Γυναίκα με επιβλητικό παράστημα, που ξεχωρίζει για τη σκληρότητά της. Δεν είναι φασιονίστα όπως η Κρουέλα ντε Βιλ, αλλά διατηρεί το ίδιο αυστηρό, διαπεραστικό βλέμμα και την ίδια στυγνή, άσπλαχνη όψη στο πρόσωπό της. Είναι η ψηλή στρίγγλα ιδιαιτέρα που καρφώνει τα πάντα στον Διευθυντή, ή η κακιασμένη, αγάμητη προϊσταμένη που μας κάνει τη ζωή πατίνι.
Ιστορικά, η Χάμκω ήταν η (ονομαστή για το ύψος της) μητέρα του Αλή Πασά, ο οποίος της είχε και ιδιαίτερη αδυναμία. Μάλιστα, ο Αλής στην πλήρη δόξα του, στα 1815, προέβη σε ολοκαύτωμα της βορειοηπειρώτικης κωμόπολης του Γαρδικίου, επειδή κάποτε οι κάτοικοί της είχαν ατιμάσει τη Χάμκω και την κόρη της Χαϊνίτζα.
Οι ελάχιστοι φίλοι της τη φωνάζουν Τζοάνα, αλλά όλος ο υπόλοιπος ντουνιάς του Στρατοπέδου Χάμκω την ανεβάζει, Χάμκω την κατεβάζει, τέτοια σκύλα που είναι, η ψηλή Επιλόχ του 2ου. (από αυτοβιογραφικό σύγγραμα)
