Μπαίνει υποχρεωτικά στο τέλος της πρότασης και αντικαθιστά το γιατί όχι. Είναι γνωστό ότι η απουσία λόγου για να μην κάνεις κάτι συνιστά πολλές φορές λόγο τέλεσης πράξεως σπουδαίας και τελείας. Ε, αφού τσάμπα είναι γιατί όχι δηλαδής;
Δέον όπως έπεται άλλων εκφράσεων ωχαδερφισμού, τύπου έλα μωρ' τώρα, νταξ μωρέ και άλλα τέτοια όμορφα.
Επίσης, απαντάται και ως απόκριση σε ευχαριστίες, δηλούσα σε αυτήν την περίπτωση ότι νταξ, δεν έκανα και τίποτα το σοβαρό.
Έχω την εντύπωση ότι οι άλλες μορφές της λέξης, δηλαδή το τζαμπέ-τσαμπέ δεν απαντούν σε αυτήν την περίπτωση.
Ασσίστ ο χάρης πάτσης και υιός, από παράδειγμα εδώ.
(νομίζω το προτιμάς από το πάτσης-γουρούνι-δολοφόνος, ε;:Ρ)
- Να σε γαμήσω, ή την κουρτίνα τρία;
- Την κουρτίνα τρία.
- Ε, κάτσε να σε γαμήσω πρώτα, τσάμπα είναι.- Πάμε για μια μπύρα;
- Και δεν πάμε; Τσάμπα είναι.- Στω, ρε συ, πάλι καλά που με ξελάσπωσες.
- Νταξ μωρέ, τσάμπα είναι.
