Η έκφραση αυτή συνοψίζει την ιστορία της ελληνικής αριστεράς. Στην Ελλάδα τα αριστερά κόμματα είναι τόσα όσοι είναι και οι θεωρητικοί της αριστεράς. Και όσες φορές πήγε να γίνει κάποιο είδος ένωσης, το εγχείρημα δεν κράταγε πάνω από δύο χρόνια, και πάντα με μια διάσπαση συνοδευόμενη από χοντρές αλληλοκατηγορίες. Έτσι ώστε, η έκφραση «ενιαία αριστερά» να αποτελεί ανέκδοτο για τον ελλαδικό πολιτικό χώρο.
Η παραπάνω ανάλυση έχει να κάνει με την αριστερά σαν πολιτική ιδεολογία, και όχι σαν ιδέα. Διότι υπάρχει η ευρύτερη έννοια της αριστεράς (σαν πρωτοπορία, προοδευτικότητα, ανοιχτό πνεύμα κλπ), η οποία καμία σχέση δεν έχει με τα αναχρονιστικά κομμουνιστικά κόμματα, τα οποία τα τελευταία πενήντα χρόνια είναι μαριονέτες του πολιτικού συστήματος, και ακολουθούν τις εξελίξεις, αντί τουλάχιστον κάποιες φορές να τις προκαλούν.
— Τι έγινε πάλι με τον Σύριζα ρε Αλέκο;
— Τα γνωστά. Τέσσερα κόμματα, πέντε διασπάσεις.
