μαρμελάδα στ' αυτιά

Χμμ... Την φράση την ακούω συχνότατα ώς εξής: μαρμελάδα έχεις στ' αφτιά σου; Άν σκεφτεί κανείς οτι η μαρμελάδα αναφέρεται στο φυσιολογικό κερί των αφτιών τότε δέν υπάρχει κανένας σουρεαλισμός. Οι βαριάντες βέβαια που ακούγονται με βάση αυτό είναι άλλο θέμα...

Ά να μπράβο, «κυψελίδα» το λένε... (μόλις το θυμήθηκα)

Δε νομίζω ρε φίλε... Το γράσο είναι που παραπέμπει καρφί στο κερί των αυτιών, όχι η μαρμελάδα (που μπορεί εκτός από κίτρινη βερίκοκο να είναι και κόκκινη με φρούτα του δάσου κλπ). Πόσο μάλλον η μερέντα, που καμία χρωματικά σχέση με το κερί δεν έχει.

Αν πίστευα πως μαρμελάδα = γράσο, τότε δν θα το ανέβαζα, υπάρχει ο ορισμός του Γκατς που είναι πληρέστατος.

Και ο πλέον συνηθισμένος τύπος της έκφρασης, είναι το «τη μαρμελάδα την τρώμε, δεν τη βάζουμε στ' αυτιά». Αντίθετα, δεν έχω ακούσει ποτέ το «βγαλτη μαρμελάδα απ' τα αυτιά σου» (κατά το «βγάλτο γράσο»)

Το βγάλ' τη μαρμελάδα 'π' τ' αφτιά το ακούω συχνά.

Γενικά, μία έκφραση που ακούγεται σουρεάλ σπάνια ήταν έτσι στην απαρχή της (νά ενα πολύ πρόχειρο παράδειγμα), αυτή την αίσθηση έχω τουλάχιστον, και η συγκεκριμένη έκφραση ποτέ δεν μου φάνηκε ουρανοκατέβατη.

Αλλα σίγουρα, για να βεβαιωθεί κανείς θα έπρεπε να την ψάξει με πρώτες καταγραμμένες χρήσεις της και τα λοιπά... Πού 'ν' ο κυρ-σαράντ οταν τον χρειάζεσαι γιά;...

Στο Αστερίξ οι Γαλάτες βάζουν μαϊντανό για να γλιτώσουν από τις νότες του βάρδου Κακοφωνίξ.

μαϊντανό στ΄αυτιά

ε, ναι, στα γεμιστά δεν πιάνει.

να προστεθεί και το τα αυτιά σου τα πέτσινα, νομίζω;

Η λέξη μαρμελάδα στο εξωτερικό, τολάχιστο στα Γαλλικά και τα Καστεγιάνικα, αλλά και στ'αγγλικά από τι βλέπω, χρησιμοποιήται αποκλείστικά για,εχμ, μαρμελάδες από πορτοκάλι και άλλα εσπεριδοειδή, που γενικά κυψελιδοφέρνουν στο χρώμα αλλά και την υφή. Στα Ελληνικά, ως γνωστό, πουτάνα όλα, στο στομάχι πάνε όλα, μας έμεινε για ότι αλείφεται...

Ίσως κάποιος από τους πρώτους περιηγητές στην Ελλάδα, αυτούς που κάναν γκραβούρες ντε, μπορεί να είδε κανά φουστανελά να καθαρίζει το ώτο του, και να είπε είτε, μπλιαχ marmelade, ή όντως η Ελληνική μαρμελάδα να ήταν απαίσια... Γνώμη...

Που ρε πούστη μου! Είμαι σε αεροδρόμιο και δεν είδα ποιός έβαλε το λήμμα... Γαμώ την καταδίκη μου μέσα! Johnblack, μην απαντήσεις σε παρακαλω με καμμιά διατριβή για τις γκραβούρες ή τους φουστανελάδες! Γαμώ το φελέκι μου μέσα!! Πως την πάτησα, ο έρμος!

Δεν κατάλαβα την ανάλυση περί μαρμελάδας! Δεν πρέπει να την αλείφκουμε;

και δεν έχεις φάει μαρμελάδα ή γλυκό του κουταλιού της γιαγιάς ήλεκτρον.

Μαρμελάδα, μικρά κομμάτια φρούτου, οπότε αλείφκεται.
Γλυκό του κουταλιού, πιο μεγάλα κομμάτια φρούτου, τρώγεται ως γλυκό! Γιατί να δεχθώ τον γαλλικό ορισμό ή τον αγγλικό;

Έλα ντε!

Το βγάλ' τη μαρμελάδα 'π' τ' αφτιά το ακούω συχνά. vikar Κι εγώ το ακούω συχνότατα, ίσως είναι βορειοελλαδίτικο φαινόμενο. Πάντως έτσι που τ’ ακούω, πιο πολύ μου κάνει σε «βγάλτ’ τη μαρμελάδα απ’ τ’ αυτιά». X-ΡΡΡΡΡΡ (τεράστια καρτουνίστικη γλώσσα που κυματίζει κοροϊδευτικά, σε στυλ Mafalda του Quino)

Kαι επίσης στην Επτάλοφο, τους Ampelogarden του Βορρά, κάτι χαριτωμένοι λέγαν και το καλά, την έφερες κι απ'τό χωριό, την έφαγες και με τ'αφτιά, για να πάρουν την απάντηση φυσικά, τι;, και να ανταπαντήσουν, βγάλε ρε την μαρμελάδα απ'τ'αφτιά!

εχο την εντυποση οτι
ΔΕΝ εινε κερι αλλα ενα δηλητιριο που παραγη ο οργανισμος για να σκοτοση τα μυκροβια που κατευθυνοντε στο τυμπανο
οπος και η μυξα και το δακρυ

παλια λεγαμε εαν θες να δης γρηγορα αν μια γκομενουλα ειχε καπια πληγουλα εκει πιο κατω
που σημενε καπιο ψιλο αφροδισιο βαλε λιγο απο το (κερι) απο το αυτακι σου στο μικρο δακτυλακι και ακουμπισε το πριν ακουμπισεις κατι αλο
αν αισθανθη καπια ενοχληση αλαργα (αυτα τα λεγαμε μικροι και αγαθη που ιμασταν που να ξεραμε για τα μαλακα ελκι που προκαλη η οχρα η σπυροχετι οτι δεν πονουν )

5 5

1. Στος, το μπούμπειο τα αυτιά σου τα πέτσινα πρέπει να προστεθεί ως 4. μετά το «περήφανος στ' αυτιά». Με την άνεσή σας.

@ vik, περί του σουρεάλ της εκφράσεως. Κλίνω και γω εν τέλει στο οτι οι εμπνευστές της είχαν κατά νου την εξίσωση μαρμελάδα = κερί αυτιών. Αλλά (γιατί παντού υπάρχει ένα αλλά): Στην πορεία αυτό ξεχάστηκε, και οι περισσότεροι που την χρησιμοποιούν την εκλαμβάνουν απλά ως ένα νοστιμούτσικο τιραμισού. Η έκφραση δλδ ακούγεται σουρεάλ, πλέον. Κι αυτό έπρεπε να επισημανθεί και να καταγραφεί. Ούτως ή αλλως, και ο Σουρεαλισμός ξεκινά από το Αντικείμενο, το οποίο όμως εμπλέκει σε παράδοξες και πρωτοφανέρωτες σχέσεις. Σε αντίθεση πχ με τον Αφηρημένο Εξπρεσσιονισμό.

Και να σε πω βρε μπουμπι, τι ακριβώς κάνεις; Το γύρο του κόσμου σε 80 μέρες;

Άντε ρε;, ενδιαφέρον. Μου θύμισες παλιά στο μάθημα κιθάρας, που ένας φίλος του δασκάλου μου τού 'λεγε να τρίβεις λέει τα δάχτυλά σου πίσω απ' το αφτί για να λιπανθούν και να γλιστράν ευκολότερα στην ταστιέρα και καλά.

Κυκλοφορούν κι' άλλες τέτοιες λαϊκές σοφίες άραγε με τα εκκρίματα των αφτιών;...

Το προηγούμενο πήγαινε στον αυτοκτονημένο.

Γιαννόμαυρε, σύμφωνοι ρε φίλε, δέ λέω --αλλα θα πάψεις επιτέλους να μας πετάς ενδιαφέρουσες αναφορές, και εκεί που δέν το περιμένουμε μάλιστα;!... Δέν έχουμε χρόνο ρε φίλε, το καταλαβαίνεις; Μέσα σ' ένα μήνα μας έχεις φορτώσει βιβλιογραφία για διάβασμα δεκαετίας να πούμε!... Άι σικανανίνα...

Δεν νομίζω ότι αφορά σε ότιδήποτε το «κερί». Η μαρμελάδα είναι ένα υλικό συνεκτικό και αν στουμπωθεί σε τρύπα την φράζει αεροστεγώς.

Συμφώνησες μαζί μου σε κάτι! Mark that day on your calendars! Κατά τα άλλα και λόγω δλειάς, κάπως έτσι είμαι χωρίς τον Παρασκευά... (επειδή δεν θυμάμαι τον ακόλουθο του Φιλέα, βρήκα πρόχειρο τον του Ροβινσώνα... Αλήθεια διαβλέπετε έναν υποβόσκοντα gay συμβολισμό μεταξύ Ροβινσώνα - Παρασκευά και Φιλέα Φογκ-με τον πως τον λένε;)...

@μπουμπις, κάτι ποστ παραπάνω: παίζει κ το
-μουρμουρμουρ (λες μέσ' απ' τα δόντια σου «οι κουφοί τον πάιρνουν»)
-τίιιιιι;;;;;;
-ΟΙ ΚΟΥΦΟΙ ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΟΥΥΥΥΥΥΥΥΝ

Ερώτηση εγώ η χαζή τώρα: για ποιό λόγο να πεις σε κάποιον «βγάλε την μαρμελάδα από τα αυτιά» ή «οι κουφοί τον παίρνουν» σε φάση τον παίρνει αυτός. Δηλαδή μιλάμε για την απόλυτη αγενίλα χωρίς νόημα. Και καλά να του την πεις και να τον ταπώσεις χα χα χα ευθυμήσαμε και σήμερα;

Επίσης αυτός στο παράδειγμα πρέπει να τις είχε τις αγαμίες του και μαλακίες έλεγε ότι το πήδηξε το γκομενάκι, φυσιολογικός άνθρωπος που γαμεί δεν χάνει έτσι στα καλά καθούμενα την υπομονή του ούτε μιλάει με την μία σαν γουρούνι. Δηλαδή τί είπε ο άλλος ο χριστιανός; Δεν ακούω είπε, μίλα πιο δυνατά ρε είπε. Που στην τελική σταρχίδια του άμα το γάμησε ο άλλος το γκομενάκι, αμ κάθεται και τον ανέχεται να του λέει πράγματα που δεν τον νοιάζουν πιθανώς, αμ τον ανέχεται να του μιλάει κι έτσι. Άντε μωρέ με τους αγενέστατους.

οι κουφοί τον παίρνουν είναι παιδικό στήσιμο του τύπου «ποιος, αυτός, 1-0», δεν είναι αγένεια...

Ααααα (γμτ η βαφή περνάει και από μέσα).

Δεν νομίζω ότι αφορά σε ότιδήποτε το «κερί». Η μαρμελάδα είναι ένα υλικό συνεκτικό και αν στουμπωθεί σε τρύπα την φράζει αεροστεγώς. mes

Tώρα το είπες καλή μου, και με άφησες και εκτέθηκα... Κοίτα να δεις που μια ο ένας μια ο άλλος μ έκαναν κι άλλαξα γνώμη αλλά τώρα που τοποθετήθηκες εσύ εννοείται επιστρέφω στην αρχική μου θέση :Ρ

Βρε τζονμπλάκ, μήπως, λέω τώρα εγώ, μήπως, πα να με δουλέψεις; :P

Μέρα νύχτα το λέω και το εννοώ, διότι το ξέρετε Φερδινάνδε, πώς δε σταματάνε να αυνανίζονται απ΄όνειρο σε όνειρο τα καθάρματα!... Αυτό τα λέει όλα!... Και δώστου σκάβουν!... Και σου ξεζουμίζουν το νιονιό τους! Και σ΄το ζουπάνε!... Και δε μένει τίποτε άλλο γύρω τους από μια σιχαμένη παπάρα οργανικών απορριμάτων, μια μαρμελάδα παραληρηματικών συμπτωμάτων σε κομπόστα που τους στάζουν και τους ξεχειλούν από παντού.... Έχεις τα χέρια σου πασαλειμμένα με τ΄απομεινάρια του πνεύματος, κολλάς ολόκληρος, γίνεσαι γκροτέσκος, καταφρονητικός, βρομερός.

Ταξίδι στην Άκρη της Νύχτας, Λ.-Φ. Σελίν, μτφρ. Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου

Η έκφραση προέρχεται απο αδελτίωτη ομηρική ρήση ενός ναυτοσυντρόφου του Οδυσσέα προς αυτόν, όταν είχαν πια αλαργέψει απο το νησί των Σειρήνων...

Προκειμένου για μπιχλώδες άτομο, του λέμε να φυλάξει το κερί, να φτιάξει λαμπάδες το Πάσχα, για όλη την οικογένεια (!)

Aυτή η δυσπιστία σου είναι φοβερή

Χελλόουυυ, το φατσάκι :P είναι πονηρό και βγάζει γλωσσίτσααα που πα να πει κοροϊδεύειιιι

Ισως να υπάρχει και μια άλλη προέλευση: Στη δεκαετία του '60, όταν κάποιος ατσούμπαλος, αδέξιος, άγαρμπος, κλπ. μπερδευόταν και άφηνε να του πέφτουν διάφορα αντικείμενα που κράταγε (χαρτιά, μολύβια, ποτήρια, κλπ.), η καζούρα που του κάναμε, εμείς οι πιο μάγκες, ήταν Μαρμελάδα έχουν τα χέρια σου;

Ωραίος ο Ντίνος! Όντως παίζει ενα τέτοιο σενάριο.

Άλλες φράσεις που ακούγονται σχετικά με την αδεξιότητα: σκατά εχεις στα χέρια σου;, μανταλάκια εχουν τα χέρια σου;, βούτυρο έχεις στα χέρια σου;.