To YouTube.
Εννοείται ότι η συγκεκριμένη λεξιπλασία δεν θα μπορούσε να προκύψει αν δεν είχαν προηγηθεί τα εμπνευσμένα σωλήνας, ο, εσύ-σωλήνα, το, συσιφόνι και παιδί του σωλήνα, το - ώμοι, γίγαντες, Νεύτων κ.λπ.
Ειδικά δε από το εσύ-σωλήνα οι διαφορές είναι πολύ μικρές, αλλά οι λεπτομέρειες αυτές, κατά τη γνώμη μου, δίνουν στο συσωλήνα και ένα μικρό συγκριτικό πλεονέκτημα. Συγκεκριμένα, ο συσωλήνας:
- είναι κατά ένα γράμμα και μια συλλαβή συντομότερος από το εσύ-σωλήνα Αυτή ακριβώς η προτεινόμενη αποβολή του αρχικού ε- κάνει την λέξη απλούστερη στην εκφορά. Βασικά, λέγεται πιο εύκολα. Δοκιμάστε το.
- είναι γένους αρσενικού και κλίνεται όπως ακριβώς ο σωλήνας, αποφεύγοντας έτσι κάποιες δυσκαμψίες που ίσως παρουσιάσει στο λόγο ο κατασκευασμένος ουδέτερος τύπος, ειδικά στην ονομαστική και, αύριο-μεθαύριο, και στον πληθυντικό.
- παραπέμπει στην αλήστου μνήμης Τσιτσιολίνα και, συνεπώς, μας βοηθά να θυμόμαστε τη λέξη πιο εύκολα.
Θέτω τον συσωλήνα στην κρίση του σλανγκεπώνυμου πλήθους.
- Εγώ, πάντως την Έλενα Πούτση από το συσωλήνα την έμαθα... εκεί με το βίντεο που λέει η πίτσα της Πούτση και λέει κι ο δικός σου... πού θα πάει, θα γίνει το σαρδάμ... χαμός, δικέ μου...
- Τι λες, ρε μαλάκα... από πού την έμαθες, λέει; Πώς το είπες;
- Απ' το συσωλήνα, ρε... το Γιου Τουμπ... δεν το ξέρεις;
- Τι συσωλήνα και σωλήνα και πίπες μου λες, ρε μαλάκα... ακούς εκεί συσωλήνα... τζανταλίνα μανταλίνα και στον κώλο σ' μια σωλήνα... και στον κώλο συσωλήνα... δεν πας να κάνεις καμιά δουλειά, λέω 'γω...
