Σταμάτης και Γρηγόρης είναι η ονομασία των δύο ανθρώπων που ζουν στα φανάρια και σε βοηθούν να περάσεις τις διαβάσεις. Δεν είναι πρόσκοποι, γιατί ούτε κι εσύ είσαι γριούλα, απλά αυτή είναι η δουλειά τους. Η ονομασία τους σου θύμισε το δημοτικό που μάθαινες για τον συσχετισμό χρώματος/νοήματος (κόκκινο για τη στάση και πράσινο για την κίνηση) και για τις οικογένειες λέξεων (γρηγόρης από το «πρέπει να προχωρήσουμε γρήγορα» και σταμάτης από το «σταματάμε»).
Σου θύμισε τις οικογένειες που πετυχαίνεις στις διαβάσεις να ονοματίζουν τα ανθρωπάκια στα παιδιά τους τα κυριακάτικα απογεύματα. Το κυριακάτικο απόγευμα πριν την Δευτέρα που θα άρχιζες δίαιτα. Την δίαιτα που πλέον είναι άχρηστη γιατί το καλοκαίρι σχεδόν τελείωσε. Το καλοκαίρι πριν δυο χρόνια που έκανες για πρώτη φορά κατάδυση με μπουκάλα. Τα μπουκάλια τεκίλας που ήπιες στο μπιτσόμπαρο και σε οδήγησαν στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου σου με παρέα. Την παρέα που 9 μήνες μετά μεγάλωσε. Τον μεγάλο σου γιο που ανυπομονεί να περάσει απέναντι στη διάβαση και με το ζόρι τον κρατάς όταν βγαίνετε βόλτα τα κυριακάτικα απογεύματα.
Μη του εξηγήσεις τι είναι τα ανθρωπάκια, δείξ' του αυτό εδώ.
(Εκτός αν είσαι έτσι. Τότε σου λείπει η επικοινωνία με το παιδί σου οπότε καλύτερα να του το πεις εσύ ο ίδιος/η ίδια).
- Μπαμπά - μπαμπά! Γιατί δεν περνάμε τον δρόμο;
- Τι με ζαλίζεις ρε αγόρι μου; Δεν βλέπεις τον Σταμάτη στο φανάρι; Πρέπει να περιμένουμε τον Γρηγόρη.
- Μπαμπά - μπαμπά, τι είναι ο Σταμάτης και ο Γρηγόρης;
- Ε ρε όρεξη Κυριακή απόγευμα, χάνω και τη μπάλα έχω κι εσένα! Θα σου δείξω μετά στον υπολογιστή στο σπίτι!
