Το μυθικό αυτό οστρακόδερμο φέρει δαγκάνες και συνουσιάζεται με σαύρες.
Οι επιστήμονες το ανεκάλυψαν την δεκαετία 90, μέσα από σειρά ανέκδοτων, και έκτοτε κυκλοφορεί σε πολλές εκδόσεις: καβουρογαμόσαυρος ο αμμώδης, ο χερσαίος, ο αποτρόπαιος, Αιτωλοακαρνάνας, κοκ.
Η έκφραση σήμερα χρησιμοποιείται για να περιγράψει γεύματα θαλασσινών με αμφίβολα συστατικά και φρεσκάδα, όπως κατ’ αναλογία η λέξη γκοτζίλα αναφέρεται σε ύποπτα κρεατικά.
Ιάπων σεφ: Σάς άρεσε το kani sashimi σεβαστέ κύριε Hino Takataka;
Hino Takataka: Με λίγο murasaki παραπάνω, ο καβουρογαμόσαυρός σας θα ήτο εξαίσιος!
(προσβεβλημένος, ο σενσέι σεφ εκτελεί σεπούκου)
9 σχόλια
GATZMAN
Κυκλοφορούν πάντως διάφορα για τα Macdonald.Ποιος ξέρει άραγε τι συνθήκες αναπαραγωγής καβουρογαμοσαύρων υπάρχουν εκεί;
Vrastaman
...οι καβουρογαμόσαυροι εκεί έχουν εκτοπιστεί απο τους κατσαριδόσαυρους...
GATZMAN
Απ όλα έχει ο μπαξές !
Καβαρινόκερος
Επίσης χρησιμοποιείται και για τον χαρακτηρισμό γυναικών όχι και τόσο ευειδούς εμφάνισης (κοινώς μπάζα).Ο καβουρογαμόσαυρος ο βραχώδης αναφερεται στις μελαχρινές και ο αμμώδης στις ξανθές.
Khan
Ο Αλβανός καβουρογαμόσαυρος λέγεται και Τιρανόσαυρος. (Νταξ ως και χαμηλής διάδοσης (από ανέκδοτο προέκυψε) και μπανεύκολο δεν αξίζει καταχώριση).
Vrastaman
Από το νέτι:
[img]http://img.geocaching.com/cache/log/f6bc7c1a-aa13-4e9d-8c8b-b2c02d3362a4.jpg[/img]
Γνωστός κι ως καβουροτσαμόσαυρος.
donmhtsos
Διαφωνώ με τον ορισμό. Πιστεύω πως δέν προσδιορίζει κάβουρα που βατεύει σαύρες, αλλά το αντίστροφο. Και εξηγούμαι: Όλα τα λήγοντα σε -σαυρος αναφέρονται σε ερπετά της οικογενείας των σαυροειδών (π.χ. δεινόσαυρος, βροντόσαυρος κλπ.)
Όλα τα σύνθετα με δεύτερο συνθετικό -γάμης προσδιορίζουν τον γαμώντα αυτό που αναφέρεται στο πρώτο συνθετικό (π.χ. σαβουρογάμης, αερογάμης κλπ.).
Βάσει των ανωτέρω λοιπόν καβουρογαμόσαυρος είναι: ο σαύρος (sic) που γαμάει κάβουρες .
ΠΡΟΣΟΧΗ! Όχι ο γαύρος που γαμάει κάγκουρες!
σφυρίζων
Μαία κούλπα, Δων Μήτσο με έπεισε η επιχειρηματολογία σου.
donmhtsos
Πολύ μου άρεσαν το «Μαία» και το «Δων». Η χρήση μακρών (διφθόγγου και φωνήεντος αντιστοίχως), γλυκαίνει, έστω και οπτικά (μιάς και ακουστικά δεν υπάρχει πλέον διαφορά στις μέρες μας) τις λέξεις.
Παράλληλα τους δίνει και μιάν άλλη διάσταση:
Η μεν«Μαία» παραπέμπει σε γέννηση (κάποιου καλού θέλω να ελπίζω) ο δε «Δων» σε παλαιά όμορφα πράγματα (βίλλα του Θων).
Ευχαριστώ