Προσφώνηση με συγκεκαλυμμένη (και καλά) απέχθεια προς κάποιον που έρχεται.
Για την ακρίβεια, πρόκειται για την κατάληξη της γνωστής φράσης :
καλώς τ' αρχίδια μας τα δυο...
Προσοχή στον τονισμό. Είναι δυο (δυό), όχι δύο.
Κάθεσαι σ' ένα τραπέζι στην καφετερία και διαβάζεις ήσυχα-ήσυχα την εφημερίδα σου, οπότε σκάει μύτη ο σπαζοκλαμπάνιας της παρέας, που ξέρεις ότι θα σου τα κάνει ντουλάπες.
-Γεια σου ρε μεγάλε, μια που σε βρήκα, να σε ρωτήσω κάτι;
-Δυο....