Η απόλυτη μεταμέλεια για κάποια πράξη, οι επιπτώσεις της οποίας είναι τόσο έντονες και καταστροφικές που μένουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη σου.

Μένουν για πάντα ζεστές, καυτές στο υποσυνείδητο και, όσο να προσπαθείς, δεν ξεχνιούνται. Τις φυσάς να κρυώσουν, αλλά αυτές πάντα καυτές σε συντροφεύουν για το υπόλοιπο της ζωής σου, σαν να συνέβησαν μόλις χθες, σαν να βγήκαν μόλις από το φούρνο της ζωής, σαν καυτές πατάτες.

Είναι πρωί. Ξεκινάω για το βουνό. Κοντεύω να φτάσω στην κορυφή πριν το μεσημέρι. Ξαφνικά αρχίζει να βρέχει καταρρακτωδώς. Σαν να μην έφτανε αυτό χαλάει και το παλιάμαξο. Τρύπησε το γαμημένο το ψυγείο.

Προσπαθώ να τηλεφωνήσω σε έναν φίλο μου για να με βοηθήσει, με τη λιγοστή μπαταρία που έχει απομείνει στο κινητό αλλά μάταια. Δεν έχει βλέπεις σήμα στα 2000 μ. υψόμετρο. Η τελευταία προσπάθεια σταματάει όταν ακούγεται το χαρακτηριστικό και «κύκνειο» μπιπ.

Τι να κάνω; Κάνω την προσευχή μου, βάζω το αδιάβροχο μου και κατηφορίζω για το σπίτι.

Στο δρόμο συναντώ αγριεμένα τσομπανόσκυλα. Μόλις και με τα βίας γλυτώνω σκαρφαλώνοντας σε ένα δέντρο. Ευτυχώς σε κάποια στιγμή τα σκυλιά μάλλον βαριούνται και φεύγουν. Κατεβαίνω συνεχίζοντας βιαστικά την πορεία μου.

Η βροχή δε λέει να κοπάσει. Σχετικά κοντά μου πέφτει ένας κεραυνός. Ο κρότος είναι απίστευτος. Σφίγγω να δόντια και συνεχίζω. Πρέπει να φτάσω σπίτι πριν να βραδιάσει.

Πουθενά στο δρόμο ανθρώπινη ψυχή. Τι το ήθελα το βουνό; Είναι σχεδόν 12 τα μεσάνυχτα όταν φτάνω στο σπίτι. Κουρασμένος, ταλαιπωρημένος, βρώμικος, ρίχνω μερικές πατάτες να βράσουν πριν ορμίσω σερνάμενος στη μπανιέρα. Πού κουράγιο για καλύτερο φαγητό.

Το επόμενο μισάωρο με βρίσκει στον καναπέ προσπαθώντας να φάω μια πατάτα. Αδύνατον. Το στομάχι μου διαμαρτύρεται, αλλά η πατάτα είναι πολύ καυτή για να τη φάω. Την φυσάω, την φυσάω αλλά δεν κρυώνει. Περιμένω, δοκιμάζω, είναι ακόμη καυτή.

Με την άκρη του ματιού μου διακρίνω το πρώτο πρωινό φως να μπαίνει στο σαλόνι. Οι πατάτες άθικτες δίπλα στον καναπέ, τα πόδια μου μουδιασμένα.

Το φυσάω και δεν κρυώνει αυτό που έπαθα χθες. Μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Αν ξαναπάω μόνος στο βουνό να με χέσεις .

Κλασική περίπτωση (από Stravon, 13/06/10)(από Stravon, 13/06/10)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία