Είναι τύπος ντράμερ, άριστα καταρτισμένου, που έχει εξαιρετική ικανότητα να διαβαθμίζει στο παίξιμό του το ηχόχρωμα του ταμπούρου. Αντίθετα με τις δίκασες, αλλά και τα περιφερειακά βαθέα και τομ, που θέλουν κυρίως νεύρο και δύναμη και ανεξαρτησία χεριών, το ταμπούρο –για να μπορεί να καλύψει ηχητικά το μέρος των κρουστών από μόνο του– θέλει το επονομαζόμενο μουσικό φήλινγκ. Οι ηχητικές δυνατότητες του ταμπούρου από μόνου του παρατηρούνται εύκολα σε παρελάσεις κλπ (ταμπούρλο).

Ο χαρακτηρισμός σιδηρόδρομος προκύπτει από την προσομοίωση του διαβαθμιζόμενου ήχου του ταμπούρου με τον επίσης (λόγω φαινομένου ντόπλερ) διαβαθμιζόμενο ήχο των γραμμών όταν περνάει το τρένο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ντράμερ-σιδηρόδρομου, Vinnie Appice.

Το σημάδι που αφήνει στο πόδι η πολύ σφιχτή κάλτσα. Λέγεται έτσι λόγω της μορφολογίας του καλτσολάστιχου που μετατρέπει το κρέας στην περιοχή πάνω από την πατούσα σε κάτι που παρομοιάζεται με ράγες τρένου. Αν και ο κανονικός σιδηρόδρομος ενώνει, ο άλλος διαχωρίζει το πέλμα με το υπόλοιπο σώμα μιας και δεν επιτρέπει στο αίμα να περάσει. Άμεσο επακόλουθο η αλλαγή χρώματος του πέλματος σε άσπρο, γκρι ή εκρού του νεκρού. Μετά δε από πολύχρονη χρήση, επέρχεται σάπισμα των δαχτύλων, φλύκταινες, αλτσχάιμερ και αυχενικό.

Η λύση για αυτό το ντεγκαβλέ σημάδι είναι να πέσει βόμβα στα εργοστάσια παραγωγής άσπρων καλτσών-πετσετέ γιατί οι καταναλωτές των συγκεκριμένων για κάποιο λόγο συνεχίζουν να τις προτιμούν, οπότε κάποιος άλλος πρέπει να τους προστατέψει. Επίσης και εκείνα τα κοντά καλτσάκια που αφήνουν τον κρύο αέρα να περνάει μέσα στο παντελόνι και να κάνει τις τρίχες να σηκώνονται.