κανάγιας

Κλασσικό τραγούδι του Serge Gainsbourg

Vieille Canaille

Je serais content quand tu seras mort, vieille canaille
Je serais content quand tu seras mort, vieille canaille
Tu ne paies rien pour attendre, je saurais bien te descendre,
Je serais content d'avoir ta peau vieux chameau.
Je t'ai reηu ΰ bras ouvert vieille canaille,
Tu avais toujours ton couvert vieille canaille,
Tu as brulι tout mes tapis, tu t'es couchι dans mon lit,
Tu as bu tout mon porto, vieux chameau,
Puis, je t'ai prιsentι ma femme, vieille canaille,
Puis, je t'ai prιsentι ma femme, vieille canaille,
Tu lui as fait du baratin, tu l'as embrassι dans les coins,
Dθs que j'avais tournι le dos vieux chameau,
Puis t'es parti avec elle, vieille canaille,,
T'es parti avec elle vieille canaille,,
Emportant la vaisselle, le dessus de lit en dentelle,
L'argenterie, les rideaux vieux chameau,
Et j'ai sorti mon fusil vieille canaille,
Et j'ai sorti mon fusil vieille canaille,
Quand je te tiendrais au bout, je rigolerais un bon coup,
Et je t'aurais vite refroidi vieux bandit.
On te mettra dans une tombe vieille canaille,
Et moi j'irai faire la bombe, vieille canaille,
A coup de petits verres d'eau de vie,
La plus belle cuite de ma vie,
Sera pour tes funerailles, vieille canaille.

Κι ακόμη πιο μακριά απ' το λατινικό canis = σκύλος. Δηλαδήο κανάγιας είναι το κανίς, ή το τσουτσούνι (κυνίον).

Για κάποιο λόγο την χρησιμοποιούσε πολύ ο Άρης Αλεξάνδρου, μεταφραστής του Ντοστογιέφσκη. Έτσι όταν διαβάζεις Ντοστογιέφσκη κάθε τρίτη σελίδα έχει και μια φράση του στυλ «αν ήμουν ένας μουζίκος, ένας κανάγιας, θά 'κανα αυτό» κ.ο.κ.

χαχα, σωστό, όπως και όποιος έχει διαβάσει το φύλακα στη σίκαλη (δε θυμάμαι μεταφραστή) αρχίζει να χρησιμοποιεί το «κάλπης, ο», ο fake ρε παιδάκι μου....

το είχα διαβάσει και στο βιβλίο του Μπαλζακ, «σκοτεινή υπόθεση». δε θυμάμαι ακριβώς την ροή, αλλά αναφερόταν σε έναν του Βοναπάρτη, που 'ταν εχθρός του λαού όπως πιστεύουν οι ήρωες, με πολλή απέχθεια.