Ρητορικό το ερώτημα.
Ο ερωτών όταν βρίσκεται σε δημόσιο χώρο και έχει έτοιμη κάποια μεγαλοπρεπή κλανιά, αντί να σφίγγεται και να ζορίζεται για να την κρατήσει μη τυχόν και φάει κράξιμο, ρωτάει τους παρευρισκόμενους: να κλάσω ή να φωνάξω; Σπανίως μένει αναπάντητη η ερώτηση, και ακόμη σπανιότερα απαντάει κάποιος, «κλάσε».
1) αν η απάντηση είναι «κλάσε», την αμολάει και np (no problem)
2) αν η απάντηση είναι «φώναξε», τότε πριν την κλανιά φωνάζει: κλάνωωωωωω, και κατόπιν ρίχνει την κανονιά.
Έτσι αντί για κράξιμο, βγαίνει και από πάνω αφού έγινε το θέλημα του άλλου.
Δεν χρειάζεται παράδειγμα.
8 σχόλια
GATZMAN
Συγχαρητήρια για την παρασττικότητα και την ανάλυση. Λάβε τα δέοντα
vasan
ty, πρόσεξα ότι μας προσέχεις και μας τους νεοσλαγκιστές, δεν μας έχεις στο κλάσιμο
Hank
Καλή στρατηγική!
iron
να κλάσω ή να σκάσω, το ήξερα
GATZMAN
βλ. και Τιβέριος
Galadriel
Προφανώς παράφραση του «να κλάψω ή να φωνάξω» που η χρήση του αφορά τις περιπτώσεις απελπισίας όπου δεν υπάρχει άλλο όψιον εκτός από τα δύο.
GATZMAN
Πάντως είτε κλάσεις, είτε φωνάξεις δημιουργείς.
Και το κλασιμο, εκφράζει και ανάγκη για μοίρασμα(η κλανιά να γίνει κλασματα, να πάρει ο καθένας από κάτι. Αρα η κλανια εκφράζει και ψυχική ανωτερότητα. Νομίζω;)
Μαρία123
-Να κλάσω; Να Φωνάξω; Η να πω τι ώρα είναι;
- Πες την ωρα
- Ώρα να κλάσω!!! (και την αμολάει)