Η ατάκα αυτή εκφράζει την αμφισβήτηση της αποτελεσματικότητας της ορθολογιστικής διαδικασίας κατά την επικοινωνιακή συνδιαλλαγή μεταξύ ενός ανθρώπου της πόλης και ενός ανθρώπου της επαρχίας. Εκφράζει επίσης και την αντίληψη περί ιδιαιτερότητας των μεθόδων(συνήθως αθέμιτων) που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι της επαρχίας
(Δύο φίλοι Αθηναίοι συζητούν μεταξύ τους)
- Άσε, είχα πάει στο χωριό και προσπαθούσα να πείσω τον γείτονα μου στο κτήμα πως μου έχει καταπατήσει 4 τ.μ. Μα τι σχέδια του έδειξα, τι μηχανικό φίλο από Αθήνα του έφερα για να του εξηγήσει, τίποτα. Ο τύπος αμετάπειστος. Έλεγε τα δικά του.
- Φίλε πας με τετράγωνη λογική. Δεν καταφέρνεις τίποτα έτσι. Επειδή εσύ έχεις μάθει να συνεννοείσαι έτσι, πάει να πει πως κι αυτός θα πρέπει να συνεννοείται ανάλογα;
- Και τι να κάνω;
- Μεγάλε χρειάζονται άλλες μέθοδοι.
- Δηλαδή;
- Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω εγώ από πείρα είναι πως ο χωριάτης θέλει δυο φορές χωριάτη. Μίλα με κάναν καπάτσο γείτονα που να ξέρει τη φάση και παρ' τον μαζί την άλλη φορά που θα συναντηθείς με τον γείτονα.
