Ευχάριστα στρουμπουλή γυναίκα. Κάτι σαν ζουμπουρλούδικο αλλά στο πιο καλοθρεμμένο.

Επίσης, παλιό ρεμπέτικο σουξέ της Ιωάννας Γεωργακοπούλου. Επίσης, ρεμπετοταβέρνα στη Θεσσαλονίκη.

Σου σφυρίζω γλυκά σαν τ' αηδονάκι
με πόνο και μεράκι αχ μέσα απ' την καρδιά
σου σφυρίζω γλυκιά μου Τομπουρλίκα
σαν τη δική σου γλύκα δεν έχει άλλη καμιά

(το ρεφρέν από την Τομπουρλίκα, Στίχοι-Μουσική: Π. Τούντας)

Σκηνικό Τομπουρλίκας (από vikar, 27/02/11)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε

#1
Επισκέπτης

Ρεμπετοταβέρνα; τί είναι πάλι αυτό; όπως λέμε χασαποταβέρνα, ψαροταβέρνα κτλ; .....

#2
Ο ΑΛΛΟΣ

Α, ώστε έτσι ε; Ήταν το όνομα μιας ρεμπέτικης κομπανίας μπακ ιν δε ενενήντας, κι εγώ φανταζόμουν ότι έχει κάποια σχέση με το τουμπε(ρ)λέκι. Ιδού λοιπόν που όλα μπαίνουν στη θέση τους!

#3
HODJAS

Ιντερσαλόνικα 4 Εύα!

#4
vikar

Δέν ξέρω ποιά κομπανία εννοεί ο Άλλος, αλλα οπωσδήποτε υπάρχει ακόμα η κομπανία Τομπουρλίκα, ή μάλλον, το συγκρότημα της «Τομπουρλίκας», που πρόκειται φυσικά για τους ανθρώπους που παίζουν στο ουζερί που λέει το πονηρόσκυλο, δηλαδή τον Παντελή Χατζηκυριάκο με το Δημήτρη τον Εσερίδη (εδώ και μπόλικα πιά χρόνια).

Οι Τομπουρλικαίοι παίζουν κάθε μέρα στο μαγαζί τους (Κυριακές ρεπό), αλλα εμφανίζονται αριά και πού και σε ρεμπέτικες διοργανώσεις φίλων: τους έχω εδώ στα «85 χρόνια Σκάλα του Μιλάνου» ας πούμε (ηχογράφηση συναυλίας προστιμήν των γνωστών βολιωτών Μιλάνων --θεός σχωρέσ' τους τους μεγάλους, έμειν' ένας αν δεν κάνω λάθος, ο Στάθης), συμμετέχουν στα «Τσιτσάνεια» της Άνω Πόλης (όχι τα τρικαλινά) απ' την αρχή (έχει πέντε χρόνια;...), πνευματικό παιδί του Ντίνου του Χριστιανόπουλου, και άλλα τέτοια. Επίσης έχουν δισκογραφία ώς «Οι Παλαιολόγοι», δύο σιντάκια όλα κι' όλα αλλ' αξίζουν τον κόπο.

Άμα βρεθείτε Θεσσαλονίκη οι εκτός κανα βραδάκι, κάντε μιά βόλτα 'πο 'κεί να τους ακούστε, έχει και καλό φαΐ. Άν τους πετύχετε και μερακλωμένους, αυτό ειναι.

#5
poniroskylo

@ βικαρ - εμ πέστο ντε ότι μετακόμισε, έχω χάσει επεισόδια!
@ χότζας - α;

#6
HODJAS

Γειά σου ιπτάμενε Βίκαρε!

Το καταπληκτικό ήταν παλιότερα, οτι στα ταβερνάκια της Σαλονίκης (Άθωνος, του Φτωχού τ' Αρνί, Τζότζος, Γεντή κ.α.), κρεμούσαν όργανα for whom it may concern και τα ξεκρεμούσε κι έπαιζε όποιος γούσταρε (και ήξερε), εφ' όσον δεν υπήρχε ορχήστρα.
Το αφεντικό αμέσως, χαμήλωνε ή έσβηνε το ραδιόφωνο όταν έβλεπε οτι θα βγούν γούστα.

Στο δε νυχτερινό μούτζουρα Αθήνα-Σαλονίκη («το εξπρέςς του μεσονυκτίου»), πάντα υπήρχε κάποιος που κουβαλούσε μαζί του το έπιπλο και συχνά συνταιριάζονταν αυτοσχέδιες εφάπαξ κομπανίες κι ας μην ξανανταμώνανε ποτέ!

Βέβαια, μες στο τραίνο κυκλοφορούσε κάθε καρυδιάς δικοτυλήδονο: Φοιτητές, βρωμοπόδαροι φαντάροι για τα σύνορα, ιδρωμένοι εργάτες, μαραμένοι μετανάστες, Σελτζούκοι, Πετσενέγοι, Πομάκοι και Ακαρνάνες, λετσοτουρίστες του ίντερρεϊλ, γεροντάκια, νυχτοπερπατητές, λαθρόβιοι, πονηράκηδες κτλ, σε άθλιες συνθήκες (καμιά φορά δεν είχε ούτε όρθιος να σταθείς).

Εννοείται πως μαζί με το νέο υπερταχύ, πανάκριβο, καθαρό και εξατομικευμένο Ιντερσίτυ, αυτά έσβησαν...

#7
HODJAS

Pony: id est Σαλόνικα φορ έβα

(Ιντερσαλόνικα=Σαλονίκη πώς λέμε θα πάω διακοπές Κρέταφαρμ, σπουδάζω Σκονταξάνθη κλπ).

#8
vikar

Στο λίνκι πού 'δωσα επάνω, η ηχογράφηση είναι ζωντανή απ' το μαγαζί, αλλ' απ' ότι κατάλαβα δέν παίζει ο Εσερίδης, αλλα ο Μυστακίδης, έτερος Δημήτριος --πολύ γνωστός, σεβαστός κι' αγαπητός βαρέουλας στην πιάτσα και εξαιρετικά δραστήριος στη διδασκαλία του μπασοκίθαρου και της λαΐκής μουσικής γενικά (τσεκάρετέ τον και στο μαϊσπέις).

Πονηρό, έχει τέσσερα-πέντε χρόνια που έφυγαν απ' την Καλαποθάκη· τους έφαγε το διπλανό ξενοδοχείο.

Χότζα, πάλιουρα, αυτό με τα όργανα στους τοίχους στην Τομπουρλίκα μιά φορά γίνεται ακόμα, τα μεσημέρια, που τα παιδιά δέν παίζουνε (αρχίζουν αργά το βραδάκι). Αλλα και τα βράδια, να σκάσει κάνας φίλος που παίζει, η αλλαξοκωλιά θα γίνει εύκολα.

Παραπάνω δέν ξέρω. Αρκεί να πώ οτι ότι σχέση έχω με τα ρεμπέτικα τη χρωστάω στη Τομπουρλίκα, χωρίς πολλή υπερβολή, και να τ' αφήσω εδώ.

#9
HODJAS

Ξες, δεν είναι ρετρολαγνία (ανάμνησες-σνίφ και τα τέτοια), αφού ναι μεν τουρλουμπούκι και ντιριντάχτα-πλην όμως έφτανες Σαλονίκη μετά απο 8-11 ώρες (!) μες στη μπίχλα και σε περνούσανε λοιμοκαθαρτήριο στη Μοναστηρίου!

Άλλωστε τελευταίο τέτοιο ταξίδι, επιχείρησα να κάνω το 2005 και κυριολεκτικά αρρώστησα απ' την κλεισούρα, τη μπόχα και την πολυκοσμία. Πήγαινα σε γάμο στην Ορεστειάδα και ξώμεινα στη Σαλονίκη με πυρετό (εμ, περάσανε τα χρόνια μπαρμπα-Χότζαααααα)...

#10
vikar

Είχες καμιά σαλονικιά να σου βάζει κομπρέσες τουλάχιστο;... :-Ρ

#11
HODJAS

Η σιωπή μου προς απάντησίν σου :P
Προς το παρόν σου αφιερώνω το «Πυρετός» της Λάιτσα Ντάιαμοντ ή το «Πυρετός του Έρωτα» της Βίκυ Λέανδρος (αν είσαι μοσκομούνης)...