Σχόλια από τον Khan (7233)
Εμφανίζονται 7171-7200 από 7233
Με καθυστέρηση μερικών μηνών βρήκα το σωστό βίντιο με μοντέλες να αλληλοσπαράζονται!
Παντού έχει πέσει λιτότητα ρε πστ μου!
Αλλίβε, την κατέχεις καλά την αμερικλάνικη σλανγκ!
Αυτό θα πει υπέρβαση αρμοδιοτήτων!
Κι εγώ θα πρέπει να ανταπαντήσω, hi, messy;
Στος! Θέλει και 2η ανάγνωση για να συλλάβω τα πολλαπλά επίπεδα.
Η περίοδος ταιριάζει περισσότερο, επειδή πρόκειται για αίμα, λέμε τώρα...
Φίλε αλλίβε, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι δεν διαβάζονται τα αναθέματα σήμερα στις εκκλησίες, ούτε τα συγκεκριμένα εναντίον των Ελλήνων- Ειδωλολατρών, ούτε άλλα. Στο δεύτερο συμφωνώ, και θεωρώ ότι η Ελληνορθοδοξία είναι ένα τερατούργημα που αλλοτριώνει και τον Ελληνισμό και τον Χριστιανισμό, τα οποία και τα δύο κττμγ από μόνα τους είναι θαυμασιότατα, αλλά το πάντρεμα βγάζει μια αλλοτρίωση και των δύο. Στο τρίτο, επίσης, με την ίδια έννοια, που οι ορθόδοξοι ζητάνε από τους Τούρκους βυζαντινές εκκλησίες να ξαναλειτουργηθούν, καταλαβαίνω αντίστοιχα την θέληση ενός δωδεκαθεϊστή να ξαναγίνει λατρευτικός χώρος ένας αρχαίος ναός. Και δεν το θεωρώ κιτς.
Οι στίχοι τελικά εδώ.
Παρόραμα: Στο 2) εννοούσα την προτελευταία παράγραφο, για το ανάθεμα. Νταξ, αυτά που γράφει για τα κούτσουρα, δεν υπάρχουν πουθενά ως πρακτική της εκκλησίας. Να τά χε κάνει κάποιος παπάς σε κάποιο χωριό, κάποτε, δεν μπορώ να το αποκλείσω, αλλά σίγουρα αποκλείωότι συνέβαιναν κατά τις συνόδους επισκόπων.
Διάβασα το άρθρο, και έχει πολλές ανακρίβειες έως διαστρεβλώσεις. Με κάθε καλή πίστη, πρέπει να ψάξει κανείς λίγο περισσότερο τα πράγματα, ας πούμε σε ιστορικές μελέτες μη εμπλεκομένων, λ.χ. δυτικών ιστορικών, παρά να δίνει τη συγκατάθεσή του σε τέτοια κείμενα.
1) Οι αναθεματισμοί ΔΕΝ ψέλνονται. Οι αναθεματισμοί ήταν μέρη των όρων των Οικουμενικών Συνόδων, που στο τέλος αφού είχαν διατυπώσει κατά θέσιν τα δόγματα, τα διατύπωναν και κατά άρσιν, ώστε να γίνεται γνωστό ποιοι είναι οι αιρετικοί που αφορίζονται. Δεν ψάλλονται σήμερα στην Εκκλησία. Ψάλλονται μόνο τροπάρια σχετικά με την Σύνοδο και όχι οι όροι, τα πρακτικά και οι αναθεματισμοί της.
2) Η τελευταία παράγραφος είναι λίγο μυθολογική. Ο αναθεματισμός ήταν ένα είδος αφορισμού, δηλαδή καθόριζε ποιοι δεν αποτελούν μέρος της Εκκλησίας, όσο εμμένουν στις απόψεις τους. Δεν συνοδευόταν με όλα αυτά τα ψυχεδελικά.
3) Ο συντάκτης του άρθρου μέσα στην βιάση του, γράφει κι ένα κωμικοτραγικό λάθος, ότι η Ζ'Οικ. αναθεμάτισε τις προηγούμενες. Εννοεί μαλλον «επεκύρωσε», και το εκλαμβάνω ως λάθος βιασύνης ενδεικτικό ωστόσο της προχειρότητας του κειμένου.
4) Ως Έλληνες εννοούνται οι ειδωλολάτρες. Η εν λόγω σύνοδος απλά επεκύρωσε την καταδίκη φιλοσοφικών αντιλήψεων, που δεν ταίριαζαν στο κοσμοείδωλο της Εκκλησίας, λ.χ. προύπαρξη ψυχών, αιωνιότητα κόσμου κτλ. Όμως αυτό δεν σήμαινε μη μελέτη των αρχαίων Ελλήνων στο Βυζάντιο. Οι ίδιοι οι Πατέρες της συνόδου διάβαζαν μανιωδώς Πλάτωνα και Αριστοτέλη και ήταν πολύ καλοί γνώστες του, όπως ο Μέγας Φώτιος που τους δίδασκε κιόλας, και του οποίου ο επίσης μορφωμένος θείος Ταράσιος προήδρευε της συνόδου.
Έχοντάς τα πει αυτά, για χάρη ιστορικής ακρίβειας, ήταν βέβαια πολύ ξένο προς το κήρυγμα του Ιησού ότι υπήρχαν διώξεις αιρετικών στο Βυζάντιο, έστω από τον αυτοκράτορα κι όχι απ' την Εκκλησία, η οποία καλυπτόταν πίσω από αυτόν. Προσωπικά, θεωρώ απόλυτο δικαίωμα της Εκκλησίας να αφορίζει, δηλαδή να εκβάλλει από τους κόλπους της όποιον κηρύττει ενάντια στην δική της διδασκαλία, όπως δεν μπορώ να είμαι γραμμένος στο κομμουνιστικό κόμμα και να κηρύττω τον καπιταλισμό. Αλλά είναι απαράδεκτο ο αφορισμένος να διώκεται από το κράτος, όπως συνέβαινε στον «ένδοξό μας βυζαντινισμό». Όπως είναι απαράδεκτο και να χρησιμοποιείται ο αφορισμός για πολιτικούς ή ιδεολογικούς λόγους, όπως στους δύο τελευταίους αιώνες, 1821, βενιζέλο, Ροίδη, Καζαντζάκη...
Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη για τα γατάκια που ξυρίστηκαν.
Με διασκεδάζει η συνήθεια να ρωτάνε μοντέλες να τοποθετηθούν σε κοινωνικοπολιτικά προβλήματα, κι αυτές είναι κάπως σαν Μαρίες Αντουανέτες. Προσπαθούσα να βρω κάτι σχετικό στο συσιφόνι, αλλά τελικά βρήκα μόνο τον θηλυκό παράγοντα Εδεσσαϊκού.
Τι εννοείς; Υποτίθεται ότι η Κυριακή της Ορθοδοξίας ως ανάμνηση της καθιέρωσης των εικόνων, είναι νίκη του ελληνικού «εικαστικού»- «εικονικού» πνεύματος έναντι του ασιατικού- «σημιτικού» ανεικονικού πνεύματος.
Το έψαξα κι εγώ. Το Λεξικό Lampe το μεταφράζει ως «απορρίπτω». Ήδη στον Ευσέβιο (4ος αιών), στον Θεοδώρητο (5ος) και στον Λεόντιο Ιεροσολύμων (6ος) χρησιμοποιείται με την έννοια του απορρίπτω. Θεωρώ ότι ήδη από τον 4ο αιώνα, είχε χάσει την αρχαία σλανγκ αίσθηση («στέλνω στα κοράκια») και χρησιμοποιείτο ευρέως ως απλό συνώνυμο του απορρίπτω ή αφορίζω.
Παρεμπίπταμπλυ, έχω λημματογραφήσει θρησκευτική σλανγκ, όχι «αγάπης», αλλά γενικώνε φαινομένωνε, βλ. Μπιγκ Μακ (Big Mac), ο, παπαράτσι, χριστιανόφουστα, η, χριστιανόφατσα, η, γυναίκα από σόγια, η, Επιτάφιινγκ / churching κ.ά.
Ενδιαφέρον! Ο εκκλησιαστικός λόγος χρησιμοποιεί πολλές εκφράσεις που σημαίνουν το θέσιμο εκτός των ορίων της Εκκλησίας, λ.χ. το αφορίζω < από + ορίζω. Το ενδιαφέρον εν προκειμένω είναι ότι υιοθετεί μια αρχαία σλανγκιά (ἐς κόρακα της εποχής του Αριστοφάνους), η οποία μάλλον μέχρι το 1821 είχε χάσει την αρχική της σημασία.
Η εκδίκηση της κουτσής! ;)
Συγχαρητήρια για την 200άρα εντός ενός μηνός! Ούτε εγώ δεν το έχω κάνει αυτό!
Πού θα είσαι δηλαδή μέχρι τον Σεπτέμβρη; Έχεις πάει στην έρημο για σαράντα ημέρες;
Τύφλα νά 'χει ο Martin Buber!
Μπράβο Πάτση, υιοθετείται! Εξάλλου, η φράση δείχνει τον απόλυτο συντονισμό δυο προσώπων, που οδηγεί σε αλληλοπεριχώρηση των ταυτοτήτωνε άμα λάχει ναούμ...
Slangum opus!
Υπάρχει πλήθουσα βιβλιογραφία, Χότζα μου, κομίζεις μαλάκα εις σλανγκ τζη αρ. Βλ. Καυλόσπυρος, καυλόσπυρο / καβλόσπυρο, κι έχει παίξει και το σεξοσπύρος πολύ. Τέσπα, θα μου συγχωρήσεις μια προσωρινή ιασονιά.
Συμφωνώ, αλλά δεν βλέπω πού είναι η σλανγκ. Μάλλον είσαι κι εσύ του κλαμπ μου, που ανεβάζουμε και καθαρεύουσα- αρχαίζουσα, λ.χ. τα επαΐων, ο, ευρύπρωκτος, ο, παιδαριογέρων, ο, παρθενοϋμένιον, το, που έχω ανεβάσει.
Παρεμπ. ο Κοραής απάντησε πολύ σωστά στην «Πατρική Διδασκαλία» με την «Αδελφική Διδασκαλία».
Χαχαχαχαχαχαχα
Της απολλώνιας μυστικής ευωχίας κοινωνών προτείνω το εξής:
τσιμπουκλού < τσιμπούσι & κλέος < (τουρκικό) cumbus < (αντιδάνειο από αρχαίο) συμπόσιον.
Η τσιμπουκλού είναι το κλέος των αρχαίων συμποσίων, όπου οι αρχαίοι ημών πρόγονοι φιλοσοφούσαν εν μέσω αυλητρίδων και ανασεισιφάλλων. Κι όταν λέμε συμπόσιο, εννοούμε συμπόσιο.
Κοίτα, μέχρι την βιόλα, μοιραζόμασταν μαζί τον τίτλο του χρυσού σλανγκαρχίδη, (εγώ ας πούμε έχω στείλει αμέτρητες αναφορές ορισμών στους μοντς), αλλά η βιόλα έγειρε σαφώς την πλάστιγγα στην μεριά σου. Θα μείνω με το αργυρό.
Έβγαλα 4/7, όσο και στο τιραμισουρεαλιστικό τεστ του Χαλικούτη. Δεν πιστεύω στα 3 τελευταία. α) Θέλω να βγάλω το παιδί μου Άλκη, αλλά μου την έσπασε ο αλλίβε στο αντίστοιχο λήμμα. β) Το απόλυτο ορθόλοξο φετίχ είναι οι αδελφές μας ορθόδοξες Σλάβες, που φοράνε μαντήλα στο κεφάλι, και από κάτω μίνι. Έχω ζήσει στιγμές απόλυτης κατάνυξης σε σλαβικές εκκλησίες.