά σχέση με τον στιχουργό του ρεμπέτικου Χαράλαμπο Βασιλειάδη ή "Τσάντα") ήταν αυτός που καθιέρωσε το όργανο αυτό (ο αδελφός μου το αποκαλούσε NOVUM ORGANUM, και έβγαζε καντήλες, όπως κι εγώ άλλωστε, ακούγοντάς το) στο λαϊκό τραγούδι, αλλάζοντας ριζικά το μουσικό του ύφος και ήθος.

#12
σφυρίζων

Τρελό fusion British Invasion & λαϊκού!