Παλιοκαιρίσια τουρκομερίτικη έκφραση (ακόμα εν ισχύ), που σημαίνει αδήριτη επιθυμία για πρόσωπο, πράγμα ή κατάσταση και εκφράζει παράπονο-απωθημένο, περί μη εισέτι απόκτησής του.
Χρησιμοποιείται είτε κυριολεκτικά (= επιθυμώ διακαώς) είτε ειρωνικά (π.χ. «από σεβντά το’ χω να σε δω μια φορά να διαβάζεις τα μαθήματά σου», δηλ. «και τί στον κόσμο» / «και θα κάνω Χριστούγεννα» κλπ).
Στην ταινία «Έλα στο θείο» (1950), ο Νίκος Σταυρίδης έχοντας χώσει κρυφίως ένα μασούρι με χαρτονομίσματα στο σακάκι του Νίκου Βασταρδή εν αγνοία του, προσπαθεί με κάθε τρόπο να τον κάνει να το βγάλει (π.χ. τον προκαλεί σε καυγά, του λέει ότι έχει ζέστη και στο τέλος τον παρακαλεί να το φορέσει κι αυτός για λίγο επειδή δήθεν «το’ χει από σεβντά»).
Εκ του τούρκικου sevda = αγάπη / πάθος (ρήμα sevmek).
Παρόμοια: Καημό το’ χω, με τρώει το σαράκι, νταλκάς, το’ χω (από) μεράκι / ντέρτι, μ’ αυτό το μαράζι θα πάω (βλ. ωραιότατο ρεμπέτικο «Το δικό σου το μαράζι θα με φάει») κ.α.
(Το νεαρό ζευγαράκι):
(Ο πονηρός)
- Έχεις κάνει ποτέ σου τριολέ;
(Η μουσίτσα)
- Όχι βέβαια. Εσύ;
(Ο πονηρός)
- Ούτε και γω και το’ χω από σεβντά...
(Η μουσίτσα)
- Με τον σεβντά θα μείνεις! Εγώ δεν κάνω τέτοια πράγματα, εντάξει;
(Ο πονηρός)
- Καλά κορίτσι μου, ηρέμησε! Μια κουβέντα είπαμε, μπααα!
(Μετά από λίγο):
(Η μουσίτσα)
- Τσαντίστηκες;
(Ο πονηρός)
- Άσε, θα μου περάσει... (πού θα μου πας;)
