Η γυναικεία περίοδος στα καλιαρντά, ως αιματηρός καιρός μαρτυρίου.
(ο ορισμός από τα «Καλιαρντά» του Ηλία Πετρόπουλου)
«μουνόπασχα, το· έμμηνα· από τα γνωστά μουνί και Πάσχα· ταυτόσημα : καραφροδιτόσταση, κουμμουνόσκελη, ρουζόσκελο, στάση της καραφροδίτης (βλ. λήμματα).»
(Από εδώ)
«Την πούλη, την τουρλολιγούρα μου, παντάπασι τη φιστικώνει και θα μου κατεβεί μουνόπασχα προώρως!»
Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!
Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία
(Στον στρατό:) ο αξιωματικός ή το στέλεχος που έχει την κακιά συνήθεια να χώνει τους φαντάρους να κάνουν αγγαρείες, δουλειές και γενικότερα διάφορα πράγματα που το απόλυτο σάπισμα στο οποίο έχουν περιέλθει οι σειρούλες λόγω της θητείας τους σε καμία περίπτωση δεν τους επιτρέπει να κάνουν με τη στοιχειώδη καλή διάθεση. Άλλωστε κατά 99% κάποια βλακεία δουλειά χωρίς νόημα, τιμητική, μισθό και ένσημα θα είναι, οπότε το προληπτικό φίδιασμα επιβάλλεται!
- Πού είσαι ρε μαλάκα και σε ψάχνει ο Σειρηνάκης;
- Πάλι δουλειές θέλει να με φορτώσει ο Χοσέ γαμώ την τύχη μου;!
(στο στρατιωτικό πρατήριο Λήμνου)
Φαντάρος: Γεια...
Λοχίας: Καλημέρα! Για φτιάξε τα πράγματα στα ράφια και πετάξου στις αποθήκες να φέρεις χαρτοπετσέτες που τελείωσαν. Και να έχεις τον νου σου γιατί σε κάνα μισάωρο θα έρθουν τα γάλατα, να τους χτυπήσεις τιμές και να τα βάλεις στα ράφια.
Φαντάρος (μουρμουρίζοντας): Α ρε Χοσέ, γαμώ την καλημέρα σου!!
(από το διήγημα «Μεσάνυχτα στην αίθουσα επιχειρήσεων» που γράφτηκε σε στιγμές βαρεμάρας στο στρατηγείο της ΑΣΔΕΝ)
«[...]Τότε ο Χοσέ πρόβαλε μέσα στην αίθουσα με βήμα αργό, αθόρυβο. Πλησίασε τον νεαρό με το αγνό και ανυποψίαστο πρόσωπο. Ήταν μόνοι. Ο Τέντυ ένιωσε το στιβαρό, δασύτριχο χέρι του Χοσέ να ακουμπάει τρυφερά την πλάτη του και ψέλλισε, άθελά του, ένα επιφώνημα έκπληξης. Αμέσως ντράπηκε και χαμήλωσε τα μάτια.
«Ώρα να φύγουμε κι εμείς, να ξεκουραστούμε», του είπε γλυκά ο Χοσέ. «Ας περιμένουμε πρώτα τους αντικαταστάτες μας Κύριε», αποκρίθηκε ο νέος. «Είναι διαταγή», ανταπάντησε ο Χοσέ κι ένα μεγάλο -παιδικό θα έλεγε κανείς- χαμόγελο σχηματίστηκε στο όμορφό του πρόσωπο, μα τα μάτια του πρόδιδαν μια αναντίρρητη εντολή.»
Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!
Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία
Είναι η ευτυχισμένη κατάσταση νιρβάνας στην οποία βρισκόμαστε όταν είμαστε σε θέση να αδιαφορούμε πλήρως για μια δυσμενή κατάσταση γιατί εμάς δεν μας αφορά. Με λίγα λόγια, σαν να έχουμε καταπιεί ένα σωληνάριο σταρχιδιαμόλ και πέντ' έξι χαπάκια γραψαρχιδίν στο καπάκι. Λέγεται πολύ στον στρατό, αλλά και αλλού.
- Τα έμαθες; Μας έριξε τρεις μέρες κράτηση ο λοχαγός επειδή αργήσαμε να μπούμε το πρωί!
- Άσε, δεν με πιάνει τίποτα! Σήμερα έχω υπηρεσία έτσι κι αλλιώς και το ΣΚ θα πάρω τα εξοδόχαρτα από το γραφείο και άντε γεια!
- Έλα! Όλοι έξω από τον λόχο για αγγαρεία!
- Δεν με πιάνει φίλε... Δεν προλαβαίνω!!
- Πωωω, θα αυξήσουνε λέει πάλι τα χρόνια εργασίας μέχρι την σύνταξη!
- Εμένα δεν με πιάνει, είμαι πριν το '93!
Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!
Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία
Κλασική διαδικασία που χρησιμοποιούν τα παιδιά για να τα βγάζουν, δηλαδή για να επιλέγουν τυχαία ποιοι θα είναι μαζί σε μια ομάδα, ποιος θα φυλάει στο κρυφτό, ποιος θα πάρει την παρατημένη μπάλα του μπάσκετ που βρήκανε όλοι μαζί και διάφορα τέτοια.
Η διαδικασία έχει ως εξής: κάποιο παιδί κλείνει τα μάτια του και κάποιος άλλος λέει φωναχτά τα νούμερα (τα αριθμάκια) από το ένα μέχρι όσο πάει δείχνοντας σε κάθε νούμερο κι ένα παιδί από την παρέα. Κατόπιν το παιδί ανοίγει τα μάτια του και λέει ένα ή περισσότερα νούμερα, διαλέγοντας έτσι τυχαία κάποιο/κάποια παιδιά.
(από εδώ)
«Απορία: Πως μπορεις να εξηγήσεις κατι ανώτερο όπως το καλο και το κακό ή ο Θεος και ο Διαβολος με μία επιστήμη κατώτερη προς αυτά;Θεος 9 Διαβολος 666 Καλο 10 κακο 4(κάτω από τη βάση); Μου θυμίζει τότε που παίζαμε στο δρόμο και βγάζαμε αριθμάκια..
Δηλαδή αν μπορω να εξηγησω το Θεό το Διαβολο κτλ με μία απλή ανθρώπινη επιστήμη τότε ποια η ανωτερώτητα τους;»
(από εδώ)
«Κατά τις 21:00 αρχίσαμε να πηγαίνουμε προς το γηπεδάκι 5x5 του Θησείου [...] Με τα πολλά πολλά καταφέραμε και πατήσαμε στον αγωνιστικό χώρο. Στην αρχή λίγο ζέσταμα, μερικά σουτ, χαβαλές και… τα απαραίτητα αριθμάκια για την επιλογή παιχτών.»
(από εδώ)
«Κλεισε τα ματια εσυ να βγαλω αριθμακια»
- « Εεε αδικια τα ανοιξες, δεν παει (οταν δεν εισαι ικανοποιημενος με το αποτελεσμα)»
Σε πιο μικρες ηλικιες το... « Ο τελευταιος ειναι βλαμμενος»
Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!
Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία
Πριν από κάθε ομαδικό παιδικό παιχνίδι συνηθίζεται να τα βγάζουνε για να επιλέξουν τις ομάδες, τους αρχηγούς ή το παιδί που αναλαμβάνει κάποιον συγκεκριμένο ρόλο απέναντι στα υπόλοιπα (π.χ. τυφλόμυγα, μάνα, αυτός που φυλάει στο κυνηγητό κτλ).
Ο πιο συνηθισμένος τρόπος είναι τα παιδιά να σχηματίζουν κύκλο και κάποιο από αυτά να λέει ένα τραγουδάκι συλλαβή-συλλαβή (π.χ αμπεμπαμπλόμ..., βλ. παραδείγματα και βίντεο), δείχνοντας σε κάθε συλλαβή και ένα παιδί και διαλέγοντας το παιδί που δείχνει στην τελευταία συλλαβή. Άλλοι τρόποι είναι με αριθμάκια, με ξυλαράκια διαφορετικών μεγεθών, με κορώνα-γράμματα κτλ (βλ. παράδειγμα 1).
1) Mε τα πόδια: «Βάζουμε πόδια;» Δυο παιδιά έκαναν τους αρχηγούς και στέκονταν, ο ένας απέναντι του άλλου σε απόσταση, 3-4 μέτρα. Άρχιζαν να πλησιάζουν το ένα παιδί το άλλο, «βάζοντας πόδια», δηλαδή για κάθε παιδί το τακούνι του δεξιού παπουτσιού ακούμπαγε στη μύτη του αριστερού κ.ο.κ.. Όποιος πατούσε με το πόδι του, το πόδι του άλλου πρώτος, έπαιρνε πρωτιά και έκανε επιλογή παικτών.
2) Με κεραμιδάκι ή πλατύ βότσαλο: Έφτυναν στο ένα μέρος και έλεγαν «Ήλιος και βροχή» «Φτυσμένο, άφτυστο», το στριφογύριζαν στον αέρα σαν το «κορώνα-γράμματα».
3)Μονά-ζυγά :Έφερναν τα χέρια πίσω, έβαζαν στη μια φούχτα στην άλλη πετραδάκια και έφερναν την φούχτα μπροστά. Όποιος πετύχει τα πετραδάκια, αν είναι «μονά ή ζυγά» στη φούχτα, έπαιρνε πρωτιά.
4) Με μπάστακα: Πέτρα –σημείο, όπου ρίχνουν τα παιδιά πέτρες από μια γραμμή και όποιος πήγαινε πιο κοντά, έπαιρνε πρωτιά.
5)Σε όποιο χέρι υπάρχει πετραδάκι: Έπαιρναν ένα πετραδάκι, έφερναν τα χέρια πίσω του, μετά έφερναν τα χέρια μπροστά κλειστά και ρωτούσαν : « σε ποιο είναι η πέτρα»; Όποιος το έβρισκε έκανε τη μάνα.
6)ΜΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ: Άρχιζε ένα παιδί να λέει τραγουδάκι, δείχνοντας συγχρόνως με το δάκτυλο ένα- ένα παιδί. Τον τελευταίο στίχο τον έλεγαν πιο αργά από τους άλλους. Όποιο παιδί έδειχνε τελευταίο έκανε τη μάνα, τον αρχηγό ή τον φύλακα ή είχε πρωτιά. Τέτοια τραγούδια ήταν τα παρακάτω:
Α)ΑΝΕΒΗΚΑ ΣΤΗΝ ΠΙΠΕΡΙΑ
Ανέβηκα στην πιπεριά
να κόψω ένα πιπέρι
κι η πιπεριά τσακίστηκε
και με κόψε το χέρι.
Δώσ’ με το μαντιλάκι σου
το χρυσοκεντημένο
να δέσω το χεράκι μου
που το ‘χω ματωμένο.
Β)ΑΝΕΒΑΙΝΩ ΣΤΗ ΣΥΚΙΑ
Ανεβαίνω στη συκιά
και πατώ στην καρυδιά( ή στη ρεβιθιά!)
πίνω το γλυκό κρασί
απ’ την κούπα τη χρυσή
και φωνάζω κούι-κούι
και κανένας δε με ακούει.
Γ) ΑΛΦΑ- ΒΗΤΑ
Άλφα βήτα το ρορό,
το κεφάλι σου ξερό.
(και το δικό μου μαλακό).
Άλφα βήτα κόψε πίτα,
δωσ’ και μένα ένα κομμάτι
(ή δωσ’ και μένα την πατίκα)
Δ) ΑΪ ΓΙΑΝΝΗ ΘΕΟΛΟΓΟ
Αϊ Γιάννη Θεολόγο
πες με ντον καλό τον λόγο….
Ε) ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΑΠ’ ΤΗ ΣΙΓΗ
Το καράβι την αυγή
έρχεται απ’ τη Σιγή….
ΣΤ) ΜΑΓΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ
-Αμπεμπαμπλόμ
Αμπεμπαμπλόμ του κειθεμπλόμ
Αμπεμπαμπλόμ του κειθεμπλόμ μπλιμ μπλομ.»
Αυτό το μικρό βιβλιαράκι μας δίνει μερικούς τρόπους για να δούμε ποιος τελικά “θα τα φυλάει” και όχι μόνο.
Σε κάθε παιδικό παιχνίδι, ομαδικό φυσικά πριν αρχίσουμε αποφασίζουμε είτε ποιος παίζει πρώτος, είτε ποιος κυνηγάει –εάν πρόκειτε για κυνηγητό- είτε ποιος “θα τα φυλάει” –εάν πρόκειτε για κρυφτό-.
Στην πρισπάθεια μας να συγκεντρώσουμε, να διαδώσουμε και να διατηρήσουμε στην μνήμη μας το “στοιχάκια” που λέγαμε ρυθμικά πριν ξεκινήσουμε το παιχνίδι μας, δημιουργήσαμε αυτό που κρατάτε στα χέρια σας.
ΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ;
Τα παιδιά μαζεύονται σ΄ ένα σημείο σχηματίζοντας κύκλο.
Ένα από αυτά, λέει ρυθμικά το στιχάκι και σε κάθε συλλαβή ή λέξη δείχνει κι από ένα παιδί (συνήθως από τα δεξιά στα αριστερά). Το παιδί που δείχνει όταν πεί την τελευταία συλλαβή είναι αυτό που θα “τα φυλάει” ή που θα παίξει πρώτο, μπορεί όμως και να συμβεί το αντίθετο. Σ΄αυτή την περίπτωση το παιδί απομακρύνεται από τον κύκλο και τα υπόλοιπα παιδιά συνεχίζουν μέχρι να μείνει ένα, το τελευταίο απ΄όλα, το οποίο θα “τα φυλάει”, θα κυνηγάει ή θα παίξει πρώτο ανάλογα.»
Δες και σχήμα γνωστού αγνώστου.
Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!
Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία
Στην κυριολεκτική του σημασία το «χάνι (πανδοχείο) του κώλου», δηλαδή το μπουρδέλο με τραβεστί που θέλουν δεν θέλουν, κώλο έχουν, κώλο δίνουν!
(από τη βιογραφία του Γιώργου Ζαμπέτα, «και η βρόχα έπιπτε... στρέιτ θρου»)
«Πηγαίναμε για το μπάνιο μας στο Φάληρο της Πάτρας, βόλτα στα Ψηλά Αλώνια και βέβαια τι θα κάναμε, πάντα σε κάνα μπουρδέλο καταλήγαμε.
Κυρίως στης Μπέτυς, στης Μπέτυς το μπουρδέλο. Ωραίο μπουρδέλο, είχε καμιά δεκαριά κοπέλες μέσα, αφρόκρεμα. Εκεί είχα μάθει ότι η Πάτρα διατηρούσε 17 κωλοχανεία, δηλαδή σπίτια με τραβεστί, αλλά εμάς δεν μας ενδιέφεραν αυτά και έτσι δεν το επιβεβαιώσαμε, να δούμε αν ισχύει.»
Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!
Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία
Το στοιχειώδες σωματίδιο της ατυχίας σύμφωνα με τους νόμους της γκαντεμοδυναμικής. Η συσσώρευση αυτών των σωματιδίων ενεργοποιεί αυτόματα τους νόμους του Μέρφυ με αποτέλεσμα όλα να πηγαίνουν στραβά, ψυχρά κι ανάποδα.
(Από εδώ)
«Μάλιστα είχαμε φτιάξει και μία θεωρία, της γκαντεμοδυναμικής. Το γκαντεμόνιο είναι το στοιχειώδες σωματίδιο της γκαντεμιάς. Επηρεάζεται από τη λογική και τη θέληση. Όπου δηλαδή ένα φωτόνιο θα ακολουθήσει τυχαία πορεία (πχ σκέδαση) το γκαντεμόνιο θα ακολουθήσει την πορεία που δεν θες εσύ που παρατηρείς το σύστημα (σύμφωνα με την κβαντομηχανική το επηρεάζεις παρατηρώντας το). Η θεωρία έλεγε επίσης ότι τα γκαντεμόνια συσσωρεύονται και όταν φτάσουν μια κρίσιμη μάζα δημιουργούν γκαντεμιές στο σύστημα που συσσωρεύτηκαν, ανάλογα με το πόσο μεγάλη είναι η μάζα. Τέλος εγώ και ορισμένοι άλλοι άνθρωποι έχουμε την ιδιότητα να έλκουμε τα γκαντεμόνια, αλλά εκτός από τις γκαντεμιές που μας συμβαίνουν έχουμε δυνατότητα να απελευθερώνουμε ριπές γκαντεμικής ακτινοβολίας (ως αμυντικό μηχανισμό για να μη μας ρουφήξει καμιά μίνι μαύρη τρύπα απο το cern).»
(Από εδώ)
«EIPA EGW NA STRW8W NA DIABASW ENA RHMADI MA8HMA KAI HR8E H TRELH APO A8HNA...EKATSE MEXRI TRITH KAI OTAN PHGE NA PAREI TO TRENO,KAI PANW POY PHRA KI EGW TO 8 NA PAW SPITI NA ANOIXW TO BIBLIO,KAI TO TRENO APERGHSE KAI DEN EFYGE AYTH KAI TO 8 XALASE! EXW APO TON OAS8!EKATSE MEXRI TETARTH MESHMERI! KI EBGALA 700 SELIDES SE MIA MERA[EDWSA SHMERA]..KAI TELIKA STHN YLH HTAN MONO OI 500 PRWTES SELIDES!
EM,AMA TO KOLLHSEIS TO ATIMO TO GKANTEMONIO,DEN TOY XEFEYGEIS ETSI EYKOLA!...»
(Από εδώ)
«Εδω στο Πολυτεχνειο τση Κρητης οι ιστοριες περι της γκαντεμιας μου με τα pcs ειναι θρυλικες. Ολοι λενε οτι αποτελω πηγη γκαντεμoνίων (γκαντεμόνιο ειναι το στοιχιώδες σωματίδιο γκαντεμιάς συμφωνα με τις αρχες της γκαντεμομηχανικης) που ρέουν προς οτιδηποτε ηλεκτρονικό υπάρχει γύρω λογω του ασθενους ηλεκτρικου του πεδιου.»
Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!
Δημοσιεύτηκε
Ατάκα-κραυγή απελπισίας (λέμε τώρα) από άπαιχτο ανέκδοτο σύμφωνα με το οποίο η έλλειψη συντονισμού και οργάνωσης μπορεί να διαψεύσει μοιραία τις προσδοκίες μας δημιουργώντας ανισότητες, αλλά και ενδο-ομαδικές προστριβές/διασπάσεις... Γενικώς χρησιμοποιείται σε διάφορες περιστάσεις (βλ. παραδείγματα) υπαινίσσοντας το ανέκδοτο.
Το ανέκδοτο
Μεγάλη παρέα αποφασίζει να καλέσει μερικές γκόμενες και να οργανώσει μια παρτουζίτσα για να περάσει η ώρα χωρίς πολλά πολλά έξοδα... Μαζεύονται λοιπόν σε ένα μεγάλο σαλόνι και μετά τα απαραίτητα ποτάκια σβήνουν τα φώτα και αρχίζει η φάση η πολυφασική ... Σιγά-σιγά αρχίζουν να πέφτουν και οι πέοντες στα σκοτεινά. Ακούγονται βογγητά και διάφορα προβλεπόμενα για τέτοιες περιπτώσεις, όταν ξαφνικά κάποιος ανοίγει το φως:
«Ρε παιδιά, να οργανωθούμε...»
«Σβήσε το φως ρε!», του φωνάζουν οι υπόλοιποι που τους έκοψε πάνω στο καλύτερο.
Το σβήνει κι αυτός και το έργο συνεχίζεται... Πολλά βογγητά και τελειώματα αργότερα, ανάβει το φως ο ίδιος:
«Ρε παιδιά, να οργανωθούμε σας λέω...»
«Κλείσε το φως ρε παπάρααα!!», τον αποπαίρνουν ξανά οι άλλοι.
Τι να κάνει και αυτός, το ξανακλείνει... Η κατάσταση συνεχίζεται για πολλή ώρα ακόμα, μέχρι που αγανακτισμένος πια ξανανοίγει το φως:
«Ρε παιδιά, να οργανωθούμε, επιτέλους! Έχω φάει τρεις και δεν έχω ρίξει κανέναν!!»
(σε παιχνίδι μπάσκετ)
- Ρε μαλάκες πρέπει να κερδίσουμε σήμερα! Έχουμε χάσει απ' όλους!
- Ναι, να οργανωθούμε!!
(σε συνάντα του slang.gr)
(acg) - Θα το φτιάξουμε καμιά φορά αυτό το γκρουπ στο Facebook;
(ironick) - Ε αφού αυτός εδώ ξέρει από Facebook!
(Cunning Linguist) - Ε αφού με πήρανε φαντάρο, τι να κάνω!
(Vrastaman) - Παιδιά, να οργανωθούμε!!
(από εδώ)
«Γι’ αυτό και το καλοκαίρι που ξεκινάει, καθότι είναι το μόνο που δεν έχει κάποια πολύ μεγάλη διοργάνωση μέχρι το Σεπτέμβριο, είναι αφιερωμένο αποκλειστικά σ’ εμάς, δηλαδή εσάς. Έχουμε ήδη ξεκινήσει τις διαδικασίες για να καλλωπιστούμε, να συμμαζευτούμε , να… οργανωθούμε, που λέει και το ανέκδοτο, ενώ, σύντομα, θα ζητήσουμε και το αναπόσπαστο κομμάτι της εξέλιξης μας: Τη δικιά σας άποψη και συμμετοχή.»
Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!
Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία
Τα παράπονα, οι αυστηρές επιπλήξεις, το ξέχεσμα, ιδίως όταν ο αποδέκτης όλων αυτών δεν μπορεί καν να μιλήσει για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, πράγμα που συμβαίνει κατεξοχήν στα στρατόπεδα ανάμεσα σε φαντάρους/κατώτερους και ανώτερους ή στον εργασιακό χώρο, ανάμεσα σε υφιστάμενους και προϊσταμένους.
Ο ενεργητικός τύπος είναι ρίχνω σκατό ή σκατώνω, ενώ ο παθητικός τρώω/ακούω σκατό.
Βλέπε και τρώω το σκατό.
(από εδώ)
«Να σημειωθεί ότι ναι μεν έχεις κοντά σου (δίπλα σου κυριολεκτικά) τον Ταξίαρχο, αλλά δεν πρόκειται να ασχοληθεί με εσάς, αφού όλον τον καιρό θα τριγυρνά στις υπόλοιπες μονάδες του νησιού για να ρίχνει σκατό στα στρατόπεδα και τους διοικητές που δεν γουστάρει.»
(φαντάρος πάει να μπει στους θαλάμους και τον προλαβαίνει άλλος)
- Σειρά πρόσεχε, είναι πάνω ο στρατοπεδάρχης και σκατώνει κόσμο!
- Ωχ, τον πούλο τον τρεχάτο!
(στο ΚΨΜ)
- Φτιάξε μου έναν καφέ γιατί δεν την παλεύω μία...
- Τι έγινε;
- Άσε, δυο ώρες έχω κοιμηθεί μόνο και άκουσα και μισή ώρα σκατό από τον διοικητή στην πύλη...
(σε ένα γραφείο μεταξύ συναδέλφων)
- Λείπει ο διευθυντής σήμερα...
- Επιτέλους, να και μια μέρα που δεν θα φάμε σκατό!
Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!
Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία
Είναι το εντελώς χύμα παλικάρι, αυτός που δεν ασχολείται με τους τύπους και τα προβλεπόμενα, φοράει ό,τι νά 'ναι, κάνει τα δικά του και δεν πα να γ$%#@&* το σύμπαν. Ψιλορεμάλι βασικά, τα κίνητρά του έχουν μια ακαθόριστη σχέση με κάποια αντίδραση στο κατεστημένο, αλλά πιο πολύ η φάση είναι «άααααραξε μωρέ και δεν βαριέσαιιιι...» (ή αλλιώς: «ό,τι 'ναι νά 'ρθει θε να ρθει, κι αν δεν ερθεί, μαγκιά του!» [βλ. το σχετικό βίντεο])
Χρησιμοποιείται πάρα πολύ στον στρατό για τους φαντάρους (ή τους αξιωματικούς) που τα έχουνε όλα γραμμένα στ'@@ τους.
Από το γνωστό παρτάλι (κυριολεκτικά: το κουρέλι).
(από εδώ)
«ΥΕΑ στα τεθωρακισμένα είμαι [...] Βέβαια εκπαιδεύεσαι. Ο πιο πάρταλος δικός μας είναι καλύτερος από τον πιο τέντα φαντάρο (ή έστω από ένα καλό φαντάρο) αλλά τι να το κάνεις.»
(από εδώ)
«Τ/ΓΕΣ λόχο μεταφορών με κλειστά μάτια φίλε μου. Πολύ καλά στελέχη (άραγε ο Σίμος ο Λευτέρης και ο Πουπουνάκης είναι ακόμα στα πολιτικά οχήματα;) και αραλίκι. Βύσμα δεν χρειάχεται, απλά να έχεις κάμποσο καίρο δίπλωμα οδήγησης και να μην φαίνεσαι πάρταλος!!»
(από εδώ)
«Τώρα δηλαδή που ο μπυροθρεμμένος Μήτρο έβαλε 3 γκόλ τί ζόρι τραβάς πάλι; Μπόρεί το παιδί να είναι πάρταλος μεγάλος αλλά ρε γαμώτο όταν παίζει το κολλάει το παστέλι τι να κάνουμε;»
Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!
Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία
