Ορισμοί από theophano (17)
Εμφανίζονται 1-10 από 17

Το πολύ λεπτό, αέρινο ρούχο, που προσιδιάζει σε καλοκαιρινή ενδυμασία.

Λαρισαϊκή έκφραση που παραπέμπει ίσως ακουστικά στο τσίτσιδος.

α) Σπιρουνίζω το άλογο.
β) Βάζω μπρος τη μηχανή, ανάβω τη μίζα.

Προέρχεται από το τσακμάκι (αναπτήρα που βγάζει σπίθα από τσακμακόπετρα και ίσκα=φιτίλι).

Ραψανιώτικη έκφραση.

Στη Λάρισα, τσαγκαρσούλι είναι ένα αιχμηρό εργαλείο του τσαγκάρη με το οποίο ανοίγει τις τρύπες στα δέρματα για να περάσει την κλωστή που θα ραφτεί.

Συνεκδοχικά χρησιμοποιείται για να να δηλώσει τα μικρά εργαλεία ή γενικά τα μικροπράγματα.

Τσιμπάω, τρυπάω. Χρησιμοποιείται για να δηλώσει την πιο οξεία αίσθηση του τσιμπήματος, από βελόνι ή μάλλινο ρούχο.

Μεταφορικά: παρακινώ.

Μη σκουληκιάζεις: Απευθύνεται από την αγανακτισμένη μητέρα σε κακομαθημένο βρωμόπαιδο που γκρινιάζει και χτυπιέται προκειμένου να περάσει το δικό του. Παραπέμπει στις τελευταίες κινήσεις του ατυχούς ασπόνδυλου που το έχουν πατήσει.

Ο ατημέλητος, ο σβαρνιάρης, αυτός που δεν δίνει σημασία στην εξωτερική του εμφάνιση. Λαρισαϊκή λέξη.

Σημασία πρέπει να δώσουμε στην προφορά της λέξης: το σ με sh και το ι σχεδόν δεν ακούγεται, καθώς λέγεται ενοποιημένο με το α.

Φοράω τα καινούρια μου ρούχα με ανυπομονησία, αμέσως μόλις τα πάρω, χωρίς να κόψω καν την ετικέτα. Συμβαίνει συνήθως με τα παιδιά που πήραν το δώρο της νονάς και λέγεται στη Λάρισα.

Το αγόρι, το αρσενικό.

Σε εποχές, όχι και πολύ μακρινές, όπου το θηλυκό ήταν βάρος, ενώ το αγόρι η τιμή και το καμάρι της οικογένειας.

Χαρακτηριστική, αν και ακραία, η συμπεριφορά της Φραγκογιαννούς στη νουβέλα του Αλ. Παπαδιαμάντη «Φόνισσα».

Να μην χαλάσω τη ζαχαρένια μου, να μην στεναχωρεθώ. Το ρήμα αναφέρεται σε καλομαθημένα συνήθως παιδιά ή συζύγους που οι δικοί τους συμπεριφέρονται υπερπροστατευτικά, ώστε να μην χαλαστούν με την καμία.

Απλά... τα κοψίδια!

Στη λαρισαϊκή διάλεκτο.