Ο Σαρδανάπαλος ήταν σύμφωνα με τον Κτησία ο τελευταίος βασιλιάς της Ασσυρίας. Ήταν παροιμιώδης για την έκφυλη και άσωτη ζωή του. Εν ολίγοις όχι κολακευτικός προσδιορισμός, το τεμπελόσκυλο, ο τρυφηλός, το παράσιτο, ο μαμ, κακά και νάνι.
- Ρε σαρδανάπαλε, βρες καμιά δουλειά, που έχεις την μάνα σου με κοίλη να καθαρίζει σκάλες στο δημαρχείο.
- Άστηνα εκεί που είναι τη μάνα μου, αλλιώς θα πεινάσουμε.
3 σχόλια
acg
Ερωτηση: Έκφυλο και άσωτο ήταν τελικώς το παληκάρι ή "μαμ, κακά και νάνι"; Διότι και τα δύο δεν παίζουν παράλληλα εκτός αν το χέσιμο και ο ύπνος θεωρούνται διαστροφικά φετίχ με τραγικές επιπτώσεις.
poniroskylo
Το λεξικό του Δημητράκου (εκδ. 1964) δίνει τον εξής ορισμό για τον Σαρδανάπαλο - ο περίφημος δι' ηδυπάθειαν βασιλεύς των Ασσυρίων. Όθεν και παροιμιωδώς ως επίθετον, ο τρυφηλός, ο άσωτος, ο έκλυτον διάγων βίον. Η λέξη, με αυτή την έννοια, απαντάται και στον Αριστοφάνη (!). Και αναρωτιέμαι γιατί να μπαίνουμε στον κόπο να ανεβάζουμε λέξεις που είναι απολύτως πολιτογραφημένες και δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν αδόκιμες, αργκό, ιδιωματικές κ.λ.π. Ευχαριστώ.
Γιώργος Ζάκκης
Πράγματι, επικρατεί σύγχιση όσον αφορά την επεξήγηση τιαύτου λήμματος: Ο Σαρδανάπαλος (ή αλέως πως: Ασσουρμπανιμπάλ) ήτο διαβόητος για τον άσωτο και ακόλαστο βίο του (μέθη, περιπτύξεις και συνευρέσεις μετά πολλών γυναικών κτλ). Αυτό έρχεται σε αντιδιαστολή με το «μαμ-κακά και νάνι», όπως λανθασμένα ειπώθηκε (εγράφει μάλλον).
Θα υπενθυμήσω δε, την κλασσική φράση της αειμνήστου Σαπφούς Νοταρα προς τον Κωνσταντάρα, θίγοντας τον οποίο δια την ακόλαστη (φαινομενικά) ζωή του, τον αποκαλούσε Σαρδανάπαλο.