Η αγάπη του κόσμου μού δίνει δύναμη. Έτσι, κατόπιν εκκλήσεων του κοινού, τι να κάνω, τον καταχωρίζω τον ορισμό (προς θεού όχι το λήμμα)! Αμ' έλα που δεν έχω να προσθέσω και πολλά παραπάνω απ' όσα είπα στο σχόλιο του άλλου ορισμού! Πάμε λοιπόν τα ίδια (στο τέλος και στο παράδειγμα μόνο πρωτοτυπώ λίγο):
Η θείτσα ορίζεται όχι μόνο από την εμφάνιση και την ηλικία, αλλά σε μεγάλο βαθμό και από την ιδεολογία που εκφράζει: η θείτσα είναι το προπύργιο του συντηρητισμού... ή μάλλον όχι, ποιο προπύργιο; Η θείτσα θα ήθελε να είναι το προπύργιο, αλλά τελικά εκφράζει ένα συντηρητισμό, τον οποίο δεν μπορεί να υπερασπισθεί παρά μόνο με σαθρά επιχειρήματα τύπου «α πα πα», «τς τς τς», «πού φτάσαμε» κ.λπ., ελπίζοντας ότι θα βρεθεί κάνας άλλος να τον υπερασπιστεί καλύτερα. Αλλιώς αφήνεται στην τύχη της, δηλαδή στο να παρακολουθεί στωικά την κατρακύλα της κοινωνίας μας.
Η θείτσα:
- Φοβάται τους Αλβανούς, τους μαλλιάδες και τους οδηγούς δικύκλων (όχι γιατί είναι επικίνδυνοι οδηγοί, αλλά για την ηθική τους).
- Λυπάται τους 25+ ανύπαντρους.
- Καταδικάζει τις πορνόψυχες κοπέλες που αφήνουν ακάλυπτα τα μπράτσα και τους αστραγάλους τους και μακιγιάρονται.
- Θα φοβόταν και θα σιχαινόταν τους ομοφυλόφιλους, αλλά τη σώζει το ότι στο βάθος της ψυχής της δεν έχει αποδεχθεί ότι αυτοί όντως υπάρχουν.
- Θεωρεί τεντυμποϊσμό το να τρέχει ένα παιδί στην πλατεία για να πιάσει την μπάλα.
- Θεωρεί ως προσωπική επίθεση εναντίον της το να ακούει κάποιος οποιαδήποτε μουσική, εκτός από Αττίκ.
- Είναι κατά της χειραφέτησης των γυναικών.
...και άλλα ανάλογα.
Η θείτσα δεν είναι το ακριβές θηλυκό αντίστοιχο του μπάρμπα, αλλά μάλλον του θείτσου (σπάνια αλλά υπαρκτή λέξη). Οι αντιλήψεις της, η φρασεολογία της, η αισθητική της (π.χ. σεμεδάκι στην τηλεόραση, καλύμματα pied de poule στα έπιπλα, πάρα πολλά κρύσταλλα και πορσελάνες μικρής αξίας μεγάλης ηλικίας εντελώς ολοκαίνουργα), τα προσφιλή της αντικείμενα και ό,τι άλλο προσιδιάζει στον ανθρωπότυπό της χαρακτηρίζονται θείτσικα.
-Λοιπόν, πώς ήταν οι διακοπές; Είχαμε κάνα ευχάριστο;
-Όχι Ιωάννα, ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ευχάριστο! Άμα γαμήσω, θα σε ενημερώσω.
-Καλά... Εγώ φταίω που ενδιαφέρομαι σα φίλη σου. Μείνε μαγκούφης να δω τι θα καταλάβεις.
-Ρε Ιωάννα, Χριστέ μου να πούμε! Από πότε έγινες θείτσα;-Νεαρέ, σε παρακαλώ να χαμηλώσεις αυτή τη φρικτή μουσική αμέσως.
-Μα ποιον ενοχλώ; Εφτά το απόγευμα είναι.
-Νεαρέ, θα ήθελα να ξέρεις ότι εδώ είναι μία αξιοπρεπής πολυκατοικία. Όλοι οι ένοικοι έχουν αγανακτήσει με τα σούρτα φέρτα που βλέπουν στο διαμέρισμά σου. -Δεν κατάλαβα, θα σας δώσω λογαριασμό ποιος μπαίνει σπίτι μου;
-Εδώ δεν είχαμε παλιά ναρκομανείς, ούτε πρόστυχες γυναίκες...
-Ε άει στο διάολο ρε θείτσα να πούμε! Δεν πας να πεθάνεις λέω γω, που κάθομαι και σ' ακούω κιόλας!-Έλα ρε φίλε που μου σκας και με το γυαλί το θείτσικο!
-Τι θείτσικο ρε μαλάκα; Το στρογγυλό γυαλί μου το Λέννον; Μην τσακωθούμε τώρα!
-Ναι, καλά. Πριν τον Λέννον οι γιαγιάδες τα φοράγανε, μετά τα έβαλε ο Λέννον και μετά τα βάλανε όλοι.
-Πλάκα μού κάνεις; Αυτά ήτανε πριν μισό αιώνα!
-Ε α γεια σου! Κι ο Λέννον πριν μισό αιώνα ήτανε, εσύ τώρα τον θυμήθηκες;
18 σχόλια
johnblack
Γειά σου ρε Άλλε ξενύχτη! Πάνω που πήγαινα να κλείσω το γαμημένο το pc και να πάω να λιώσω, τσουπ, να σου τη θείτσα!
Να σε ασημώσω πρώτος λεπόν! Διεισδυτικότατος, αυτή η παράγραφος για τη φύση του θείτσικου συντηρητισμού είναι πραγματικά όλα τα ραντ. Να προσθέσω μόνο οτι η θείτσα είναι εξ ορισμού αντιθεωρητικός τύπος, δεν αισθάνεται την ανάγκη να υποστηρίξει με δομημένα επιχειρήματα αυτά που πρεσβεύει. Στην τελική, δεν γνωρίζει και πολύ καλά ποιές ακριβώς είναι οι απόψεις της, εφόσον η σκέψη της δεν είναι συστηματική. Δεν αισθάνεται την ανάγκη να άρει τις όποιες αντιφάσεις της προσάπτουν, η δικαίωση είναι γι' αυτήν δεδομένη, οι ρητορικοί αγώνες είναι του διαβόλου, με δυο λόγια μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι. Νομίζω τέλος πως το κλασικότερο παράδειγμα θείτσας φέρει το όνομα Ελένη Λουκά (που θα έπρεπε ίσως να ανέβει ως αυτοτελές λήμμα!)
Και κάτι πιο ελαφρύ: θείτσες αποκαλούν οι ξεκωλιάρες πιτσιρίκες τις αγάμητες (ή ακόμη και ολιγογάμητες) συνομήλικές τους!
Ο ΑΛΛΟΣ
5* στο σχόλιο! Να, κάτι τέτοια γυρεύοντας ξενυχτάω!
Hank
Πολύ καλός, Άλλε, τα παραδείγματα γαμάνε! Αι-Γιάννη Μπιλντερά, νομίζω δεν πρέπει να συγχέουμε την θείτσα με την θεούσα, η θείτσα είναι ευρύτερη έννοια.
xalikoutis
συμφωνάω με Hank και νομίζω ότι ο ορισμός δεν αποδίδει ακριβώς το περιεχόμενο και τις λεπτές νοηματικές αποχρώσεις του όρου γιατί εγκλωβίζεται στο πουριτανικό στοιχείο του συντηρητισμού της θείτσας. Αυτός όμως ο συντηρητισμός έχει κι άλλες διαστάσεις που είναι και ειδοποιοί διαφορές σε σχέση με άλλους όρους που αφορούν τις ηλικιωμένες γυναίκες.
Ο συντηρητισμός της θείτσας δεν είναι στο βάθος του αμυντικός υπέρ της παράδοσης αλλά επιθετικός, για την ακρίβεια, πλιατσικολογικός: χαρακτηριστικό του δεν είναι η προσήλωση στις παραδοσιακές («συντηρητικές») αξίες αλλά η επιθετικότητα με την οποία η θείτσα κατά συνθήκη υπερμάχεται αυτών των αξιών επειδή ενστικτωδώς γνωρίζει ότι έτσι μπορεί να έχει πρόσβαση στη μια πλευρά της εξουσίας. Και λέω κατά συνθήκη γιατί πολλές φορές όντως “αφήνεται στην τύχη της, δηλαδή στο να παρακολουθεί στωικά την κατρακύλα της κοινωνίας μας”, όχι όμως επειδή “ελπίζει ότι θα βρεθεί κάνας άλλος να τον υπερασπιστεί καλύτερα” αλλά επειδή “ενστικτωδώς” (δηλαδή από τα μικράτα της) ξέρει ότι οι συντηριτικοί άνδρες προτιμούν οι γυναίκες “να μην ακούγονται ούτε για κακό ούτε για καλό” που έλεγε και ο Πέρι, και ότι η μεγαλύτερη υπηρεσία που έχουν να προσφέρουν στις αξίες τους [δηλαδή, στην παράταξη με την ευρεία έννοια στην οποία έχουν φύσει και θέσει βρεθεί και η οποία συμπτίπτει με το οικογένεια, θρησκεία, πατρίδα – βλ. ΑΓΑ.ΠΟ.] είναι να βάλουν τις τσίτεςκαι μετά να το βουλώσουν και να αφήσουν τον άντρα τους ή τον αρχηγό του κόμματος να τα πει [βλ. και κατίνα, νυθείτσα].
Συντηρητική είναι και η θείτσα αλλά και η “κυριούλα” [ όρος που μπορεί να είναι προϊόν της υποκοριστικομανίας της εποχής αλλά αποδίδει μια λεπτή διαφορά], μόνο που η πρώτη είναι μονόμπαντα τέτοια, ενώ η “κυριούλα” διαβλέπει και την ανθρωπιστική διάσταση στα ζητήματα και μερικές φορές την προκρίνει έναντι της διατήρησης της παράδοσης. Ανάλογη και η διαφορά ανάμεσα στη γιαγιούμπα και τη γιαγιά.
Τώρα η θείτσα είναι αντιθεωρητική με την έννοια ότι στόχος της υποτυπώδους της νοητικής λειτουργίας είναι όντως η διατήρηση της πρόσβασής της στην συντηρητική εξουσία με την ελάχιστη δυνατή σκέψη/πράξη και με τη μετά βδελυγμίας απόκρουσης κάθε αναστοχασμού. Κυρίως όμως είναι αντιδιαλεκτική. Όχι με την έννοια μόνο ότι δε θέλει [και δεν είναι της στόφας της] να συνδιαλλέγεται, αλλα κυρίως με την έννοια ότι καταφάσκει και αντιλαμβάνεται τα πράγματα σύμφωνα με ένα “ελέω παρελθόντος” και αυτάρκη συντηρητισμό της εξουσίας ο οποίος είναι απροβλημάτιστος, όπως τον συντηρητισμό του Μακιαβέλι, και όχι όπως το διαλεκτικό συντηρητισμό του Hegel.
iron
υπάρχει και η θειόκα μου.
Πόσο τις ...λατρεύουμε όλοι αυτές τις γυναίκες, δεν λέγεται!!! Αυτές τις φριχτές γυναίκες που φτιάξανε πούστηδες γιους ή εγγονούς ή ανεψιούς (είμαι σαφώς της θεωρίας ότι η μάνα και οι κοντινές της γυναίκες στην οικογένεια φτιάχνουν τον πούστη κι όχι ότι γεννιέται κάποιος πούστης, και να με συχωρέσουνε οι γκέι φίλοι μου για τον αφορισμό μου) -παρεμπιπτόντως, πολλές αδελφές δεν μοιάζουν με κυρίες; δεν σε κάνουν να νομίζεις ότι βλέπεις τη μάνα τους και τις αδελφές της κι ας μην τις ξέρεις;
το άλλο θλιβερό θέμα με τις θειόκες ή τις θείτσες, όπως και να τις ορίζει ο καθένας μας, είναι πως τις ξέρουμε καλά γιατί σε κάθε σπίτι (ό,τι σπίτι) υπάρχει τουλάχιστον μια τέτοια. Και συχνάκις μας είναι και αγαπητή ή την κάνουμε χάζι.
Ο ΑΛΛΟΣ
Μήπως τελικά χρειαζόμαστε ένα τρίτο ορισμό;
Κοίτα ρε, δε φανταζόμουν ότι έχει τόσο βάθος το θέμα...
Hank
Ε, ναι, χρειάζεται ένας τρίτος ορισμός.
Παρεμπίπταμπλυ, νομίζω ότι ο ύμνος της θείτσας είναι το τραγούδι «Θεία Μάρω» του Σαββόπουλου, αν και ο τίτλος είναι προϊόν λογοκρισίας απ' το «Κυρία Μάνου».
GATZMAN
Ωραίος. Διατριβή έκαμες
Επισκέπτης
χλώμιασα.Τελικά οι θειτσούμπα ειναι εναυσμα για κριτικη κ ως εκ τουτου επαναστατικη σκεψη.Κιενα αλλο τραγουδι του Σαββο Τα κοριτσια δυο-δυο...οταν τακουω με πιανει καταθλιψη...
johnblack
To οτι το σημασιολογικό εύρος της θείτσας διαρκώς επεκτείνεται, νομίζω κατέστη σαφές από αυτό που γράφω στο τέλος, οτι δλδ οι ξεπεταγμένες γκόμενες κράζουν τούτω τω τρόπω τις συνομήλικές τους που δεν ντύνονται προκλητικά (μίνι ως τον αφαλό πχ), που δε μιλάνε συνεχώς για τις πούτσες που μάζεψαν, που ανοίγουν που και που και κανένα βιβλίο, που το κινητό τους δεν είναι τελευταίας τεχνολογίας. Σε παλαιότερες εποχές, αυτές ακριβώς τις οπισθοδρομικές τις έλεγαν θεούσες (όρος που πλέον τείνει να εκλείψει, για λόγους που δεν είναι της παρούσης).
Αυτά που είπες βρε χαλίκ σχετικά με τον αμυντικογενή και επιθετικογενή συντηρητισμό ομολογώ με μπέρδεψαν. Σαφώς, αν ήταν να χαρακτηρίσω το θείτσικο συντηρητισμό θα τον κατέτασσα στην πρώτη κατηγορία, όπως ακριβώς τα αυταρχικά πολιτικά καθεστώτα στην Ευρώπη του μεσοπολέμου (Μεταξάς, Φράνκο, Σαλαζάρ) που στηρίχθηκαν στις παραδοσιακές τάξεις και αξίες (εκκλησία, στρατός, μεγαλογαιοκτήμονες). Αντιθέτως, επιθετικογενής και ριζοσπαστικός συντηρητισμός είναι ο χιτλερισμός. Να είμαστε όμως σε θέση να κάνουμε τη διάκριση ανάμεσα στα μέσα (δυναμικά ή μη) που κανείς χρησιμοποιεί για να προασπίσει την (όποια) ιδεολογία του, και την ιδεολογία καθεαυτή (εν προκειμένω περί θείτσας σαφώς αμυντικογενή, αντινεωτεριστική, υπέρ της μη επέκτασης και διατήρησης των κεκτημένων).
Με την τελευταία σου παράγραφο χαλίκ συμφωνώ.
Όπως φαίνεται ξεκάθαρα από το τρίτο παράδειγμα του Άλλου, το θείτσικο, αναλόγως των συμφραζομένων, δύναται να ισοδυναμεί με το φλώρικο. Το οποίο φλώρικο, btw, κερδίζει συνεχώς έδαφος τα τελευταία χρόνια ως στιλάκι: βλ. emo, βλ. επιταγές μοδοπεριοδικών «βγάλτε απ' τις ντουλάπες τα παλιά ρούχα της γιαγιάς σας και αξιοποιήστε τα» (vintage) κλπ.
Kαι λίγη περιπτωσιολογία για το τέλος. Η θείτσα είναι εκείνη που όταν πας στο σπίτι της, σε τρέχει από πίσω για να σε μπουκώσει με φαγητό. Δεν παίρνει από αρνήσεις και τις θεωρείς προσβόλες. Τι κι αν της λες οτι μόλις έφαγες, το χαβά της εκείνη. Αν της πεις οτι κάνεις δίαιτα, θα σου πει οτι θα το πάρεις σε μπόι (αν είσαι στην ανάπτυξη) ή οτι τώρα τελευταία έχεις χλωμιάσει (μα τι σου συμβαίνει βρε παιδί μου;).
xalikoutis
Αυτό που εννοούσα γράφοντας “επιθετικός, για την ακρίβεια, πλιατσικολογικός” ήταν ότι ο χαρακτηριστικός επιδειτικός πουριτανισμος των θειτσών αυτής της χώρας δεν είναι μια μάχη υπέρ βωμών αλλά έκφανση ενός habitus (φτου κακα) συσσωρευμένων και επιτακτικών διεκδικήσεων νομής της εξουσίας και των πόρων της. Αυτό που λέμε “βγήκε πάλι μια θείτσα και έκραζε...” δεν είναι απλά κάτι γραφικό αλλά μια “πολιτική” = πλιατσικολογική πράξη.
Τώρα για τα ιστορικά φασιστικά καθεστώτα δεν ξέρω πώς να το σχετίσω, σε κάθε περίπτωση ένα μείγμα “εκσυγχρονιστικών/προοδευτικών” και “συντηρητικών” ιδεών ήταν με σταθερά τον αντι-διεθνισμό και τον αντικομμουνισμό τους, καθώς και την εξύμνηση της “θείτσας-ως-μάνας” βεβαίως.
Τέλος πάντων θεωρώ ότι αυτό που διακρίνει και χαρακτηρίζει δεν είναι ο “πουριτανισμός” - τον οποίο μοιράζεται με την γιαγιά, τη γιαγιούλα, την κυριούλα (οι οποίες μπορούν να είναι και να κάνουν ειλικρινώς όλα αυτά που γράφει ο ΑΛΛΟΣ και το 5. που εσύ γράφεις, και γι΄αυτό στον ανώδυνο τομέα της ένδυσης – συγχώρεσε μου προς στιγμήν την ασέβειά μου για την “επιφάνεια” - μπορούμε να λέμε σχεδόν αδιακρίτως θείτσικο, γιαγιαδίστικο, κυρατσέ κλπ) αλλά τα κατά συνθήκη ψεύδη τους, που περιπτωσιολογικά έχουν τις εξής ιδιότητες – σκορποχώρι: α) υποκρισία: θείτσα είναι αυτή που λέει στην εκκλησία “ν' αγιάσει το στόμα του του Δεσπότη που λέει για τις προγαμιαίες σχέσεις” και να επαίρεται στη γειτονιά για το γιό της το γαμίκλαή αυτή που λέει για τους αναπήρους “άνθρωποι είναι κι αυτοί” αλλά άμα τύχει στη φαμίλια της να προκρίνει περίπου κωσταλεξικές μεθόδους β) μεταπόπιση: μπορεί να την ενοχλεί όντως που η κόρης της κυκλοφορεί σα πόρνη, αλλά για να ξεχαρμανιάσει να βρίζει τους μετανάστες και τα πρεζάκια δηλώνοντας έτσι και την εκλογική της διαθεσιμότητα γ) πρωταρχική αξία, μέτρο των πάντων και πνευματικός ορίζοντας ο βιοπορισμός το λαδάκι να βγαίνει... η ντοματούλα... καμιά ελίτσα... για τη φαμίλια, ακόμα και επί πτωμάτων.
iron
σας την έχω και την θεούσα, αμέ, για περάστε παρακαλώ, πέντε κρίκοι ένα τάληρο, πλούσια δώρα...
Επισκέπτης
Εχω ακουσει κ «φίτσαινα»Κ συμφωνώ με τον επιθετικο συντηρητισμο του χαλια.Ο Αδολφος το κουμμουνι το εκανε παλμολιβ (μανια με τη καθαριοτητα βρε παιδι μου) η θειτσολα με τα «ωραια αισθηματα» τη δουλοπρεπεια κ την υποχωρητικοτητα της το κανει αχρηστο το υπνωτιζει.Ενα απο τα πιο υπουλα οπλα της ειναι το φαι«Καλα παιδακι μου .Να σου βαλω να φας;»(Αχ ταπα κησυχασα!)
Vrastaman
Παρ' τα να μη στα χρωστάω!
Khan
Το βρήκα ψάχνοντας για σεμεδάκια.
Άλλε γύρνα στο σλανγκρ και με λήμματα, η αγάπη του κόζμου το απαιτεί!
iron
έχει ενδιαφέρον ότι η θείτσα ή η θειόκα είναι πάντα ενοχλητικές γυναίκες, αλλιώς λέμε γιαγιά ή γιαγιάκα. Τουτέστιν κανείς δεν τα πάει καλά με τις θείες του, ενώ με τις γιαγιάδες όλα είναι σούπερ.
Khan
soulto