Ή αλλιώς ΠΟΛΕΜΟΣ.
Ή και μηχανή του κιμά.
Και στον πόλεμο όλα παίζουν (βάλε την πιο άρρωστη φαντασία σου να δουλεύει και ούτε στο μικρό νυχάκι σου δεν θα είσαι μέσα στο τι συμβαίνει σε μια πολεμική σύρραξη).
Είναι εκεί που στέλνονται οι αγαθοί το μυαλό αλλά ντοπαρισμένοι με εθνικό χασίς -και οι έξυπνοι στο μυαλό που ούτε στον χειρότερο εφιάλτη τους θέλουν να πάνε- και η μηχανή γυρίζει γυρίζει και αλέθει όνειρα, προσδοκίες, ζωές.
Το αστείο είναι ότι εάν επιζήσει κανείς τις πρώτες 2-3 μέρες αρχίζει να αναισθητοποιείται και να μη υπολογίζει πολλά πολλά.
Αν πεθάνει πέθανε, εάν τραυματιστεί -εκεί είναι το δύσκολο,
να τα δώσεις όλα για την ελευθερία της πατρίδας των ιδανικών και της ελευθερίας σου ΝΑΙ, να σκοτωθείς για άλλων συμφέροντα ΟΧΙ.
Τελικά είναι για τα συμφέροντα άλλων, τίποτα άλλο. Οι μάζες είναι αναλώσιμες, όπως πάντα.
Στρατολογικό γραφείο λοχίας υποδοχής:
- Ελάτε παρακαλώ, εδώ υπογράφετε, αααα ωραία, περάστε για τον ρουχισμό παιδιά...
Λοχαγός πρώτου γραφείου:
- Καλά ρε λόχα, ξέρουν ότι υπόγραψαν για την κρεατομηχανή ή όχι;
