Σκεύος που γνωρίζει εδώ και αιώνες μεγάλες πιένες στην Αγγλία και, βέβαια, τίποτε δεν είναι τυχαίο στον κόσμο αυτό. Διαβάστε και φρίξτε ανενόχλητα...

Ένα από τα προ πολλού κατατεθέντα σήματα των απανταχού [fill in the blank - τουλάχιστον 400 σωστές απαντήσεις υπάρχουν] είναι η κλασική πλέον θηλυπρεπής στάση του σώματος, η οποία συνίσταται στα εξής:

• ρίξιμο του βάρους στο ένα πόδι με αντίστοιχο τούρλωμα το ενός κωλομερίου,
• το ένα χέρι στη μέση, με παραλλαγή βαθμού πουστότητας την κατεύθυνση των 4 δαχτύλων - αν είναι προς τα μπρος, κάτι σώζεται, αν είναι προς τα πίσω, άστα να παν...
• το άλλο χέρι λυγισμένο στον αγκώνα με περιεχόμενη γωνία μέχρι 20 μοίρες και λύγισμα του καρπού προς την εξωτερική πλευρά με περιεχόμενη γωνία 90 μοιρών.*

Το σύνολο, ειδικά όπως φαίνεται από τα πλάγια, θυμίζει έντονα τσαγιέρα (το πιάσατε τώρα το υπονοούμενο;) με τον κορμό να είναι το σκεύος αυτό καθ' αυτό, το ένα χέρι να παίζει το ρόλο του χερουλιού και το άλλο αυτόν του στομίου. Το πεταχτό κωλομέρι είναι μπόνους.

Επαναφορά στην Γηραιά Αλβιόνα. Στατιστικές λένε ότι υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό ομοφυλόφιλων, το οποίο ξεπερνάει τον ευρωπαϊκό ή και τον παγκόσμιο μέσο όρο, κατά το κοινώς λεγόμενον την τρίζουν την όπισθεν το κατιτίς παραπάνω. Και πίνουν πολύ τσάι. Κάθε μέρα. Την ίδια ώρα. Τσαγιέρα... πουστηρλίκι... tea time... το πιάσαμε; Ετς.

• Δέον να σημειωθεί ότι η κατά 90 μοίρες περιφορά του πήχη γύρω από τον διαμήκη άξονά του, με παράλληλη διατήρηση της άνωθεν περιγραφείσας περιεχομένης γωνίας του καρπού στις 90 μοίρες, οδηγεί σε γνωστή παραλλαγή της τσαγιέρας, εξίσου δηλωτική των σεξουαλικών προτιμήσεων του ιδιοκτήτη του καρπού.

tea jug (από allivegp, 20/06/09)

(όχι αυτή, η άλλη...)

για τον acg που απ'ότι έχω καταλάβει το ξεζαντάρει το χαμηλοπρόφιλο...

Χαρακτηρισμός που μυρίζει '80ίλα από χιλιόμετρο και αναφέρεται σε παλιές καλές καρμπυρατεράτες εποχές, όπου τα ζορισμένα καυλόγκαζα μοτέρ σπάγανε καπάκια, πετάγανε έξω τα κολάρα του νερού και γενικώς αναδύανε πολύ συχνά καπνό και ατμό, μετά από σκληρή χρήση κάποιου σιδεροφάγου χερά..

Για την ιστορία, ο όρος πρωτοαπεδόθη από τον Βρετανό σχολιαστή Φορμουλα 1 Μάρεη Ουώκερ, σε μετάδοση αγώνα απο το BBC το 1977 και αφορούσε το μονοθέσιο Ρενώ του Ζαν Πιερ Ζαμπουίγ. Πιο συγκεκριμένα, το 1977 η Ρενώ αποφάσισε να αντιμετωπίσει τα 3,5λιτρα ατμοσφαιρικά μοτέρ του ανταγωνισμού με το εξωπραγματικό τουρμπάτο 1,5λιτρο V6, που, όμως, έσπασε 4 φορές στις 4 πρώτες εμφανίσεις. Κάθε εγκατάλειψη βεβαίως συνοδευόταν και από τον αντίστοιχο καπνό. Μέχρι το 1982 πάντως όλα τα μοτέρ στην Φ1 είχαν γίνει τουρμπάτα.

Το θέαμα με την καπνίλα ήταν κοινότυπο σε πολλά street legal θηρία της εποχής. Να μνημονέυσω κάποια εξ αυτών: Lancia Beta MonteCarlo, Renault 5 Alpine turbo, Fiat Ritmo Abarth 130tc, Autobianchi A112 Abarth, Alfa 75 turbo.