Επίκληση της ανδρικής τιμής του ομιλούντος. Επιβεβαιωτική απάντηση, κατευναστική των αμφιβολιών του συνομιλητή. Απαντά και ως: «να μη ξαναφορέσω παντελόνια», ή ακόμη και «στα παντελόνια που φορώ» (ορκίζομαι εννοείται).
Επειδή όμως ως γνωστόν τα ράσα δεν κάνουν τον παπά και το μουστάκι είναι ο φερετζές του πούστη, τίποτε δεν αποκλείει τα παντελόνια να είναι οι ζαρτιέρες του. Γι’ αυτό να μην αρκείστε στη σχετική διαβεβαίωση περί παντελονιών και να ζητείτε πιο χειροπιαστές εξασφαλίσεις (εν τη παλάμη και ούτω βοήσομεν).
-Αδερφέ, είμαι τελείως ρέστος, θα σου τα φέρω τον άλλο μήνα τα πέντε χιλιάρικα.
-Μα είχαμε πει με την παράδοση θα με ξοφλούσες.
-Δεν ξέρεις τι έχω πάθει, έχω τη μάνα μου στο νοσοκομείο, εγχείριση ανοιχτής καρδιάς της κάναμε, μας έγδαραν οι γιατροί, θα πληρωθώ ένα μεγάλο έργο, κι εμένα με καθυστέρησαν, ο πρώτος που θα πάρει λεφτά θα είσαι.
-Ε, ναι, μα κι εγώ τα χρειάζομαι, πώς θα πληρώσω τα συνεργεία;
-Είκοσι του μηνός στα φέρνω.
-Τέλος πάντων, στις είκοσι έτσι;
(Με ελαφρώς προσβεβλημένο ύφος):
-Ε, παντελόνια φοράμε!...
