Ορισμοί με ετικέτες (166)
Εμφανίζονται 1-10 από 166

Σιτποστάρω ακούγοντας μπλίνκ και βλέποντας αμέρικαν πάι. (Φέισμπουκ).

Είναι ντιπ άχρηστος και κωλογιούρης.

1. Η Πέρσα και η Λένα, αυτοπροσδιοριζόμενες ως μπουτς, κατηγορούν τον ανδρισμό της νταλίκας ως ψεύτικο και ανέφικτο. Εδώ η μπουτς διαφοροποιείται καθώς η πρώτη «έχει περισσότερο συναίσθημα» ενώ η νταλίκα «είναι ντουβάρι». — Υπήρχε άτομο, γυναίκα, η οποία ήτανε ντυμένη νταλικέρης με Harley, με αλυσίδες και τέτοια, της έκανες έτσι και σου ‘ριχνε σφαλιάρα χωρίς να κοιτάξει να δει ποιος είναι και στο κρεβάτι ήτανε κοτούλα, πάρε με, μωρό μου, πάρε με. [...] Υπήρχανε κάποιες στιγμές με κάποια ζευγάρια που λέγαμε, ρε μαλάκα, τι είναι αυτό; Και κουβέντα στην κουβέντα πέφταμε σε άτομο, γιατί ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον υπήρχε κάποιος που θα πει, αυτή, αφού πήδηξα την δικιά της και μου είπε ότι την πηδάει και λέω δεν μπορώ να το πιστέψω, να το φέρω σαν εικόνα, να βλέπεις έναν άντρα, τι κάνεις, τι να σε κεράσω, αγάπη και το βράδυ να είναι πάρε με, μωρό μου, πάρε με. Δεν σου κολλάει σαν εικόνα, είναι τα δυο άκρα. (Λένα, 46 χρονών)
2. Η νταλίκα είναι νταλίκα στο φαίνεσθαι και στο γίγνεσθαι. Ντύσιμο, συμπεριφορά, ομιλία είναι καλούπι. Το μπουτς είναι πιο κάζουαλ, στο κρεβάτι έχει τον αντρικό ρόλο αλλά δεν είναι δεν αγγίζεται. Έχει πιο πολύ συναίσθημα, το άλλο είναι ντουβάρι.
3. «Παλιότερα ήταν όλες σαν άντρες» ενώ τώρα «δεν φαίνονται», ενώ οι νταλίκες εμφανίζονται τη δεκαετία του 1990 μαζί με τα γυναικάκια τους για να αντιπαρατεθούν με τα «παιδιά», τα πιο απελευθερωμένα και κάζουαλ, που δεν είναι «ντουβάρια» και δεν διαχωρίζονται έμφυλα μεταξύ τους.
4. Η κυρίαρχη στην πρώτη μεταπολιτευτική φάση αριστερή κουλτούρα δίνει στα τέλη της δεκαετίας του 1980 τη θέση της σε ένα νέο ιδεολογικό πλαίσιο που σηματοδοτούσε την αποδοχή μιας φιλελεύθερης εκδοχής του εκσυγχρονισμού και την προσαρμογή των μαζικών συμπεριφορών σε αυτή. Η στροφή αυτή ήταν περισσότερο έντονη στα αστικά μεσαία-ανώτερα στρώματα και στις νεαρότερες ηλικίες (Βούλγαρης 2008:282), και είναι τα ιδανικά αυτών των τάξεων που κυριαρχούν πλέον στο δημόσιο χώρο. Οι λεσβίες, λοιπόν, οφείλουν να μην είναι «ντουβάρια» όπως οι σύγχρονοί τους άντρες για να προσεγγίσουν ερωτικά μια γυναίκα και να προβάλλουν μια πιο απαλή αρρενωπότητα, δηλαδή περισσότερο πολιτισμένη, συναισθηματική, με καλούς τρόπους, αστική (Γιαννακόπουλος 2006). Με άλλα λόγια τα σύγχρονα ελληνικά, κοινωνικά, ταξικά και πολιτισμικά ιδανικά συνδιαμορφώνονται με την έμφυλη έκφραση των πολιτών της χώρας. Πιο συγκεκριμένα οι αλλαγές στους ελληνικούς ανδρισμούς αντικατοπτρίζουν τις επιθυμητές αλλαγές στην ελληνική κοινωνία.(Όλα τα παραδείγματα από το: Άννη Σιμάτη, Οι νταλίκες και τα γυναικάκια τους. Θηλυκοί ανδρισμοί και πολιτικές της γυναικείας ομοερωτικής επιθυμίας, Futura, Αθήνα 2022).

Στα ψυχοφάρμακα το έχει ρίξει η Δήμητρα με το λεσβαμπίρ που έμπλεξε.

Προσοχή κορίτσια γιατί χωρίς ναφθαλίνη θα σας φάει ο σκόρος.

1. Πολιτικό σιτπόστινγκ. (Εδώ).
2. Σιτπόστινγκ σελίδα που θα παρατήσουμε σε μια βδομάδα. (Φέισμπουκ).
3. Υπάρχει λόγος που δεν το κάνουμε, εγώ ειμαι εδώ για το σιτποστινγκ, τα memes και τα post του Light. (Εδώ).

1. Σιτποστάρισμα μπάτσελορ μέχει να παγώσει ο ήλιος! (Phorum).
2. Φέρνουμε νέα εποχή στο σιτποστάρισμα.

Το πώς θα αντιμετωπίσει η ΕΕ τη νέα κυβέρνηση στην Αυστρία και το έλλειμμα δημοκρατίας στην Πολωνία θα δώσει τον τόνο για την αντιμετώπιση και άλλων παρόμοιων ζητημάτων στην Ευρώπη. Ηδη έχει εφευρεθεί ο όρος «δημοκρατορία» (από τις λέξεις δημοκρατία και δικτατορία) για να περιγράψει το ολίσθημα προς τον αυταρχισμό κρατών που έχουν δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση.

1. Ανάγκη πάσα να ξαναστήσουμε μιαν αριστερά χωρίς άλλα ψέματα, λαϊκισμό, χωρίς την πασοκίλα της εξουσίας.
2. Δεν το λέω υποτιμητικά ούτε αποδοκιμαστικά, το λέω διαπιστωτικά: πολύ μεγάλο μέρος της φυλής των ανθρώπων που αποκαλούμε τα τελευταία χρόνια με μια λέξη «φιλελέδες» αισθάνονται πρώτα και κύρια Ευρωπαίοι. Στο βαθμό που αισθάνονται Έλληνες, το αισθάνονται ως ειδικότερο προσδιορισμό της βασικής τους ταυτότητας (Ευρωπαίος εξ Ελλάδος) και το αισθάνονται ενοχικά. Θα προτιμούσαν να είναι Ευρωπαίοι του Παρισιού ή του Λονδίνου και όχι αυτής εδώ της ευρωπαϊκής επαρχίας, που ζέχνει πασοκίλα, μεταπολιτευτικίλα, ανομία, γκράφιτι, πανεπιστημιακό άσυλο, αριστερά του τίποτα, λαμογιάρισμα στις κοινοτικές επιδοτήσεις, φωτόπουλους, μπαλασόπουλους, συριαζίους και 61 τοις εκατό και βάλε ΟΧΙ, το οποίο στα μάτια τους είναι ο καθ΄ημάς τζιχαντισμός. (Old Boy)

Ο ένας δημοκράτορας είπε ότι θα είναι η τελευταία του θητεία ο άλλος βγήκε με κοντά 90%.