Απειλή νεο-γραφιά έναντι ενοχλητικού συναδέλφου, στον χώρο εργασίας.
Συνώνυμο των «θα πάρω πέτρα», «θα γίνει της Καλλέργαινας», «κρατάω μαχαίρι» κλπ., μόνο που ο νεο-ραγιάς στερείται των απαραίτητων φυσικών πόρων που του παρέχουν τα απαραίτητα εγχειρίδια υλοποίησης της απειλής. Το μόνο που διαθέτει είναι ο μοντέρνος εξοπλισμός γραφείου, ο οποίος και πάλι, είναι χρεωμένος στη δαπάνη του υπουργείου που έχει δανειστεί από την τάδε π***να, ή είναι με λήζινγκ και άλλα κουραφέξαλα που μας βομβαρδίζουν κατακέφαλα και δεν μπορώ να κατανοήσω ο βλάχος. Αλλά έτσι όπως πάμε, εκτός από τις «ιπτάμενες ποντικιές», σε λίγο θα χρεώνονται και οι «δημόσιες, δωρεάν πετριές» της άλλοτε λεβέντισσας ρωμιοσύνης.
Συχνά συνοδεύει το «μη με κοιτάς» ή το «μην επαναληφθεί».
Συνήθως εκστομίζεται με ύφος Φούντα ή Λοβέρδου, ήτοι απλού λαϊκού αγανακτισμένου τίμιου πειραιώτικου αγοριού (χωρίς τα κροκοδείλια δάκρυα του 2ου)...
Μη με κοιτάς μωρή... θα φύγει ποντίκι!
8 σχόλια
Fotis Nitsiopoulos
μόνο που ο νεο-ραγιάς στερείται των απαραίτητων φυσικών πόρων που του παρέχουν τα απαραίτητα εγχειρίδια υλοποίησης της απειλής.
Τι εννοείς;
ΠΡΩΤΕΥΣ
Στερείται φυσικών πόρων, δηλαδή ελεύθερων πόρων, όπως οι πέτρες της φύσης, τα κλαριά των δέντρων κ.α. Το έβαλα σαν οικολογο-οικονομικό παπαρολόγιο...Δηλ. εκεί που πάμε, οι ραγιάδες, θα χρεωνόμαστε ακόμα και τις πέτρες πόυ πετάμε στις διμοιρίες (όσες έχουν μείνει και δεν έχουν γίνει βίλλες)...
Ας πούμε το «θα πάρω πέτρα» δηλώνει λεβεντιά, παλληκαριά, ελευθεριότητα του Σουλιώτη ραγιά ... Το «θα φύγει ποντίκι» δηλώνει κακομοιριά, φοβία, «δεν πειράζει, φτηνό είναι, θα πάρω άλλο» του υπαλλήλου και του συμβασιούχου ραγιά. Είναι hint...Σε ευχαριστώ για το σχόλιο, καπετάν Φώτο...
Fotis Nitsiopoulos
Αμα κατάλαβα δλδ, θα φύγει ποντίκι γιατί που να βρώ πέτρα να πετάξω. Εε; Καλά το κατάλαβα; Ή άλλο εννοείς;
jesus
τσιου:
- στελλα κραταω ποντικι!!
ΠΡΩΤΕΥΣ
Ναι, Φωτο...Πιο αναλυτικά δε γίνεται...Μέχρι και γω κουράστηκα!
ΠΡΩΤΕΥΣ
...Ως παπαρολόγος, εννοώ!
Fotis Nitsiopoulos
πάντως τα ξηγάς ωραία . Τωρα μπορώ να ψηφίσω.
ΠΡΩΤΕΥΣ
;-)! Ξέρεις εσύ! Ατακτούλη!