Το καφέ μπαρ «Αχίλλειο» στην Λεωφόρο Νίκης με Βογατσικού, Θεσσαλονίκη.

Προφανώς λόγω του ότι ο Μ/Ο ηλικίας των θαμώνων ανεβαίνει με την πάροδο του χρόνου!

- Πάμε καφενείο;
- Μπελ Αιρ θα είμαι, στείλε μήνυμα!

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
acg

Μαλλον διοτι ηταν οντως καφενειο πριν το γυρισει σε καφετερια καπου εκει στις αρχες της δεκαετιας του 80 και μετα σε trendy cafe bar. Ως καφενειο δε ειχε κατι ιδιαιτερα αναπαυτικες κιτρινες πολυθρονες, ενω τωρα ειναι αστα να παν...

Εκεινη την εποχη (1984) ξεκινησε και το Μπελ Αιρ, το οποιο εχει (καλως ή κακως) γαλουχησει γενιες και γενιες Σαλονικιων. Καπως ετσι δημιουργηθηκε η πιατσα της Βογατσικου (με το Μικρο Καφε και αργοτερα το FAZ και διαφορα αλλα) παραλληλα με την φλουφλοποιηση της παρακειμενης πιατσας της Προξενου Κορομηλα.

#2
acg

O resident expert της οικιας μου λεει οτι το Αχιλλειο επαψε να ειναι καφενειο το Μαη του 1986, αρα μεσα της δεκαετιας. Α, αλλαξτε θεση και στο «της» εκει στην πρωτη σειρα του προηγουμενου σχολιου μπας και βγει νοημα;)

#3
poniroskylo

Το περί ου ο λόγος «Αχίλλειο» άνοιξε στα μέσα της δεκαετίας του '60. Το όνομα δεν έχει καμμία σχέση ούτε με το Αχίλλειο της Κέρκυρας ούτε με το χωριο Άγιος Αχίλλειος στις Πρέσπες ούτε και με την εκκλησία του Αγίου Αχιλλείου στη Λάρισα. Έχει, όμως, σχέση με τον Αχιλλέα και πιο συγκεκριμένα με το ζαχαροπλαστείο «Αχιλλέας» που ήταν τότε από τα καλά πατισσερί της Θεσσαλονίκης, γωνία Αγίας Σοφίας και Ερμού. Για αντίπραξη στον Αχιλλέα το βάφτισαν Αχίλλειο και στα χρόνια της δικτατορίας το είχε δει Ζόναρς-μπάι-δε-ση - πάστες, πες μελπά κι έτσι. Το παρέσυρε όμως και αυτό η λαίλαπα της μεταπολίτευσης και στα τέλη της δεκαετίας του '70 - αρχές της δεκαετίας του '80 είχε ήδη μετεξελιχθεί σε υβρίδιο γιάφκας και τεκέ όπου αρμονικά συνυπήρχαν πρωτο-φρικιά, μετανοημένοι Κνίτες και μαστουρωμένοι φοιτητές της Θεολογικής. Δεν είναι τυχαίο δε ότι η πολυκατοικία ακριβώς απέναντι από το «Αχίλλειο», στην άλλη γωνία Βογατσικού και Νίκης, ήταν η μακροβιότερη κατάληψη της Θεσσαλονίκης. Την εποχή εκείνη οι πολυθρόνες ήταν κόκκινο πλαστικό με μαύρο σειρήτι στα μαξιλάρια. Α, ναι, και δεν σέρβιρε πια πάστες.

Για την συνέχεια παραπέμπω στα όσα σημειώνει άνωθεν ο acg. Πρέπει όμως να σημειώσω ότι η εμφάνιση του Μπελ Αιρ και η μετεξέλιξη του Αχιλλείου συμπίπτει χρονικά με την άνοδο του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ. Είναι τυχαία πράγματα αυτά;

#4
Vrastaman

Οι λαογράφοι και ιστορικοί του μέλλοντος θα σας σχωρνούν!