μια κατηγορία μόνος του

Αυτό σημαίνει και το λατινικό sui generis, δηλαδή ότι κάποιος είναι ένα γένος (μια κατηγορία ας πούμε) μόνος του. Κατά τον Θωμά Ακινάτη έτσι είναι οι άγγελοι. Επειδή κατ' αυτόν την εξατομίκευση την δίνει η ύλη, οι άγγελοι που είναι άυλοι δεν μπορούν να γίνουν άτομα, κι έτσι ο καθένας είναι μια κατηγορία μόνος του. Από τις πλέον τιραμισουρεαλιστικές αντιλήψεις στην Ιστορία της Φιλοσοφίας.

Είναι να πονάνε τα φτερά σου απ' τα γέλια (που είχε πει κι ο Αρκάς)!!!

έχει άποψη κ για τα φωτόνια ο ακινάτης; γιατί αν ναι, θα πήξουμε στις κατηγορίες κ η θεωρητική φυσική πάει περίπατο...

Για τα φωτόνια, δεν ήξερε, αλλά και με τους αγγέλους δεν είναι μικρότερο το πρόβλημα, αν σκεφτείς πόσες μυριάδες άγγελοι υπάρχουν. Αν θυμάμαι καλά ένα σχετικό διάβασμα προ δεκαετίας, υπήρχε σχετική έριδα μεταξύ Δομηνικανών (Θωμάς Ακινάτης) και Φραγκισκανών, όπως ο Μποναβεντούρα. Οι τελευταίοι είχαν την ακινάτειο άποψη για laughing stock, γιατί στην κυριολεξία θα σήμαινε ότι υπάρχει μια ουσία γαβριηλότητας, μια άλλη ραφαηλότητας, μιχαηλότητας, βεθουηλότητας και πάει λέγοντας για μερικές μυριάδες αγγελικές κατηγορίες. Ως αντίδοτο ο Μποναβεντούρα εφηύρε την έννοια της «πνευματικής ύλης», δηλαδή μια ύλη που είναι εξαιρετικά λεπτή, δεν έχει τους περιορισμούς του σώματος, είναι πολλαχού παρούσα, αλλά όχι πανταχού παρούσα (όπως ο προλαλήσας). Αυτή η φραγκισκανική έννοια με την σειρά της έγινε το ανέκδοτο των Δομηνικανών, όπως ο Ακινάτης, γιατί το πνευματική ύλη φαινόταν σαν να λέμε Αλβανός τουρίστας, Ελβετός ναύαρχος ή μπαζόλα Λίλιαν, μία contradictio in termis. Εντέλει ο Ακινάτης βρήκε ως λύση την διπλή διάκριση αφενός ουσία- ύπαρξη, και αφεδύο πνεύμα- ύλη. Δηλαδή η διαφορά των αγγέλων από τον Θεό κατ' αυτόν ενέκειτο όχι στο ότι οι άγγελοι είχαν ύλη, αλλά στο ότι είχαν ύπαρξη διακριτή από την ουσία τους (ενώ ο Θεός ως το μοναδικό αναγκαίο ον είναι το μοναδικό ον όπου ουσία και ύπαρξη ταυτίζονται), και από τα άλλα όντα διαφέρουν ως προς το ότι είναι άυλοι. Από αυτήν την τιραμισουρεαλιστική έριδα γεννήθηκε για πρώτη φορά ο υπαρξισμός, με την έννοια της διάκρισης ανάμεσα στην ενδεχομενική ύπαρξη και την αναγκαία ουσία. Γι' αυτό και ένας κλάδος ρωμαιοκαθολικών θεωρούν τον Ακινάτη ως τον πρώτο υπαρξιστή. (Ο άθεος υπαρξισμός βέβαια πανηγυρίζει την ενδεχομενική ύπαρξη, που ο Ακινάτης θεωρούσε ως ατελή).

Παρεμπίπταμπλυ, δεν θεωρώ ότι θα ξυριστούν γατάκια, γιατί η έκφραση sui generis (μια κατηγορία μόνος του) καθιερώθηκε από τον σχολαστικισμό.

Γενικά, όποιος ασχοληθεί με σχολαστική φιλοσοφία βρίσκει τον Αρκά ότι έχει περιορισμένη φαντασία.

χαρά στο κουράγιο σας παιδιά, εγώ δεν, φέτος όμως παρόλ' αυτά αποφάσισα να διαβάσω τον καημένο τον Αυγουστίνο, κουράστηκε η ψυχή μου, ψυχοπλακώθηκα, και κατέληξα στο ότι ήταν ένα δυστυχέστατος άνθρωπος ο οποίος, αν δεν είχε στραφεί προς τα θεοτικά κι αν δεν είχε ασχοληθεί όπως ασχολήθηκε, θα είχε τρελαθεί, αυτοκτονήσει, σκοτώσει κλπ, γιαλόμιασα μέχρις αηδίας την σχέση του με τον θεό, είδα ακόμα πιο ξεκάθαρα το βάρος με το οποίο πιέζει ο χριστιανός την ψυχή του, έπηξα με τις θεοτικές μαλακίες (θεναπώ ότι σε κάποια σημεία η σκέψη του ήταν τόσο λίγη) και αποφάσισα ότι δεν θα ξανασχοληθώ με τίποτα παρόμοιο έβερ. Λέμε τώρα, γιατί η περιέργεια σκοτώνει τη γάτα και γάτα είμαι.

Σπεκάουα. Να προσθέσω κι εγώ ένα ψιλοσχετικό ανεκδοτάκι από την Ιστορία της Τέχνης, που θέλει τον Γκρέκο (Δομήνικο Θεοτοκόπουλα) να αναγκάζεται να περικόψει τα φτερά των αγγέλων στις συνθέσεις του, κατόπιν παρατήρησης εκ μέρους της ισπανικής inquisitio. Ο σγουράφος δεν έπεσε αμαχητί, καθώς θρυλείται οτι απήντησε με παρρησία στο παπαδαριό: «κι εσείς που το ξέρετε πως οι άγγελοι έχουν πιο μικρά φτερά απ' αυτά που σχεδιάζω, μήπως έχετε δει ποτέ κανέναν;».

Με τέτοια σχόλια, αισθάνομαι ελάστιχος απέναντί σας.

α όχι τέτοια, μην κολλάς, σιγά!

Γάτα με πέταλα! (Όντως ο Αυγουστίνος ήταν κάπως).

Σιγά βρε αλλίβε, απλά εκμεταλλεύομαι που είναι σε διακοπές ο Βράστα και δεν μπορεί να με κράξει...

Από τις λίγες φορές που την έχω ακούσει με θετική χροιά είναι στο ποδόσφαιρο (ή γενικότερα στον αθλητισμό), όταν μια ομάδα φυσάει, και λένε οι ειδήμονες: π.χ. η Λυών τα τελευταία χρόνια στη Γαλλία είναι μια κατηγορία μόνη της (δλδ παίζει ουσιαστικά μόνη της για το πρωτάθλημα).

αδικημένο λήμμα και ορισμός. Από τις πιο up to date (για τους γαλλομαθείς) σλανγκιά

Σπέκια σε λήμμα κι ορισμό και γαμάτα σχόλια, αλλά αρχικαρασπέκ στο μήδι ένα του τζόνυ για την γατοσλαγκομούνα ιρονίκ, που, έχοντας απρόσωπο άβαταρ, έχει δυσκολέψει τις προσπάθειες οπτικοποίησης της περσόνας της από τον χαλικού. Χαλ στα επόμενα τεύχη, έχεις τώρα την εικόνα της ιρον.

Ιρον αν υποψιαστώ ότι πριν κάτσεις στο πισί να μοντάρεις φοράς την στολή, θα πα να πάρω στολή ξωτικιάς και θα ανοίγω και cam ονλάιν (με έφαγε η ζήλια).

Γιατί εμένα η Ιρονίκ μου κάνει περισσότερο σε Michelle Pfeiffer εκδοχή της Catwoman;

Πάντως ένα σλανγκομουνικό δίδυμο cate Blanchett (ξωτικιά)- Halle Berry (γάτα με πέταλα) παρουσιάζει θελκτική βιοποικιλότητα.

πολjυ αδικημένο το παρόν.....
μπορεί να είναι κυριολεκτικό, αλλά πάντα χρησιμοποιείται με μια εσάνς (αμύγδαλο που θα 'λεγε κι η Βέφα) σλανγκ.