μπιστάω1 ακόμη ορισμός

Δηλαδή λέξη πασπαρτού που ο καθένας την ερμηνεύει όπως θέλει ανάλογα με τα συμφραζόμενα;

Την χρησιμοποιώ τουλάχιστον 10 χρόνια και δεν είχα ποτέ πρόβλημα συνεννόησης. ;)

Απο το μπασκετ που δοκιμάζαμε τη μπάλα αν ηταν καλα φουσκωμένη εχω να το ακουσω (χοροπηδά- κάνει γκελ)

Απο τα παραδείγματα πάντως φαίνεται να σημαίνει όχι οτιδήποτε, αλλα πάντα κάτι το ενεργητικό, ρήμα που δηλώνει ενέργεια, πράξη. Θα μου πείς, φαίνεται κι' απ' τη φωνή (ενεργητική).

Αλλα θα μπορούσες πιχί να πείς, «μπίστηξα δυό ώρες με τα μπλαμπλά, σηκώθηκα κι' έφυγα» (βαρέθηκα), ή «μπίστηξα μέχρι πού 'ρθε το τελευταίο λεωφορείο, άς βιαζόσουν» (περίμενα), ή «πόσο σε μπιστάω μπουμπούκο μου!» (αγαπάω);...

Δέν τό 'χω ακούσει ποτέ και δέν το πιάνω καλά οπως το δίνεις.

Και η ετυμολογία είναι ένα θέμα... Έχει ιδέα κανείς;

@ vikar έχεις δίκιο, τα παραδείγματα που ανέφερες δέν κολλάνε.

Μήπως είναι παραπλήσιο του «αυτώνω»; Φαίνεται να μπορεί να αντικατασταθεί από αυτό σε κάθε παράδειγμα.

Και, επειδή δεν την παλεύω, όταν λες «Την χρησιμοποιώ τουλάχιστον 10 χρόνια και δεν είχα ποτέ πρόβλημα συνεννόησης» δεν μας λες αν έχει ακριβά σέρβις και αν καίει πολύ. Χαχα, καλό εεεεεεε;

παίδες σόρρυ που δεν μπορώ να αναλύσω καλά τα λήμματα... αλλα δεν πήγα πανεπιστήμιο ποτέ, στον δρόμο τα 'μαθα, εκεί που κατα την γνώμη μου μιλάνε την σλανγκ.

Νταξ ρε παιδί μου, μην τρελαίνεσαι! Με την κουβέντα βγαίνουν κι άλλα, γι’ αυτό το συζητάμε, γι’ αυτό υπάρχουν και τα σχόλια (μην βλέπεις που μαλακίζομαι παρά πάνω, δεν μπορώ συνέχεια στο σοβαρό, βαριέμαι).

κουλ. τα ειπαμε αυτα, δε σ τη λεει κανενας, ρωταμε να μαθουμε.
δε ζηταμε πτυχια. αντιληψη κ ορεξη θελουμε.

patsis ταιριάζει!, αλλα δεν τυχαίνει να το χρησιμοποιω..

Ιησους χριστός νικάει και όλα τα κακά σκορπάει

Να ρωτησουμε το Μπίστη! χαχαχα

Γιούφι, μεγάλε, τσέκαρε άμα θές δυο λήμματα-πατάτες απο κάποιον που πήγε πανεπιστήμιο (κι' ακόμη να το τελειώσει...): -τ-, αντίστροφη αττική σύνταξη. Η πολλή η ανάλυση καταντάει συχνά εμβριθής ανοησία.

Όσο για το μπιστάω, εύλογη η σύνδεσή του με το καλιμπιστήρι. Αλλα ευσταθεί; Να τις μαζεύαμε κάπου όλες αυτές τις λέξεις-πασπαρτού; Ή παραείναι φιλόδοξο το εγχείρημα; Δέ νομίζω. Τό 'χει κανένας ήδη στο πρόχειρό του;

η Μπίστικα τι μπιστάει;

Μπιστευτικά ρωτάς;

Τη μπίστη και το θάμασ'...

Παίδες «χτυπάω» θα πει σιγουρα. Οπως ξαναλάλησα , ελέγετο μόνο για τις μπάλες τοοοτε (1980-90).
Αν βαλετε στα παραδείγματα του γκούφη αντι για μπιστάω το «χτυπάω» ( και χτυπιέμαι στο ά παραδειγμα) με τη σλανγκική του σημασια είναι προφ
Κι ο μπιστικός τα μπισστάει τα αρνια με τη (γ)κλίτσα αν του κάνουνε τους κινέζους.
Υπαρχει και παλιο λογοπαίγνιο με τα αμορτισερ Μπιλστάιν: «Μπιλστάιν για να μην μπιστάει»

Μαμώ τη μπίστη μου!

στα πάρτυ λέμε οτι μπιστάμε συνήθως γιατί πάμε σαν τις μπάλες χτυπάμε και γιατί η μπότα πολές φορές η μπότα ακούγεται σά μπάλα που μπιστάει

Σχετικό ίσως και το μπίστος.

Συμφωνώ με τον Πέρκυ, στην Κρήτη τη λέξη τη λέγαμε αλλά οι Αθηνέζοι μας κοιτούσαν με απορία.... Δεν την ξέρανε...
Απαντά και το ενισχυμένο θα σε κωλομπιστήξω = θα σε δείρω, θα σε χτυπήσω κάτω σαν το χταπόδι ή τη μπάλλα του μπάσκε τελοσπάντων. Αν και δε μου είναι οικείες, οι χρήσεις του Γιουφ ακούγονται πειστικές. πλην της 1 και 4 γιατί θεωρώ το μπιστάω πάντα μεταβατικό.

@ χαλικου: με τη σημασια που δινει ο περκ ειναι οντως αμεταβατο. το τουτού μπισταει ιζολ χοροπηδαει λογω υπερσκληρων αναρτησεων.
κ οντως ακουγονται πειστικα τα παραδειγματα.

Χμμμ, δίκιο έχεις, αναδιατυπώνω... η μόνη αμετάβατη χρήση που ξέρω είναι για αντικείμενα (μπάλες, αμάξα κ.λπ.), δηλαδή η κυριολεκτική ας πούμε, την οποία δεν κατέγραψε ο γιουφ. Υπό κανονικές συνθήκες οι άνθρωποι και τα ζώα ομαδικά ή συλλογικά δε μπιστάνε από μόνα τους.

Να μνημονεύσω εδώ και τη στερεότυπη τριτοπρόσωπη χρήση στο ποδόσφαιρο της αλάνας (αναμνήσεις από Χανιά): μπιστάει και σπανιότερα/εμφατικά μπιστάει η μπάλλα. Είτε αντί σέντρας (στην αρχή και μόνο του αγώνα, αφού μετά από γκολ κατοχή είχε ο ρουφήξας το τεμάχιο) είτε μετά από διακοπή του αγώνα λόγω αμφισβητούμενης φάσης (φάουλ, χέρι, κακοεκτελεσμένο πλάγιο κ.λπ.), και αν κανείς δεν υποχωρούσε, γινόταν ένα ιδιότυπο τζάμπολ, με τη μπάλα να πετιέται κατακόρυφα ψηλά και τους διεκδικητές να έχουν δικαιώμα να την αγγίξουν αφού μπιστίξει 1 (ή σπανιότερα 3 φορές). Φυσικά η κατακόρυφη ρίψη δεν ήταν σχεδόν ποτέ κατακόρυφη, κι έτσι πολλές φορές αυτό γινόταν απανωτά.

Το κάνατε και αλλού αυτό; Είναι πανανθρώπινη μόντα το μπίστιγμα;

ωραίος είμαι, όλ'αυτά τα έχει γράψει και ο τζον386 στον άλλο ορισμό.

κυρια-κυρια, όσοι εχουμε ηδη γραψει μαλακιες στο σλανγκ-τζηαρ να παμε να παιξουμε μπαλα;;
:Ρ

τα μπιστιγματα τα καναμε κ εμεις αλλα δεν τα λεγαμε ετσι.

Κι εμείς....., να μπιστήξει 2 ομως

Να σκάσει τρείς ή ελεύθερο, στην Πάτρα.