Άκλιτη έκφραση, εν είδει επιρρήματος, για κάτι που διατηρείται από γενιά σε γενιά, ή κατά το γνωστότερο από πάππου προς πάππου.
Προέρχεται από τα τουρκικά, προφανώς μέσω Μικρασιατών, ana (μητέρα), baba (πατέρας).
(Απόσπασμα από την Καθημερινή)
«Γύρω στο 1700 η οικογένεια Πουλή, «αναντάμ- παπαντάμ» Γιαννιώτες, ήρθαν στο Κωστήτσι και μαγεμένοι από το τοπίο αλλά και από το κλίμα έχτισαν εδώ πέτρα την πέτρα, όπως έπρεπε, ένα μεγάλο σπίτι, όπου ζούσαν τα καλοκαίρια.»
Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!
Ευθεία, κατ' ευθείαν.
Από το τούρκικο επίρρημα dogru που σημαίνει ακριβώς το ίδιο.
Παλαιότερα εχρησιμοποιείτο πολύ συχνά.
Το είχαμε μάλιστα σλανγκοποιήσει, δίνοντάς του και παραθετικά!
Ντουγρού - ντουγρούτερον - ντουγρούτατον!
- Παρακαλώ πού βρίσκεται ένα φαρμακείο;
- Ίσα μπροστά σου, ντουγρού.
- Ωχ μωρέ κι εσύ! ντουγρού στου λύκου το στόμα πήγες;
- Πού είναι το μπακάλικο;
- Ντουγρού μπροστά σου.
- Δεν το βλέπω... (δεν κοιτάζει ευθεία μπροστά του)
- Ντουγρούτερον λέμε!
Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!
